Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 6 •

~ Ήχοι μέσα στο δάσος ~

Άρχισαν να μας τελειώνουν οι προμήθειες. Πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα από τότε που ζούσαμε στο δάσος κάτω από τα αστέρια... Έπρεπε να βρούμε φαγητό. Δεν μας συμφέρει να τελειώσουν. Ήταν και η εποχή του ελαφιού άρα ξέραμε και τι θα κυνηγήσουμε. Ευτυχώς είχαμε και την Κριστάλια που ήξερα πλέον να ρίχνει σε κινουνούμενο στόχο. Ετοιμάσαμε την ενέδρα μας. Εγώ με την Μελίγια θα τρομάζαμε το άτυχο ελάφι , που στέκονταν τώρα μπροστά μας , προς την μεριά της Κριστάλιας. Λίγο όμως πριν ξεκινήσουμε το σχέδιο ακούσαμε έναν παράξενο θόρυβο ο οποίος τρόμαξε και το μεσημεριανό μας...
+Είναι αυτό που νομίζω ότι είναι!
-Μα τι στο καλό είναι αυτό? Φώναξε η Κριστάλια που εμφανίστηκε μπροστά από ένα πεύκο.
-Αυτό που ψάχνουμε! Δράκος! Και μάλιστα δύο!
-Τι? Φώναξαν από οι δύο μαζί.
-Αυτό που ακούτε! Δεν το περίμενα τόσο σύντομα. Άντε ας τον ακολουθήσουμε!
-Πώς το ξέρεις ;
-Από τα βιβλία. Διάβασα ένα πριν μήνες που έλεγε για αυτούς. Είναι πολύ σπάνιοι και εξαφανίστηκαν σχεδόν όλοι λόγο του χαρακτηριστικού θορύβου τους. Ακούγετε από μακριά!
-Πάλι δεν μου εξήγησες γιατί θεωρείς ότι είναι δύο? Ξαναρωτήσε η Κριστάλια.
-Ακούς ένας ήχος είναι πολύ βάρης, μπάσος και ο άλλος πιο λεπτός.
-Μπορεί να το κάνει ο ίδιος , συμπλήρωσε η Μελίγια.
-Όχι δεν είναι. Το καθέναναπο αυτά τα πλάσματα βγάζει έναν μοναδικό ήχο. Ποτέ δύο! Πολύ πιθανόν να είναι ζευγάρι. Άντε κάντε πιο γρήγορα. Ούτε να καλπάζεις δεν ξέρεις?
-Ξέρω αφού έχω άλογο!
-Δεν σημαίνει τίποτα: «Όποιος έχει άλογο δεν ξέρει απόλυτα ιππασία! » Έλεγε ένας συγγραφέας...
-Α ναι ποιός;
-Εγώ. Άντε τρέχα. Της φώναξα κάποια στιγμή όμως βρεθήκαμε σε δίλημμα.
- Το μονοπάτι χωρίζει! Ανακοίνωσα στα κορίτσια.
Πράγματι το μονοπάτι χωριζόταν σε δύο δρόμους. Ο ένας ήταν προς τον βορρά και ο άλλος προς τον νότο. Σκεύτικα λίγο για ποιόν πρέπει να πάρουμε.
+Ο ήχος μου ακούγεται πιο κοντά από τον βορρά. Μμμμ... Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Έχει πολύ αέρα και δεν είναι ξεκάθαρος. Δεν ξέρω.... Οχ ο ήχος σταμάτησε! Τέλια!
Πράγματι ο ήχος δεν ακουγόταν πια. Η Κριστάλια που ήταν πιο πίσω σταμάτησε το άλογο της και με ρώτησε:
-Πού πάμε τώρα;
-Μάλλον βόρεια του Νησιού.
-Είσαι σύγουρος? Ρώτησε και η φίλη της καθώς στάθηκε δίπλα μου με το άλογό της.
-Όχι αλλά θέλετε να χωρίσουμε για να ψάξετε και από τον νότο;
-ΟΧΙ! Συντονισμένες απάντησαν.
-Αυτό είπα και εγώ. Άρα θα ακολουθήσουμε το βόρειο μονοπάτι.
-Ναι.
Δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν απαρατήρητος. Μάλλον θα με είχαν σαν σωματοφύλακα. Δεν είχα ιδέα άλλο τουλάχιστον προχωρούσαμε σταθερά. Εκείνη την στιγμή παρατηρούσα τα άλογα τους. Η Μελίγια, που ήταν δίπλα μου από τα αριστερά μου είχε ένα ξανθό άλογο με μπεζ χρώματος άσπρη χαίτη. Εδιχνέ αρκετά γυμνασμένο όχι και πολύς ακριβής ράτσας. Του είχε δώσει το όνομα Βολίδα παρόλου που δεν ήταν και πολύ γρήγορο. Τέλος πάντων από τα δεξιά μου στεκόταν η Κριστάλια. Το άλογό της ήταν πολύ ακριβής ράτσας. Πολύ ψηλό και αδύνατο και με πολύ δυνατά πόδια κατάλληλα για αντοχή. Ροξάνη το έλεγε και μπορώ να πω ότι του ταίριαζε βέβαια μπορώ να πω ότι το χρυσαφένια θα το προσδιόριζε καλύτερα καθώς το εντυπωσιακό με αυτό το ζώο ήταν το χρώμα της τρίχας του. Χρυσάφι και γυαλιστερό. Εκθαμποτικόχρώμα ζώο να το καβάλας. ΛδΠαντός δεν συναγωνιζόταν κανένα τον δικός μου. Ο Έλαμάναμου παρόλο που δεν είχε καλή όραση ήταν ένα κάτασπρο, καθαρόαιμο από τα πιο ευγενικής ράτσας στο παλάτι. Δυνατό και ρωμαλαίο άλογο και ταυτόχρονα πανέξυπνο. Ο πατέρας μου από την στιγμή που άρχισα αν τον καβαλάω και να τον συμπαθεί , που το παραδέχομαι του πήρε πολύ καιρό...Μου έλεγε πάντα:
"Ξέρεις γιε μου γιατί είστε τόσο τετριαστοί και κολημένοι ο ένας με τον άλλον? Είστε ίδιοι! Σε χαρακτήρα και μυαλό!"
Και πράγματι τον πιστεύω. Αν μου έβαφε κάποιος τα μαλλιά από μαύρα άσπρα και με μεταμόρφωνε σε άλογο δεν θα μας ξεχώριζα εύκολα! Είχαμε και το ίδιο χρώμα ματιών,γαλανά προς το γκρι (λόγο της τύφλωσής του είχε αλλάξει το χρώμα τον ματιών του) και σε χαρακτήρα δεν το συζητώ. Δεν έχω δει ποιό πεισματάρη, ξεροκέφαλο έξυπνο αλλά και χαζό μαζί τύπο από μας τους δυο! Αυτό είναι που λένε στην βασίλειό μου : " Ότι ζώο έχεις μια μέρα θα σου μοιάζει με κάποιον μαγικό τρόπο..."

Έλαμάναμου:

Ροξάνη:

Βολίδα: