Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 14 •

~ Το Συμβούλιο (Α μέρος) ~

-Κριστάλια γιατί δεν μου είπες τίποτα για την Ελεωνόρα!
-Ήθελε να σου παρουσιαστεί μόνη της. Τι έγινε? Ήταν λίγο απότομη?
+Απότομη δεν την λες...
-Έεε όχι μην ανησυχείς.
-Θα πας στο συμβούλιο?
-Ναι τώρα αμέσως.
Την άφησα και προχώρισα προς την αίθουσα του θρόνου. Εκεί θα βρισκόντουσαν όλοι οι υψηλόβαθμοι του παλατιού. Ήμουν έξω από την αίθουσα όταν έκανε την εμφάνισή της η πριγκίπισσα Ελεωνόρα. Με πλησίασε και μου είπε στο αυτί:
-Ότι κι αν έχεις να πεις να τα πεις στην αρχή. Θα καθυστερήσει ο Νάιμπροκ οπότε να είσαι συγκεκριμένος και περιεκτικός.
-Γιατί?
-Δεν τον εμπιστεύομαι. Τον έχω στην εξουσία μόνο και μόνο γιατί είναι καλός πολεμιστής και μπορεί να προστατεύσει τον πατέρα μου.
-Εντάξει αλλά πώς θα το κάνεις και θα είσαι εδώ ταυτόχρονα?
-Το έχω κάνει ήδη...

***
(Λίγο πιο πριν)
~ Μέσα από τα μάτια της Ελεωνόρας ~

Η δουλειά κάποιες φορές είναι και αστεία. Αυτόν τον νόμο τον διατύπωσα εγώ σήμερα με τα σημερινά "γεγονότα".
+Σπάγκος, κόμπος τραπεζάκι όλα έτοιμα! Από το βούτυρο ξέχασα! Δεν ήταν τυχαίο που ζήτησα βούτυρο στο ψωμί μου για πρωινό. Έκανα και θυσία γιατί παχαίνει. Εντάξει το σόου που θα δω το αξίζει κι ας γίνω πεντακόσια κιλά!
Ο Νάιμπροκ προχώρησε στο διάδρομο. Δεν θα έχανε το συμβούλιο... Η γλίστα που έφαγε σε συνδιασμό ότι έπεσε πάνω στο τραπεζάκι με το κεφάλι του δίνω είκοσι με τόνο! Μακάρι να είχα κάτι να το καταγράψω σε εικόνα! Κρυμμένη από την θέση μου κατευθυνθήκα προς τον Φοινίκ.
+Μου φαίνεται αξιόπιστους για να δούμε τι θα πει...

