Demons Kiss

Hoofdstuk 37

A/N: Zoals hierboven ziet Zeke er ongeveer uit (dat is Dallas Alberti), maar ik heb Zeke veranderd naar Froy Gutierrez. Ik voeg ergens nog wel een foto van hem toe, hihi :)

Pov - Ethan

Met mijn handen stevig tegen elkaar gevouwen, ijsbeerde ik door de troonzaal. Precies over dertig dagen zou het gebeuren. De witte aardse maan en onze bloedrode maan zouden samen schuiven en een geheel vormen.

In die tijd zou de kroonprins van dit rijk gekroond worden tot koning. Er was al vijftig jaar geen koning meer geweest, alleen twee prinsen, ik en mijn broer.

Aangezien ik meer geliefd was bij de demonen uit dit rijk en bij de koningen van de andere twaalf rijken, had ik voorrang op de kroon.

Maar er was alleen een groot probleem dat maar bleef terugkeren en me gek maakte. De macht van de andere rijken.

De onderwereld zat niet zo moeilijk in elkaar. De gehele hel werd geregeerd door - hoe mensen hem noemen - de duivel.

De hel was opgedeeld in dertien rijken, elk rijk had zijn eigen natuur, structuur en demonen. In mijn rijk zaten de weerwolven, natuurdemonen en de minder gevaarlijke gevallen engelen. Neem als voorbeeld mij en mijn broer.

Victoria had alleen in mijn rijk kunnen blijven door mijn koningin te worden, anders zou ze weggestuurd zijn en verbannen naar een ander rijk. Ze zou bij haar soort demon terecht zijn gekomen, de bezetenen.

De bezetenen waren mensen die getransformeerd waren tot demonen. De een was sterker dan de ander, maar je moest volledig bezeten zijn, anders kon je de onderwereld niet betreden.

Victoria was volledig bezeten geweest toen ze in de onderwereld terecht kwam. Ze was precies waar ik haar wilde hebben. Ze was zo krachtig, zo sterk, het was fantastisch om haar zo te zien.

Maar nu was alles voor niets geweest. Ik was haar kwijt. Ik was mijn prachtige prinses kwijt.

Plotseling vloog de deur open en ik staarde in de paarse ogen van mijn leerling.

'Wat is er, Timothy?' vroeg ik met een humeurige toon in mijn stem. Ik staarde hem streng aan, wachtend op een antwoord.

'Ze is gezien,' zei hij formeel. Mijn ogen werden groot en ik kon een sprankje hoop voelen in mijn lege hart.

'Waar? Waar is ze gezien! Timothy, zeg het!' joelde ik blij. Hij antwoordde niet en ik kwam met een bovennatuurlijke snelheid voor hem staan. Zonder dat hij het verwachte, greep ik hem bij zijn kraag en trok hem naar me toe. Timothy's ogen stonden vol angst en verslagenheid.

'Spreek,' siste ik vurig. Timothy slikte en haalde toen voorzichtig zijn lippen van elkaar om iets te kunnen zeggen.

'Victoria is gezien, in de hemel.'

- - - - - - -

Pov - Victoria

Ik knipperde nog eens met mijn ogen en staarde naar de nachtelijke sterrenhemel. Het witte licht was in een keer weggetrokken toen ik erdoorheen stapte en had plaats gemaakt voor een nieuwe wereld.

De grond was zacht en wollig, alsof ik op een schapenvacht liep of een suikerspin - zonder de plakkerigheid dan.

Boven me strekte de sterrenhemel zich uit, maar er was iets anders. Het voelde alsof ze bereikbaar waren, hoe moeilijk dat ook uit te leggen was.

Constant sprankelde er sterrenstof naar beneden en dwarrelde over me heen. De glitters vulde de complete lucht en omgeving, maar als ik ze aanraakte, voelde ik alleen soms een licht getintel. Gelukkig had ik er absoluut geen last van.