Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 38 •

~ Ελεωνόρα σε δράση ~

***

-Μπα-Μπα... Βλέπω μια οπτασία μπροστά μου! Θυμάσαι που σου είπα ότι θα ξανασυναντηθούμε?
-Ποιός? Πού είναι? Ααα εμένα λες. Είπε κοροϊδευτικά η Ελεωνόρα ενώ τον κοιτούσε απειλιτικά.
-Είμαι εντυπωσιασμένος!
-Κι εγώ με την καταπληκτική μεταχείριση των αιχμαλώτων...
-Βασιλιά μου, είχε πάει κυνήγι. Έχει τόξο και φοράει ειδικά ρούχα. Είπε την ώρα που την έδενε με τις χειροπέδες.
-Ναι το κατάλαβα. Είπε ενώ την κοιτούσε από πάνω ως κάτω.
-Λοιπόν τι θα την κάνουμε? Να την εκτελέσουμε?
-Δεν πας καλά! Θα την πάρω στο παλάτι.
-Στα μπουντρούμια? Ενωώ τα δωμάτια κύριε?
- Όχι! Στα δωμάτια δωμάτια. Στο δωμάτιο μου. Έχουμε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας που είχε μείνει στην μέση...
-Κουβέντα ή...
-Τι δουλειά σου Φίλτσ! Όταν λέω ότι αυτό μιλήσουμε θα μιλήσουμε! Ακου εκεί γλώσσα!
-Έεε φταίει που δεν στην κόψανε μικρό.
-Γλυκιά μου, σε παρακαλώ, τα σχόλια κομμένα όταν βάζω έναν αξιοματικό στην θέση του !

***

Ο Ντικίλ καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα. Πέρα δώθε πήγαινε και ερχόταν. Ευτυχώς τελίωσαμε το ράψιμο νωρίς αλλιώς...
-Μας ζάλισες καλέ! Κάτσε ακίνητος! Είπε η Κριστάλια εξοργισμένη με την όλη κατάσταση.
-Μα δεν ανησυχεί κανένας σας? Μα κανένας! Είναι στα χέρια του τρελού αδελφού μου! Κι αν της κάνει κακό? Κι αν .. ούτε να το σκέφτομαι!
- Κι όμως ντο σκεύτεσαι! Αν υπήρχε βραβείο για τον καλύτερο ηθοποιού θα το έπερνα σερί από την μέρα που γεννήθηκε! Άκου με που σου λέω! Είναι καταπληκτική στο να σχεδιάζει και να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες γύρω της. Ο Νιούτ δεν είναι τίποτα! Είπε η Μελίγια.
-Αχ δεν μπορώ! Σε πόση ώρα φεύγουμε?
-Τα μεσάνυχτα. Οι στρατιώτες σου να έχουν ενημερωθεί ότι θα έχουμε νυχτερινή επίθεση, έτσι δεν είναι? Τον ρώτησα Πρέπει όλοι να είναι στην θέση τους για το σχέδιο.
-Ναι ναι όλα έτοιμα! Αχ μακάρι να είναι καλά...
- Έλα σταματά! Άντε πάμε. Ήρθε η ώρα για ξυλογλυπτική.
-Έεε? Φοινίκ μας τρομάζεις. Είπαν όλοι μαζί.
+Μα τι στο καλό τους λέω είναι πολύ απλό. Οχ ου έφυγε και η Ελεωνόρα που με καταλαβαίνει και έμεινα ο μόνος μου! Εμείς; πριν οι έξυπνοι πρέπει να στηριζόμαστε γιατί αλλιώς...

