Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 27 •

~ Ο δολοφόνος - διασώστης ~

-Άλιοθ, του φώναξα! Ενώ ο τύπος με έσπωξε μέσα στο κελί. Κλείδωσε την πόρτα και έφυγε. Μα τι στο καλό κάνεις εσύ εδώ? Ρώτησα ξανά.
-Εγώ? Έσύ πες μου! Βρέθηκα για δεύτερη φορά σε κύνδινο εξετίας σου! "Πήγαινε αξιοσέβαστε Άλιοθ να μεταφέρεις αυτό το μήνυμα στον Κ. Γουίλιαμ".
+Ααα ακόμα στην άγνοια είσαι...
-Ποίος σου έδωσε το μύνημα?
-Η Πριγκίπισσα Ελεωνόρα! Μα δεν θυμάμαι τι! Χτύπησα το κεφάλι μου καθώς μου επιτέθηκαν κάποιοι στατιώτες από την περιοχή σου! Ευτυχώς κυνηγόντας με είχαν περάσει τα σύνορα του Βασιλείου της "Βόρειας Χρυσής Ακτής" όπως το αποκαλούν. Οι ντόπιοι τους εφνοιδιάσαν, σώζοντας με. Θέλουν να μάθουν τι γνωρίζω , αλλά δεν θυμάμαι τίποτα!
Το μόνο που κάνω τώρα είναι να εκπαιδεύω κανένα άλογο
του τρελάρα τύπου εκεί πάνω!
-Πλάκα μου κάνεις! Πώς έφτασαν οι δικοί μου ως εκεί?
Α και σε παρακαλώ το πραγματικό μου όνομα είναι Φοίνικ ή Φοινίκ. Όπως σε βολεύει πες με.
-Για κάτσε...Τόσο καιρό στην πατρίδα μου, ήσουν κατάσκοπος?
-Όχι ακριβώς αυτό... Ήμουν και είμαι....
-Βγάλτε το σκασμό εσείς οι δύο! Μας πρείξατε! Όταν έρθει ο βασιλιάς θα του τα πείτε όλα! Φώναξε ένας φρουρός σε εμάς.
Έπαιζε χαρτιά μαζί με έναν άλλον και δεν ήθελαν να τους ενοχλούν.
-Να Γιακ εξάρες! Νίκησα!
-Αμάν ρε Τζακ πάλι έχασα! Για φορά δεν μπορείς να με αφήσεις να νικήσω!
+Τόσο καλούς στατιώτες έχει αυτός ο βασιλιάς! Εδώ λέμε ποιοί είμαστε και αυτοί το μόνο που νοιάζονται είναι να κάνουμε ισηχία!
-Δεν βγάζω τον σκασμό! Έτσι και αυτός ο τύπος ο αρχηγός σας πειράξει μια τούφα από....Τους είπα αλλά με διέκοψαν.
-Ναι ναι μην ανησυχείς. Ο Νιούτ δεν πειράζει κοριτσάκια... Είπε ο ένας ο οποίος από ότι κατάλαβα τον λέγαν Τζακ.
-Δεν μιλάω για τα κορίτσια μιλάω για το άλογο!
+Πραγματικά θα το σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια έτσι και τον πειράξει!
-Άκου εδώ άνθρωπο! Νοιάζεται πιο πολύ για το άλογο παρά από της γυναίκες!
-Χαχα κανένας ψυχοπαθής θα να Γιακ...
+Ψυχοπαθής εγώ?
Ξαφνικά ακούσαμε θόρυβο από συμπλοκή σπαθιών. Κάτι γινόταν.
+Μάχη?
Οι στατιώτες σηκώθηκαν για να δουν τι έκανε το θόρυβο. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ένας στρατιώτης στις σκάλες. Είχε ένα πλατύ χαμόγελο έως και εκνευριστηκό στα χείλη.
-Α εσύ είσαι Σαούλ μας τρόμαξες. Είπε ένας από αυτούς
+Δεν νομίζω να είναι...
Ο στρατιώτης με το χαμόγελο έπεσε καταγής μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους. Ήταν νεκρός εξαρχής. Ένα ξήφος ήταν καρφωμένο στην πλάτη τους πο το σημείο της καρδιάς. Τζακ-Γιακ φρίκαραν βλέποντας την τεράστια πληγή που είχε στην πλάτη του, όπου έτρεχε πολύ αίμα. Έτσι τρομαγμένοι έκαναν γρήγορα να ανέβουν τις σκάλες για να γλυτώσουν. Όμως εκεί του περίμενε ένας άλλος στρατιώτης ο οποίος φορούσε στολή και περικεφαλαία.
-Γίνεται επίθεση όλοι πάνω! Είπε με βαριά φωνή. Οι δύο τους προσπάθησαν να ανέβουν αλλά ο "άλλος" τους χαμαίρωσε στο λαιμό με μια αστραπιαία κίνηση χωρίς είκτο και συναισθηματισμούς. Σαν καλοπληρωμένος δολοφόνος! Ο πλέον δολοφόνος άφησε τους δύο άντρες που κοίτωνταν κατάχαμα μεσ' το αίμα και με πλησίασε. Με είχε δει καθώς κοιτούσα από τα κάγκελα του κελιού όλο αυτό το "θέαμα". Ο δολοφόνος με πλησίασε και με κοίταξε καλά καλά. Δεν έκανα πίσω. Είδα τα μάτια μέσα από την περικεφαλαία που φορούσε.
+Είναι αυτό που νομίζω ότι είδα!
-Πρίγκιπα!
-Πριγκίπισσα!
-Τι κανείς εσύ εδώ?!? Είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα.
-Μα καλά πόσο καιρό έμεινα εδώ μέσα! Έχω αρχίσει να τα χάνω μου φαίνεται.... Φώναξε ο Άλιοθ μπερδεμένος.