Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 33 •

~ Διάλειμμα δεν υπάρχει! ~

Γύρισα τρέχοντας προς το παλάτι βέβαια κατσιαδιάσα την Κριστάλια για το πώς μίλησε σε αυτούς τους αξιοσέβαστους ανθρώπους:
-Μα καλά τι σκευτόσουν?!! Το θεωρείς λογικό να φωνάζεις στις έξι το πρωί?!
-Τι εσύ γιατί έφυγες?
-Ναι βόλτα έκανα! Με ηρεμούν! Μα καλά τόσο άνχος για το που είμαι! Είπα καθώς ερχόντουσαν αυτό κορίτσια παρέα. Η Ελεωνόρα όπως και οι υπόλοιπες είχαν βάλει ρούχα ειδικά για κυνήγι. Σαν τις τρελές τις γειτονιάς έμοιαζαν... Παρόλο την εμφάνισή τους , η Ελεωνόρα είπε:
-Ναι δίκαιο έχει ο Φοινίκ!
Βέβαια της άξιζε και αυτής ένα κήριγμα:
-Μην μιλάς γιατί κι και εσύ δεν πας πίσω. Περίμενα κάτι περισσότερο από το επίπεδό σου! Έκλεισες την πόρτα στα μούτρα εκείνης της ευγενέστατης...
-Αρχικουτσομπόλας που της αρέσει να πετάει μπαρούφες! Ναι ναι τις ξέρω πολύ καλά εγώ αυτές. Είπε υψώνοντας την φωνή της ενώ με διέκοψε.
-Μα καλά τι έγινε χθες Ελεωνόρα? Ρώτησε η Μελίγια.
Η Ελεωνόρα της εξήγησε τι έγινε στα χθεσινοβραδινά κι εκείνη έβαλε τα γέλια. Με τα δίκια της βέβαια... Αμέσως μετά άλλαξαν θέμα. Είχαν σκευτεί να πάει για κυνήγι. Ήθελε να δει και η Ελεωνόρα πώς είναι. Καταλαβαίνετε τι είχε να γίνει... Ήταν σαν διάλειμμα για όοοολα αυτά που είχαμε περάσει τόσο καιρό ακόμα να ξεχάσουμε. Εγώ βέβαια αρνήθηκα καθώς δεν ήμουν και πολύ στα κέφια μου. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε κι ο Βασιλιάς/Ντικίλ τρέχοντας και χαρούμενος και είπε:
-Είμαι μέσα!
-Τι? Μα εσείς είστε βασιλιάς?
-Κράτα τις τυπικούρες σου για τον εαυτό σου Μελίγια! Εξάλλου στην ηλικία ας είμαι ακόμα θέλω να διασκεδάσω...
-Ξεχνάς τα καθήκοντά σου? Είσαι βασιλιάς! Εγώ έτυχε να έχω αναλάβει αυτό το ρόλο και δεν είναι αστείος καθόλου! Μα καθόλου! Πρέπει να είσαι προσεκτικός και πιθαρχιμένος χωρίς συναισθηματισμούς και...
-Πριγκίπισσα Ελεωνορα ακόμα κι ένα κούτσουρο είναι καλύτερος βασιλιάς από εμένα!
-Πώς ξέρεις ποιά είμαι?
-Το ανέφερες από μόνη σου την ώρα που φωνάζατε όλοι μαζί στο δάσος. Λοιπάμε για τον πατέρα σου παρόλο που ποτέ μου δεν τον γνώρισα. Η Ελεωνόρα σαν να άλλαξε βλέμμα πλέον κοιτούσε μόνο αυτόν ενώ χθές τις ήταν τελείως αδιάφορος.
+Ήξερα κι εγώ τι έλεγα....
Η Κριστάλια άλλαξε το κλίμα προσπαθόντας να με πείσει ξανά:
-Έλα Φοινίκ! Τι θα κυνηγίσουμε χωρίς εσένα? Πέτρες ίσος? Είπε αστεία.
+Οχ τι τραβάω...
-Ναι ναι κορόιδευε εσύ που έχεις άριστο στόχο. Καλά θα είστε και χωρίς εμένα.
- Ναι αλλά δεν έχουμε σχέδιο! Είναι σαν να πάμε στον πόλεμο χωρίς όπλα χωρίς εσένα Φοινίκ!
-Γι' αυτό ακριβώς θα μείνω! Πρέπει να ετοιμάσω σχέδιο! Πώς θα νικήσουμε τον τρελό αδελφό του? Συγνώμη Ντικίλ.
-Δεν πειράζει τα ίδια κούτσουρα ξέρουν ακόμα για αυτό.
Είπε ακόμη όλοι γελάσαμε. Το άρεσε πολύ του Ντικίλ να αυτοσαρκάζεται...
-Αχ ναι δίκαιο έχεις. Θα μείνω κι εγώ λοιπόν εδώ...
-Εσύ γιατί Ελεωνόρα? Ρώτησε ο Ντικίλ περίεργος και κάπως αναστατωμένος μπορώ να πω.
-Μεγάλη ιστορία. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε λαχανιασμεπένος ένας στρατιώτης του Ντικίλ. Ήταν ο Ραούλ ο αρχηστάτηγος του. Τον κατάλαβα από την κόκκινη φούντα πάνω από την περικεφαλαία που φορούσε. Μόλις έφτασε την έβγαλε και υποκλίθηκε. Ήταν ένας ψηλός με καστανοκόκκινο χρώμα μαλλιών τύπος, με κοντά σγουρά μαλλιά και καστανά μάτια. Ήταν νεότερος από εμένα και παρόλο αυτά ήταν πολύ γυμνασμένος. Παρατήρησα και με φακίδες σε πολλά μέρη του προσώπου του. Τον κόβω γύρω στα δεκαπέντε με δεκαέξι. Τέλος πάντων αναστατωμένος και είπε:
-Άρχοντά μου, δεχόμαστε επίθεση από τον αδελφό σας!
-Πάλι! Μα χθες πολεμήσαμε μαζί του? Αχ ποτέ δεν θα ηρεμίσουμε...
+Ααα για αυτό δεν υπήρχαν πολύ φρουροί χθές βράδυ στο παλάτι της Βόρειας Χρυσής Ακτής....
-Ετοιμαστείτε για μάχη! Διέταξε ο Ντικίλ.πμε αυστηρό ύφος.
-Ωραία ερχόμαστε! Φωνάξαμε όλοι μαζί.
-Μα εσείς... Είπε ο Ραούλ μέχρι που τον διέκοψε η Ελεωνόρα:
-Είμαστε καιρό εν πόλεμο μην ανησυχείτε δεν είμαστε "άσχετες" όπως μας θεωρούν πολλοί από εσάς.
-Ωραία χρειάζομαστε όσους μπορούμε! Φώναξε ο Ντικίλ μην θέλοντας να αντιμιλήσει στην Ελεωνόρα...