Demons Kiss

Hoofdstuk 32

A/N: Okeeeeh, nee, dit liedje hierboven heeft niets te maken met Dylen...hihi

Ik vind het gewoon passen vanwege van Vic heeft gedaan, dusja. Sorry Victoria - eigen schuld, dikke bult....Ohhh laat maar dat klinkt verkeerd met wat ze heeft gedaan....okeeeee (DAT HEEFT ZE NIET GEDAAN (hoop ik)) Okay I'm out!

Kleine kindjes van me, lees maar vlug verder XD I'm a weirdo

- - - - - - - - 

Lucas' handen drukten tegen mijn huid - die blauw opgloeide. Ik werd kwaad. Zo hard als ik kon probeerde ik me van hem af te duwen, maar hij bleef me maar dichter tegen zich aan drukken en zijn handen leken overal te komen.

De aders onder mijn huid gloeiden feller en feller tot de vlammen als scheuren door mijn huid barstten. Lucas ogen schoten vol geel en hij krijste zo hard dat vogels op vlogen boven de boomtoppen. Zijn armen en nek zaten onder de brandplekken en ik voelde de energie door me heen stromen.

Mijn hart zei dat dit fout was, het menselijke deel dat er nog zat dan.

Lucas' pijn kwam bij mij binnen als een overwinning, macht, energie. En bovenal, kracht. Demons voedden zich op angsten en pijn van anderen. Bedankt Lucas! Bedankt voor je stomme smerige verlangens!

Ik grijnsde breed en voelde de warmte door mijn lichaam heen stromen. Mijn zicht werd scherper en het contrast werd donkerder en sterker. Plots merkte ik iets dat ik nog nooit eerder had gehad. 

Mijn ogen, ik liet mijn blik glijden over de creperende jongen voor me op de grond terwijl ik recht stond. Mijn ogen gingen de omgeving rond en vingen alles in zoveel detail weer op. Ik merkte dat ik zelfs kon inzoomen tot een boom in de verte. Alles was duidelijk en scherper, ik zag de poriën van het blad en een klein spinnetje dat aan een takje hing. Ik keek naar Lucas en ik kon zelfs zijn hart zien kloppen.

Het was verkeerd om van zijn pijn te genieten terwijl ik gewoon stond toe te kijken. Maar zo was wat ik was geworden en het gaf me kracht, dus was het het waard.

Ik spitse mijn oren en hoorde zijn kreten feller en luider door mijn hoofd bonken. Plotseling klopte zijn hart en ritselden grassprietjes door de wind. Ik hoorde de rest van de weerwolven, die ondertussen verdwenen waren om te jagen. Het was vreemd dat ze Lucas' kermen niet hoorden.

Maar ik had te vlug gejuicht, of kreten kwamen in de verte uit het bos. De kreten vervormden in gejammer en gehuil en een vlucht gevoel borrelde in me naar boven. 

Voordat ik tussen de bomen verdween, keek ik nog een laatste keer achterom naar Lucas - die nog rollend en jammerend op de grond doolde. Hij duwde zijn hoofd naar achteren in de aarde omdat zijn nek zoveel pijn deed. Wanhopig wreef hij met zijn handen over zijn armen, maar de brandwonden werden alleen maar roder en meer opgezwollen.

Mijn menselijke deel had medelijden en spijt. Maar mijn demonen kant zei me dat dit zijn eigen schuld was. Hij had doorgezet en bleef me aanraken, dit had hij zelf veroorzaakt.

Je bent sterker dan dit, Vic. Loop door voordat die akelige mormels komen en je hun ook nog eens in lichter laaien moet zetten.

Ik grijnsde nog breder dan de cheshire cat en rende met een onmenselijke snelheid het bos dieper in.

- - - - - 

Hijgend kwam ik tot stilstand en zakte neer op de koele vochtige wortels van een reusachtige boom. 

Mijn hoofd drukte ik tegen de boomstam aan en ik voelde het natte mos mijn haar doordrenken. Een schok van koelte zoefde door me heen van top tot teen en alle vlammen waren in een keer uitgedoofd.