Demons Kiss

Hoofdstuk 38

A/N: Zo blij dat ik in de top sta! Het is wel al wat drukker met school en internaat, maar toch is hier weer een hoofdstuk, enjoy little ethoria's (tenzij je iemand anders shipt dan) *grinnikt met stralende kraaloogjes*

Foto boven is Zeke aka Froy
- - -

Pov - Victoria

Nerveus staarde ik naar het pluizige ding op de grond. Met zijn twee stralende bruine ogen smolt hij mijn hart met een enkele blik. Maar ik hield me sterk.

'Als je koekjes wilt, die heb ik niet,' zei ik streng. Met een ruk draaide ik me om en strompelde geïrriteerd door het wolkige bloemenveld. De jongen was al weg, maar ik moest en zou hem terug vinden. Wie in hemelsnaam vergeet nou z'n puppy?! 

Half verdwaald strompelde ik door het wolkenveld en probeerde de weg te zoeken die de Zeke had genomen. Mijn oriëntatie was slechter dan ik dacht. 

Achter me ritselde het gras en ik hief mijn hoofd op om te kunnen zien wat het was. De golden retriever puppy huppelde vrolijk achter me aan. Een tinteling streelde mijn blote been, aangezien ik een wit jurkje droeg. Wat vreemd dat ik dat niet eerder had opgemerkt?

De snoet van een tweede hond kietelde nu mijn knie en ik stapte geschrokken opzij.

'Hou op!' knarsetandde ik geïrriteerd. Hoeveel puppy's had die jongen? 

Een lik tegen mijn handpalm volgde en een husky staarde me met zijn lieve oogjes aan. De wolken, bloemen en het gras ritselden aan alle kanten en overal verschenen puppy's.

Als ik in de hel was geweest, dan zouden ze ieder drie koppen hebben gehad en me al lang aan stukken hebben gescheurd.

Ik raakte in paniek toen alle honden in een keer blaffend op me af kwamen en tegen mijn benen aan begonnen te springen. Hun scherpe nagels krasten tegen mijn benen en met hun net doorkomende tandjes scheurden ze de onderkant mijn jurk aan stukken.

Met een harde plof viel ik met mijn rug in de wolkengrond en zag de witte schuimige vormen uiteengaan voor mijn lichaam. Met hard gekef en zachte grommen werd ik bedolven onder de puppy's.

Waarom moesten ze allemaal mij hebben? Waarom mij?!

De honden trokken aan mijn haar en duwden hun kwijlende bekjes tegen mijn armen. Ze werden steeds wilder en gromden steeds harder. Ze lieten me terugdenken aan de groepen demonen die hadden gejuicht toen ik Maddy doodde.

Maddy...

Hoe had ik ooit zoiets stoms kunnen doen.

Het spijt me, Maddy, vergeef me...

Tranen sprongen in mijn ogen, de ogen van de honden verdronken in een bloedrode keur en hun tanden werden scherper en langer.

Uit reflex schoten mijn armen beschermend voor mijn gezicht en probeerde ik me naar de grond te draaien op mijn buik. Ik voelde hoe de klauwen van de diertjes zich door mijn witte jurk heen boorden en mijn hele rug openhaalden.

Wat moesten ze toch met mij!

Plotseling piepten mijn oren door een luide hoge toon. De wereld leek voor een minuut stil te staan en ik voelde de koele wind langs de wonden op mijn rug gaan. Het geblaf werd harder en vervormde naar gejank en gehuil.

Wanhopig bracht ik mijn handen naar mijn oren om het geluid te verzachten, maar het bleef voelen alsof mijn hoofd barstte.

Het gefluit stopte en een warme hand omsloot mijn schouder.