Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 19 •

~ Η εξολόθρευση (Α μέρος) ~

-Αααααα! Μα τι στο.....Του έκλεισα το στώμα με το χέρι μου.
-Σκάσε επιτέλους! Θες να πιστέψουν ότι σε σφάζω! Του είπα νευριασμένος ψιθυριστά.
-Που-πουπουυυυ το βρήκες αυτό;
-Ααα για αυτό λές είναι μέρος του σχέδιου.
-Πας καλά θες να με ξεκάνεις; Έδεσες ένα κομμένο χέρι στην άμαξα και το θεωρείς φυσιολογικό!
Έμαθα τουλάχιστον τι είχες τυλιγμένο στο πανί.
- Ναι αυτό και κάτι άλλλοοοοοο...
-Τι?!?
-Θα μάθεις όταν θα το καταλάβεις. Είναι "κάτι". Άντε ξεκινά εγώ θα πάω στην θέση μου. Και μην στραβοκαταπίνεις μια χαρά θα είσαι. Θα σε προσέχω εγώ.
-Γιατί δεν βάλαμε κάποιον από εμάς να κρέμεται από την άμαξα αντί για αυτό! Είπε καθώς του έτρεμε το χέρι καθώς μου έδειξε το κομμένο χέρι.
-Γιατί να το κάνω , αφού μας σώζει ο πεθαμένος!
-Είσαι τρελός.
-Χαίρομαι. Ο δάσκαλος μου μου έλεγε κάποτε : "Τρελός είναι αυτός που ξέρεις τι κάνει αλλά όλοι τον παρεξηγούν." Άρα είμαστε σε καλό δρόμο. Πήγενε θα σε περιμένω...
Είπα καθώς τον αποχαιρέτησα. Άλιοθ θα ήταν ο οδηγός της αμαξάς η οποία θα έφτανε στο σημείο x . Είχα βάλει και πέντε δέκα στρατιώτες όχι και πολλούς για να τους ενθαρρύνει να επιτεθούν.

***

-Αρχηγέ τι θα κάνουμε.
-Ότι μα είπε ο "αυτός". Επίθεση! Θα είναι απροστάτευτοι!
-Μάλιστα!
-Μόλις σας δώσω το σήμα μου.

***

- Λοιπόν εσείς μείνεται εδώ!
-Μα το σχέδιο λέει....
-Το σχέδιο δεν είναι αυτό! Αυτό ήταν παραπλάνηση εμπρός! Ενώ εσείς οι υπόλοιποι ακολουθήστε τους!
-Μάλιστα πριγκίπισσα μας.... Είπαν καθώς του οδήγησε η Ελεωνόρα στην σωστή θέση...

***

Έτρεξα αθόρυβα στην θέση μου. Απόλυτη ησυχία υπήρχε. Όλοι οι τοξότες που δεν θα ήταν πάνω από είκοσι με κοίταζαν με φοβισμένα μάτια. Τους αγνώησα και αυτό έκαναν και εκείνοι.
+Μα καλά μπαμπούλα είδαν!
Το σχέδιο πήγαινε καταγραμμά. Η άμαξα έφτασε στο σημείο x με τα άλογα εξαντλημένα.
+Περίφημα τώρα η επιστροφή...
Ο Άλιοθ είπε τα υπαγορευμένα λόγια που το είχα πει νωρίτερα:
-"Επιστρέφουμε πίσω! Η άμαξα είναι πολύ βαρειά.
Τα άλογα κουράστηκαν. Επίσης θέλουμε περισσότερους στρατιώτες. Αναστροφή!"
Έτσι κι έκαναν. Εκείνη την στιγμή επιτέθηκαν οι ληστές! Όπως είχαν μάθει από τον προδότη μας...
+Μια χαρά τα πήγα. Ήξερα ότι θα το μάθαιναν το κόλπο!

***
( Την ίδια στιγμή το σχέδιο εξελισσόταν...)

-Πάρτε τα άλογα! Εμπρός! Πρέπει να είμαστε σε δύο λεπτά έτοιμοι να κατευθυνθούμε μπροστά! Είπε η Κριστιάνα την ώρα που αποτελείωνε έναν ληστή χτυπώντας τον με το βέλος που κρατούσε. Του το κάρφωσε στο σημείο του λαιμού πριν προλάβει να αντιδράσει...
-Κριστάλια βρήκα την Βολίδα! Η Μελίγια εμφανίστηκε ενώ την καβάλουσε.
-Μπράβο Μελίγια! Της φώναξε καθώς τράβηξε το βέλος με δύναμη από τον πλέον νεκρό ληστή. Δίκαιο είχε ο Φοινίκ!
Αχ τι λες να κάνει τώρα...
-Δεν έχω ιδέα. Ίου Ίου ας τον κάτω...
-Τον άφησα. Ναι πράγματι είναι άσχημος. Δεν του πάει καθόλου αυτό το παχύ μουστάκι...
-Με δουλεύεις ψυχοπαθή!

***

Την ώρα της επίθεσης όλοι οι τοξότες ήταν σε πανικό. Ευτυχώς δεν κουνήθηκε κανένας από την θέση του. Εγώ βέβαια ήμουν σβέλτος! Έτρεξα και πήρα την μεταλλική μαγκούρα που μου είχε φτιάξει ο Όμποκ. Την βούτηξα μέσα σταν αναμένα κάρβουνα του μεταλλικού κούβα δίπλα μου. Έτσι πλέον με καυτή άκρη, ακούμπησα τα άλογα τα οποία φώναζαν σαν τρελά και το σημαντικότερο δυνατά! Πολύ δυνατά! Λες και ήταν ολόκληρος στρατός! Αυτό ήταν και το σχέδιο. Πήρα και το "κάτι" όπως είχα ονομάσει νωρίτερα στον Άλιοθ. Το είχε φτιάξει ο πατέρας μου. Το λέγανε Σολέρο και ήταν μια μοναδική σφυρίχτρα. Αντί να βγάζει μελωδία , με τον τρόπο που ήταν χαραγμένο έβγαζε ήχους αλόγων! Αυτό ήταν πολύ χρήσιμο αν μου είχαν στήσει ενέδρα, όπως τώρα. Το ιππικό ήταν "παρόν"! Μην τρομάζεται εγώ απλά ακολουθούσα την στρατηγική του τρελού δασκάλου μου στο σκάκι. Το έλεγαν Τρελό Φιν και δεν ήταν καθόλου τρελός. Τα είχε τετρακόσια! Βάση της θεωρίας του είχα υλοποίηση το σχέδιο μου. Αυτός πάντα έλεγε:
"Ο μόνος τρόπος για να εφνοιδιάσεις κάποιον που εφνοιδιάζει, είναι να τον εφνοιδιάσεις ,με κάτι που στην πραγματικότητα δεν εφνοιδιάζει τίποτα απολύτως."
Τώρα θα μου είπε πόσο τρελός ήταν , αλλά αν το διαβάσετε ξανά μπορεί και να τον καταλάβετε. Παντός στο θέμα μας τώρα οι ληστές ανιποψίαστοι και πλέον σοκαρισμένοι διέταξαν υποχώρηση αμέσως χωρίς καν να προλάβουν να πλησιάσουν την άμαξα!
+Οι χαζοί!
Μόλις απομακρύνθηκαν αρκετά οι τοξότες βάλανε σιγανά τα γέλια και με χτύπησαν στην πλάτη από την χαρά του που είχε πετύχει το σχέδιο μου. Όμως εγώ τους είπα:
-Μην χέρεστε σε ένα-δύο λεπτά θα ξανάρθουν! Όλοι στις θέσεις σας τώρα! