'NILS BEL JE MOEDER. OWEN BEL REINS OUDERS EN VERA BEL EEN AMBULANCE ! daan help me even met rein' roep ik. 'reinn wordt wakker alsjeblieft rein we kunnen niet zonder jou ! please reageer nou rein !' roept daan en hij slaat rein zacht op zijn gezicht. ik begin te huilen, daan pakt me vast en geeft me een knuffel. 'het komt goed allemaal ! ik beloof het je ees.' zegt daan en ik zie dat er tranen over zijn wangen rollen. er komen drie mannen uit de ambulance rennen, ze tillen rein in de ambulance. 'mogen we met hem mee ?' vraag daan. een van de mannen knikt en zeg jullie kunnen niet allemaal mee, twee kunnen er nog in de ambulance mee. we hebben snel met z'n alle besloten dat ik en daan mee gingen. als we in het ziekenhuis komen zie ik door mijn tranen heen reins ouders staan. 'het spijt me, het is allemaal mijn schuld als ik.. ' ik kan mijn zin niet afmaken. 'jij kan er niks aan doen meisje, je werd bedreigd en rein wilde het voor je opnemen.' zegt rein's vader om me gerust te stellen en hij geeft me een knuffel.
~ paar uur later ~
'es vind je het erg als ik ga.. ik heb echt nog super veel huiswerk en heb morgen drie belangrijke toetsen..' zegt daan. ik zie dat hij zich er erg rot over voelt. 'het is goed daan ik blijf nog wel bij hem' zeg ik en ik geef hem een knuffel, ik voel ineens twee zachte lippen om de mijne. 'wat doe jij nou ?' schreeuw ik naar daan en duw hem van me af. hij rent snel de kamer uit. ik ga langs rein liggen in zijn ziekenhuisbed. 'wordt alsjeblieft weer snel beter liefje ! ik mis je nu al zo erg.. ik kan niet zonder jou.' zeg ik zacht tegen hem en druk mijn lippen op zijn wang. hij ziet er zo schattig uit als hij slaapt. mijn ogen worden zwaar en ik val naast rein in slaap.