***

-Καλώς ήρθες στο φτωχικό μου για δεύτερη φορά! Ο τρόπος του λέγειν. Είπε ενώ έκλεισε την πόρτα.
-Δεν εντυπωσιάζομαι οπότε μην κάνεις ξεναγήσει του χώρου.
-Ναι ναι! Είπε καθώς πήγε κι άνοιξε ένα μπουκάλι κρασί μπροστά της και γέμισε δύο ποτήρια μέχρι την μέση.
-Λοιπόν άντε πιες τι με κοιτάς. Είπε την ώρα που ήπιε ενώ με το άλλο χέρι του κρατούσε το δικός "της" ποτήρι.
-Ναι αυτό να πιστεύεις. Ξέρω τι θα πει παπαρουνόσπορος δεν είμαι χάζη.
-Μα φυσικά. Για αυτό άνοιξα αυτό. Γιατί να προσπαθήσω
να σε ναρκώσω αφού το ξέρεις? Για χαζό με περνάς?
-Όχι! Ούτε τρελός είσαι ούτε χαζός και ούτε το ταξίδι σου ήταν τυχαίο!
-Το ταξίδι μου? Ποίο ακριβός?
Μην μου κάνεις ότι δεν ξέρεις. Καταλαβαίνω ότι ήταν κόλπο για να σχεδιάσεις την εκδίκησή σου! Δεν πιστεύω λέξη ότι απλά δεν μίλησες...Άκου εκεί να πιστεύουν ότι έφυγες έτσι στα καλά καθούμενα κι να μην ζητάς εξηγήσεις! Δεν γίνεται! Το κατάλαβα εγώ το κολπάκι σου! Τα έχεις τετρακόσια και δουλεύεις των κόσμο για να σε φοβάται. Αλλά ένια σου τα ξέρω εγώ αυτά! Δεκαοχτώ χρόνια ο πατέρας μου πίστευε ότι είμαι χάζη! Γι' αυτό κομμένες οι εξυπνάδες σε έμενα! Μεταξύ κατεργαρέων αλήθειες!
-Εντυπωσιακό. Έπεσες μέσα. Είπε καθώς έπινε το ποτό του χαλαρός.
-Α ναι τότε για να ξανασιστηθούμε. Ξέρω ότι ΔΕΝ είσαι ο πραγματικός διάδοχος.
-Αλήθεια πώς το έμαθες? Είπε με αδιάφορο βλέμμα καθώς την κοιτούσε.
-Έχεις παρατηρήσει καθόλου τα μάτια σου! Μιλούν από μόνα τους. Είδα και ένα αλάνθαστο πορτρέτο και το επαλήθευσα. Έχεις μια καστανή κουκίδα στο μάτι σου! Και ο βασιλιάς πατέρας σου κρατούσε τον αδελφό σου στο δεξί χέρι που δεν είχε την πιτσιλιά!
-Μμμ δεν το περίμενα. Για αυτό μου έκανες εντύπωση από την πρώτη μας συνάντηση. Είχες κάτι... Τι να πω...
Ξεχωριστό! Κρυμμένο κάτω από την εκθαμποτική ομορφιά σου.
-Μεγάλα λόγια!
-Α ναι τότε άκου και λίγα ακόμα. Μου αρέσεις και θα κάνω ότι κάνει κάθε ερωτευμένος άνδρα. Μην τρομάζεις δεν είναι αυτό που σου ήρθε πρώτο άλλα...
-Δεν με νοιάζει κρατά απλός απόσταση. Αυτό μου αρκεί.
-Χαχα πλάκα έχεις. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι σε θέλω για μια νύχτα. Σε θέλω Μόνιμα. Οπότε σου προτείνω καθαρά ένα γάμο.
-Μπα! Πώς και το 'παθες?
-Όπως σου είπα είσαι μοναδική και πανέξυπνη. Δεν βρίσκεις πουθενά τέτοιο μυαλό και σύγουρα χρειάζομαι τόσο όμορφη. Και που ξέρεις μπορεί να σκοτώσω και τον αδελφό μου και να κυβερνήσουμε όλοι την Χρυσή Ακτή. Η Ελεωνόρα έσφιξε γερά την παλάμη της. Ο Νιούτ δεν το πρόσεξε από την άλλη είπε:
-Λοιπόν ανακεφαλαίωση. Το βράδυ παντρευόμαστε!
-Κάτω από την πανσέληνο, να μαντέψω?
-Ναι ,αφού έτσι το θες.
-Είμαι μέσα, με δύο όρους όμως! Πρώτον θέλω να μου φέρεις αλλά ρούχα. Δεν πρόκειται να παντρευτώ έτσι. Τρελή δεν είμαι ούτε την παίζω. Δεύτερον κρατάς απόσταση μέχρι το γάμο. Αα μην ξεχάσεις θέλω κοσμήματα!
-Όπως θες. Εγώ φεύγω τώρα. Κρατάω το λόγο μου και κρατά κι εσύ τον δικό σου. Αντίο. Βασίλισσα μου. Συμπλήρωσε. Και έπειτα έκλεισε την πόρτα αποχωρώντας.
-Αχ τι τραβάω! Ο ένας μετά τον άλλον! Αδέλφια να μου πεις! Είπε ξεφυσώντας. Λοιπόν στο σχέδιο τώρα. Τι μου είπε τώρα ο Φοινίκ...? Α ναι!

***