Demons Kiss

Hoofdstuk 48

A/N: Ik heb het erg druk, maar hier toch weer een hoofdstuk ;3 

Ik vind het leuk om verzoekjes te krijgen van jullie of ideeën, dus dit 'extra lange romantische' hoofdstuk zal ik toewijden aan de bedenker, hihi ;)

- - - - -

Pov - Victoria

Mijn haar streelde zachtjes mijn huid toen het langs mijn schouders naar beneden viel. Warme herfstzonnestralen verlichtten mijn gezicht en ik bewoog vrolijk mijn benen heen en weer terwijl ik op de leuning van het balkon zat.

Hoge kliffen gevolgd door de eindeloze oceaan, strekten zich voor me uit en maakten samen met de ondergaande zon een perfect plaatje.

Vanmorgen was ik nog maar letterlijk uit de hemel naar beneden gevallen. Ethan en ik waren allebei onbekend met de omgeving en vlogen dus maar naar de dichtstbijzijnde stad. De hele dag hebben we de toerist uitgehangen - alleen dan zonder geld.

Toen de schemering begon te vallen, zochten we een slaapplaats. We hadden dan geen geld, maar Ethan had wel zijn demonenkrachten.

'De beste kamer die u heeft voor twee alstublieft,' sprak hij zo beschaafd mogelijk tegen de blonde receptioniste.

Ze bladerde door haar papieren.

'Sorry, maar alle kamers zijn volgeboekt,' sprak ze zonder sympathie en een lichte grijns op haar gezicht. Ik zag Ethans blik veranderen.

Plotseling schoot zijn hand naar voren en verkleurde zijn vingers. De nagels verlengden zichzelf en zijn vingertoppen werden inktzwart, als een demonenklauw.

Twee nagels boorden zich door de zijkant van haar gezicht en de blondine snakte naar adem.

'Geef ons de beste kamer die u heeft,' herhaalde Ethan zachtjes, bijna alsof hij een kindje in slaap wilde wiegen.

Het was akelig om het tafereel te zien. Mijn instinct zei dat ik weg moest kijken, maar mijn andere duistere kant wilde dit maar al te graag blijven bewonderen.

Ethan liet los en de dame zakte weer terug in haar stoel. Haar ogen stonden wazig en haar gezicht was bleek weggetrokken.

Zonder iets te zeggen reikte ze ons een sleutel aan. Ik wilde de sleutel aannemen, maar het voelde verkeerd. Dit was niet de manier waarop ik wilde leven. Het leek wel alsof al het leven uit de receptioniste was weggenomen. Allemaal voor een stomme kamer.

Ethan graaide de sleutel uit haar bleke vingers en legde zijn hand tegen mijn onderrug - waardoor ik meteen warm werd vanbinnen. Hij duwde me mee naar de lift en voor eventjes voelde het alsof we normaal waren. 

Een alledaags stelletje op vakantie.

Maar we waren allesbehalve dat. En dat besefte ik maar al te goed.

'Ethan, mag ik je wat vragen?' vroeg ik toen ik me achterover op het hemelbed liet vallen. De comfortabele dekens deden me denken aan de wolken.

'Ga je gang,' sprak hij opgewekt. Hij stapte rustig door de kamer, draaide de deur op slot, stak een paar lampjes aan en hielt halt voor de balkondeuren om naar de oceaan te kijken.