Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 36 •

~ Αλήθειες στο τραπέζι ~

-Πλάκα μου κάνετε έτσι! Φώναξε ο Ντικίλ.
-Όχι αγόρι μου. Είπε η κ. Μάγκλ.
-Αν είσαι μάνα μου γιατί δεν σε θυμάμαι?
-Χτύπησες το κεφάλι σου και...
-Ααα έτσι εξηγείται...
-Τι Ελεωνόρα?
-Τίποτα τίποτα Ντικίλ. Στο θέμα μας. Είστε η μητέρα του?
-Ναι. Μα πώς με κατάλαβες νεαρέ μου?
-Μην ρωτάτε εμένα αλλά το ζωγράφο του πίνακα. Αλάνθαστος!
-Είσαι χαρισματικός νεαρέ μου! Ποιός είσαι, ποιός είναι ο πατέρας σου , η οικογένειά σου?
-Αυτά ρωτάμε κι εμείς! Είπε η Μελίγια εκνευρισμένη.
-Θα σας τα πω όλα αλλά καλύτερα να κάτσετε λίγο. Όλοι κάθισαν εκτός από την Ελεωνόρα.
-Εσύ πώς το ξέρεις? Ρώτησαν όλοι την Ελεωνόρα.
-Έχω κι εγώ οικογενειακό μυστικό και κάναμε συμφωνία να μην πω τίποτα και εκείνος το ίδιο.
-Τι είδους μυστικό? Ρώτησε ο Ντικίλ.
-Ότι είμαι έξυπνη και ότι διηκώ ή μάλλον διηκούσα εγώ όλο το παλάτι και το στρατό ενώ όλοι με θεωρούσαν ανώριμη και χωρίς ίχνος στατιγηκής και ηγετικής γνώσης.
-Απίθανο! Είσαι καλύτερη βασίλισσα από εμένα στα σύγουρα. Φώναξε ο Ντικίλ.
-Σε ευχαριστώ για το σχόλιο , είπε και του χαμογέλασε κρυφά ενώ μετά συνέχισε:
Απλά θέμα μας τώρα δεν είμαι εγώ αλλά Φοινίκ ή μάλλον Φοίνικ γιός του Κάμερον.
-Κάμερον κάπου τον ξέρω αυτόν. Ήταν καλεσμένος του πατέρα σου Ντικίλ την μέρα που παρουσιάσαμε εσένα και τον αδελφός σου στο λαό μας. Οχ! Είσαι ο...
-Ο πρίγκιπας και διάδοχος του βασιλείου των Δεντριδών/Ιπποτών. Αυτός ήμουν πριν από το τραγικό συμβάν.
-Τι! Είπε η Κριστάλια και η Μελίγια λυποθυμίσε. Ενώ της ρίχναμε νερό για να την συνέλθουει είπα:
-Μεγαλιοτάτη πρέπει να του πείτε την αλήθεια...
-Σε ποιόν? , ρώτησε ο Ντικίλ.
- Σε εσένα. Του απάντησα.
-Μα πώς το ξέρεις κι αυτό? Με εντυπωσιάζεις νεαρέ! Μήπως είσαι κατάσκοπος?
-Τα είδα όλα σε όνειρο...
-Είσαι ξεχωριστός παιδί μου!
-Ναι μου το λένε συχνά.
-Πρίγκιπα Φοίνικ συγνώμη! Ξέρω ότι ήταν σημαντικός ο λόγος που δεν μας το έλεγες...Αχ τι έκανα! Ζητούσα εξηγήσεις από έναν πρίγκιπα! Ποιά είμαι εγώ! Έλεγε η Μελίγια μόλις ξύπνησε.
-Οι τύποι σε άλλους! Τώρα είμαστε ομάδα! Συνεργάτες! Όλοι είμαστε ίσοι!
-Μα εσύ είσαι...
-Ένα τίποτα. Δεν είμαι πλέον τίποτα! Ένας ορφανός είμαι και μάλιστα εξόριστος!
-Φοίνικ δεν είσαι! Μου φώναξε η Κρίσταλια.
-Ναι φίλε μου, είσαι μοναδικός και χωρίς κορόνα στο κεφάλι σου! Συμπλήρωσε ο Ντικίλ.
-Φοινίκ είναι πλέον το όνομα μου. Και μην ανησυχείτε ξέρω ποιός είμαι και τι κάνω. Το συνήθισα. Όμως τώρα έχουμε δύο στόχους!
-Δύο ? είπαν τα κορίτσια.
-Ναι! Πρώτον να βρούμε έναν δράκο και δεύτερον να διορθώσουμε μια αδικία!
-Ποιά αδικία? Ρώτησε ο Ντικίλ.
-Ο θρόνος σου ανήκει Ντικίλ! Είσαι νόμιμος διάδοχος!
-Τι?!
-Αυτό​ που ακούς! Χάρης το μάτι σου σε αναγνώρισα! Δεν τον πίνακα! Εσύ είσαι εκεί. Χάρης την παρατηρητική μάτια της Ελεωνόρας ξέρουμε ποιός είσαι στα αλήθεια! Κ. Μάγκλ για να σταματήσω να σας λέω έτσι πείτε μας την πραγματική ιστορία!
