Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 43 •

~ Νέο φως ~

Το βράδυ της στέψης θα είναι μεγάλο. Όμως πιο μεγάλη θα είναι η έκπληξη του ετοιμάζουμε στην Ελεωνόρα. Είχα σκεφτεί κάτι πολύ καλό. Είχα πάει για να τελειοποιήσω ένα τελευταίο θεματάκι, όμως κάποια μου την είχε στήσει στην γωνία... Η Κριστάλια ενώ περνούσα ξέγνοιαστος με άρπαξε πίσω από μια κολόνα του ανακτόρου και με φίλησε. Το ήθελα πολύ δεν λέω αλλά την σταμάτησα βιαστικά και της είπα:
-Κριστάλια πας καλά? Κι αν μας πάρει κανένα μάτι! Είπα ψιθυριστά αλλά πιο το νόημα...
-Σας πήρε ήδη! Κριστάλια σε ζητάει ο Ντικίλ. Θέλει λέει να σε ρωτήσει τι ρούχο να φορέσει ο βλάκας! Δεν μπορεί να διαλέξει την ενδοιμασια και θα γίνει βασιλιά! Αχ...Κι δεν αφήνει ούτε εμένα να τον βοηθήσω. "Έκπληξη" μετά μου λέει! Εγώ το λέω καταστροφή του σύμπαντος! Είπε η Ελεωνόρα και μας πλησίασε ξεφυσώντας. Η Κριστάλια με ένα νευριασμένος ύφος έφυγε χωρίς να πει τίποτα.
+Τι θα της πω τώρα? Ωραία με άφησε στο στώμα του λύκου!
-Φοινίκ δεν θα σε κρίνω. Έχεις επιλογή να διαλέξεις οποία θες όμως εδώ υπάρχει ένα θέμα. Δεν μου αρέσει καθόλου να μπαίνω εμπόδιο αλλά. Έκανε μια παύση και αφού ξεφύσησε ξανά είπε:
-Η Κριστάλια έχει θέματα.
-Θέματα? Δεν κατάλαβα τι συμβαίνει?
-Έχω δώσει όρκο να μην σου πω. Αλλά επειδή ξέρω προσπαθώ να σε ανατρέψω από λάθη. Η απόφαση εξάλλου είναι δική σου.
-Ελεωνόρα τι θες να πεις? Μίλα ξεκάθαρα.
+Δεν την καταλαβαίνω. Κάτι γνωρίζει στα σύγουρα. Τι μου κρύβει αυτή μαζί με την Κριστάλια?
-Ένα σου λέω τελευταίο και φεύγω. Δεν ξαναμιλάω ούτε θα επέμβω ποτέ ξανά. Είναι σοβαρό. Ξεχνάς ότι είναι λογοδοτημένη σε κάποιον?
-Όχι αλλά...
-Καταλαβαίνω. Ξεκόλλα Φοινίκ πριν είναι πολύ αργά! Ξέρω τι λέω... Είπε και πήρε τα μάτια της από πάνω μου. Είχα κατατρομάξει έτσι όπως με κοιτούσε τόση ώρα. Η συζήτηση είχε τελειώσει και αποχώρησε προς το παλάτι.
+Αχ που έχω μπλέξει και δεν γνωρίζω? Μήπως είμαι μέσα σε ένα δίχτυ σαν αυτό που έπλεξα γύρω από τους ληστές του Βασιλείου της Πέτρας? Λες να έχω την ίδια κατάληξη?
Το βράδυ της στέψης ήταν όλοι αναστατωμένοι. Ο Ντικίλ είχε καλέσει όλους τους υπηκόους του. Παλιούς και νέους. Ειδικά αυτοί ήταν όλοι τρομαγμένοι με το τι θα ακολουθήσει μετά από αυτήν. Φοβόντουσαν για το μέλλον τους και ήταν φυσικό. Εγώ προσπαθούσα να μην κοιτάξω την Ελεωνόρα. Δεν ήθελα να της δείξω ότι ήμουν πολύ, παρά πολύ μπερδεμένος με την μονόπλευρη συζήτησή μας. Ευτυχώς παρουσιάστηκε κι ο Ντικίλ τελικά. Φορούσε για πρώτη φορά μια κατάμαυρη κάπα και καφέ δερμάτινη μπλούζα ραμμένη με βελόνα. Ακόμα και τα παπούτσια του δεν ήταν παπούτσια αλλά γυαλιστερές, δερμάτινες μαύρες μπότες."