***
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δεν πρόλαβε να μου εξηγήσει λεπτομέρειες και ακούσαμε βήματα. Σταματήσαμε αμέσως την συζήτησή και το πέξαμε σαν φισιολογικοί. Ήταν ο πατέρας της αυτός που ερχόταν. Μόλις μας είδε είπε:
-Α κόρη μου δεν βρίσκω τον Νάιμπροκ. Μπορείς σε παρακαλώ να τον βρεις?
-Ναι πατερούλη μου, αλλά θα χάσω το σόου! Έλα τώρα θα βρεθεί, που θα είναι? Σε παρακαλώ μπαμπάκα!
Η πριγκίπισσα Ελεωνόρα έπαιζε τον ρόλο της τέλια έτσι ο πατέρας με ρώτησε:
-Σε πειράζει να είναι παρόν?
Η πριγκίπισσα περίμενε την αντίδραση μου.
-Μα φυσικά και όχι εξάλλου την αφορά σε ένα μέρος.
Και οι δύο με κοίταξαν αποριμένοι. Ο Βασιλιάς προχώρησε μπροστά ενω εκείνη άρπαξε την ευκαιρία και μου είπε:
-Τι ενωείς? Και γιατί θες αυτά τα δύο βιβλία?
-Θα δεις... Δεν της έδωσα και πολλές πληροφορίες για ενδιαφέρον.
Λίγα λεπτά μετά ήρθαν από οι υπόλοιποι υψηλόβαθμοι του παλάτιου. Ο Βασιλιάς και η πριγκίπισσα κάθισαν στις θέσεις τους, κοντά στο θρόνο σε υπερυψωμένη θέση όπως είναι φυσικό. Μπροστά μας υπήρχε ένα τεράστιο τραπέζι που απεικονίζε ένα μεγάλο μέρος αυτού του Βασιλείου. Σαν μακέτα δηλαδή. Όλοι οι αξιωματικοί και οι πιο χαμηλόβαθμοι βρισκόντουσαν γύρω του. Οι πιο ανώτεροι πιο κοντά στο βασιλιά. Πήγα να πιάσω μια θέση στα δεξιά αλλά ο Βασίλιας μου έκανε νόημα να πάω κοντά του και ξεκίνησε τον λόγο του:
-"Σήμερα μαζευτήκαμε για ένα θέμα που μας βασανίζει χρόνια τώρα. Σήμερα χάρης αυτόν τον νεαρό θα βρούμε ένα τρόπο να νικήσουμε αυτούς τους άθλιους τους ΛΗΣΤΕΣ!"
Στο συμβούλιο υπήρξε ένα λεπτό αναστάτωση. Δεν καταλάβαινα πολλά άλλα άκουσα έναν να λέει:
-Τι! Θα αφήσουμε να μας οργανώσει ένας ξένος! Εμείς δεν μπορούμε δηλαδή? Και ύψωσε την φωνή του ενώ με κοιτούσε απειλητικά. Φορούσε πανοπλία. Θα τον έλεγα κάπου στα τριάντα και ειχε ξανθιά μαλλιά.
-Κ. Τίλξ! Αυτός ο νεαρός από εδώ ήταν ο καλύτερος εκπαιδευτής αλόγων όλου του βασιλείου των Δεντριδών! Ξέρει σύγουρα στρατιωτική! Και δεν νομίζω ότι θα ήταν άσχημο να τον ακούσουμε τι έχει να μας πει! Όλοι σώπασαν περίμεναν το τι θα έλεγα. Έτσι κι εγώ ξεκίνησα το είχα κάνει καμία δύο φορές στο παλάτι μου οπότε κάτι ήξερα:
Ζήτω συγνώμη αν πρόσβαλα κάποιον και σας καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι δύσκολο να εμπειστευτείτε κάποιον που δεν γνωρίζετε και ειδικά έναν ξένο. Αλλά ,έκανα μια παύση, μην ξεχνάτε ότι όλοι πολεμάνε για έναν κοινό σκοπό!
-Τι κοινό έχουμε εμείς? Ρώτησε ο Τίλξ νευριασμένος.
-Ναι ,ναι έχει δίκαιο!
-Κύριοι ! Όλοι νοιαζόμαστε για την ασφάλεια μας. Αν δηλαδή εγώ θέλω να φύγω πως θα το κάνω?
-Να μας προδώσεις δεν σου φαίνεται καλή ιδέα! Φώναξε ξανά αυτός ο τύπος που τον αποκαλούσαν Τίλξ.
-Αν το ήθελα θα το είχα κάνει ήδη! Λοιπόν θέλετε να με ακούσετε ή να αποσυρθώ?
-Κύριε Τίλξ κάντε ησυχία ας τα πει και μετά τον σκοτώνουμε αν δεν μας κάνει! Του φώναξε η πριγκίπισσα. Εκείνος δεν ξανάνοιξε το στώμα του. Η πριγκίπισσα εξάλλου έκανε κουμάντο εδώ...
+Με τρομάζει αυτή...
-Ξεκινά αγόρι μου. Μου αποκρίθηκε ο Βασιλιάς. Εγώ από την άλλη στάθηκα δίπλα του στην υπερυψωμένο σημείο για να με βλέπουν όλοι.
-Λοιπόν δεν θα σας κουράσω. Στο να σας βοηθήσω είχα τρία στάδια. Το πρώτο να μάθω που κρύβονται οι ληστές...(Όλοι μείνανε άφωνοι εξέρεση από την πριγκίπισσα) .Θα μου πείτε πως το κατάφερα. Η απάντηση είναι απλή έψαξα και το βρήκα...
-Μα πως αφού δεν βγήκες από το παλάτι? Ρώτησε ο βασιλιάς.
-Κάποια πράγματα υψηλότατε βρίσκονται κάτω από την μύτη μας και δεν τα βλέπουμε...
-Ανοησίες! Εγώ ο ίδιος έχω ψάξει όλο το δάσος εκατομμύρια φορές! Πουθενά δεν ήταν το κρησφύγετό τους! Είπε ο αξιοματηκός Τίλξ ξανά.
-Ακριβώς αυτό! Μην ξεχνάτε ότι έχουν άλογα. Με αυτήν της άποψη απέκλεισα τα δέντρα δηλαδή να κρύβονται ψηλά! Στο έδαφος δεν γίνεται γιατί θα τους είχατε δει οπότε ένα μένει!
-Να πετάνε... είπε ειρωνία ένας.
-Όχι! Να κρύβονται υπογείος είναι η απάντησή μου...
-Τι?! Όλοι μείνανε άφωνοι...