-Έχεις δίκαιο. Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα και τώρα ότι κάποιος το ανακάλυψε. Τέλος πάντων ας τα πάρω όλα από την αρχή. Εσύ αγόρι μου από μικρός ήσουν πως να το πω...
-Χαζοχαρούμενος και ανώριμος ίσος?
-Όχι απλά δεν ήσουν κατάλληλος τόσο όσο ο αδελφός σου για βασιλιάς. Έτσι αφού μοιάζατε τόσο μα τόσο πολύ κάναμε το μοιραίο λάθος να σειστήσουμε τον Νιούτ ως διάδοχο.
-Φανταστικοί γονείς δεν λέω! Είπε η Ελεωνόρα.
-Προσπαθούσαμε κι ακόμα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τον λαό μου απλά πεπέσαμε έξω! Ο Νιούτ μια μοίρεα μέρα άκουσε που μιλούσαμε για εσένα και για τον πραγματικό διάδοχο του θρόνου. Αναστατώθηκε τόσο πολύ που πήρε ένα καράβι και εξαφανίστηκε . Ήταν εκείνο το ταξίδι που τρελάθηκε. Αχ το καημένο το παιδί μου! Μία η θάλασσα μία αυτά που είχε μάθει, δεν ήθελε πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν μας μίλησε καν! Από πάντα ήταν μυστικοπαθής. Αχ... Έτσι όταν γύρισε ήταν πλέον αλλαγμένος. Ξέροντας το μυστικό και μαθαίνοντας ότι εσύ είχε πάθει αμνησία και δεν θυμώσουν τίποτα και κανέναν, άρπαξε την ευκαιρία και εξεργέθηκε εναντίον του πατέρα σου...
-Μα για ποιο λόγο? Ενωώ αυτόν που είπε στους ακόλουθούς του. Συμπλήρωσα.
-Ο Μίρντον έκανε πολλά λάθη ως βασιλιάς. Βλέποντας τον Νιούτ αλλαγμένο ήθελε να δώσει το θρόνο στο νόμιμο διάδοχο. Των κυνηγούσαν οι τύψεις του! Όμως έτσι έκανε ένα λάθος μετά το άλλο και καταρκύλισε το πράγμα. Ο Νιούτ "υποτίθεται αδικημένος", έτσι έλεγε σε όλους όσους των ακολούθησαν, ζητούσε την "νόμιμη θέση" του στο θρόνο!
-Τρελό τον λέτε αλλά είναι πανέξυπνος! Είπα ενώ δεν πιστεύα τι άκουγα.
-Ακριβώς και ευτυχώς γλυτώσα τον Ντικίλ από την μανία του για εκδίκηση! Μακάρι να είχα γλυτώσει και τον πατέρα σου παιδί μου αλλά οι λανθασμένες πράξεις κάποιες φορές όπως αυτή έχουν βαρύ τίμημα!
-Το γνωρίζω και γιατί δεν μου είπες όταν συνήλθα ποιά είσαι?
-Όπως κατάλαβες ο Νιούτ έφαγε πρώτα όλους όσους ήξεραν την αλήθεια και όλους όσους γνώριζαν έστο για το πώς μοιάζεις και μοιάζω. Ευτυχώς κάποιοι καλοί χωριάτες υποστήριξαν κι εσένα προβλέποντας το τι θα γίνει με τον Νιούτ στην εξουσία. Αυτοί είναι οι στρατιώτες και οι υπικόοι
σου. Να τους σέβεσαι!
-Δηλαδή όλοι γνωρίζουν ποιά είσαι εκτός από εμένα! Ααα ωραία. Τόσα χρόνια ζούσα στην αφάνεια! Δεν μου απάντησες στην ερώτηση όμως. Γιατί δεν μου είπες ποιά είσαι?
-Ο Νιούτ! Είπε ότι αν σου πω θα σε σκοτώσει! Αχ και φοβάμαι ότι η συμπλοκή θα είναι αναπόφευκτη!
-ΘΑ ΕΊΝΑΙ! Είπα δυνατά και σηκώθηκα. Αρκετά άκουσα. Ώρα να πιάσω δουλειά!
-Μα δεν είσαι ακόμα καλά. Το χέρι σου δε...
-Πρόσθεσε στο σορό με τα προτερήματά μου. Είμαι αμφιδέξιος. Πόλεμο το ίδιο καλά και με τα δύο χέρια!Εξάλλου δεν θα πολεμώ θς σχεδιάσω μόνο.
+Δεν τους υπόσχομαι να μην εμπλακώ όμως....
-Υπέροχα ώρα για την δουλειά μας Φοινίκ! Είπε η Ελεωνόρα χαρούμενη ενώ ο Ντικίλ και η μητέρα τους την κοιτούσαν περίεργα.
-Μπράβο έτσι σε θέλω! Είπε η Κριστάλια.
+Μεταφορικά το είπε ,έτσι ?