Παράξενο" θα έλεγαν όλοι παρόλου που δεν μίλησε κανείς. Του είχα προτείνω να ντυθεί κατάλληλα για την έκπληξη που ετοιμάσαμε. Εγώ από την άλλη είχα ντυθεί σαν αξιοματικός. Ευτυχώς δεν φόρεσα κράνος που με ενοχλεί. Μόνο εγώ κι ο Ντικίλ ξέραμε για το γεγονός που θα ακολουθούσε. Εντάξει ήξερε και η Κριστάλια κάποια άλλα όχι όλαααα... Ο βασιλιάς παρουσιάστηκε και η στέψη ξεκίνησε. Ο Ντικίλ ακούμπησε δίπλα στην μητέρα του το ιερό δισκοπότηρο και την εικόνα του πατέρα του. Ορκίστηκε και όλοι οι κάτοικοι της Νότιας(πλέον ενωμένης Χρυσής Ακτής) υποκλίθηκαν ζητοκραυγάζοντας. Ενώ της Νότιας υποκλίθηκαν με φόβο στα μάτια τους. Ο Ντικίλ, θα έβγαλε έναν λόγο ,όπως είναι καθορισμένο, μετά την στέψη. Για πρώτη φορά ήταν δικός του. Του το πρότεινα εγώ. Είναι πολύ πιστικός σαν άνθρωπος και ευδιάθετος και θα το περάσει και στους νέους του ιπηκόους του:
"Αγαπητοί υπικόοι μου. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα βλάψω κανέναν. Δεν είμαι τέρας και δεν ξέρω τι μηνύματά σας είχε περάσει ο αδελφός μου. Συγνώμη που συγκρουστήκαμε παρόλο που ήμασταν αδέλφια , αλλά ήταν αναγκαίο για το καλό όλων. Πιστέψτε με ούτε εγώ το ήθελα. Όμως πλέον είμαστε ένα! Ένα βασίλειο! Όλοι είμαστε ίσοι. Και όταν λέω όλοι το ενωώ και υπερασπίζομαι! Από αύριο μάλιστα θα ξεκινήσω διαγωνισμό για τις νέες θέσεις στο στρατό και για άλλες. Ένα μόνο υποχρεώνω. Μάλλον δύο. Θέλω αγάπη και ενώτητα μεταξύ σας και δεύτερον ένας ανά βάρδια να κρατάει τις δάδες αναμένες! Γιατί όλο το χρυσάφι δεν είναι στο παλάτι μου ή στους νεκρού αδελφού μου. Είναι στην καρδιά όλων μας! Το χρυσό φως μας και θέλω να φαίνεται!"
Ο λόγος του Ντικίλ τους καθησύχασε και πλέον με ευχάριστη διάθεση ξεκίνησε η έκπληξη. Έχω και μια ιδέα για να διασκεδάζουμε. Ποιός λέει ότι το γυναικείο φύλο δεν ξέρει από καλή ξιφασκία? Αν δεν το πιστεύετε δείτε! Παρακαλώ δεσποινής Ελεωνόρα και δεσποινής Κριστάλια πάρτε θέσεις στο κέντρο της αίθουσας. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε από η Κριστάλια με στολή ειδική για την μονομαχία μας. Ναι εγώ θα μονομαχούσα με την Κριστάλια και ο Ντικίλ με την Ελεωνόρα. Ευτυχώς να λέτε που δεν φορούσε ειδικά ρούχα γιατί αλλιώς ποιός τον έσωζε...

Η Χρυσή Ακτή: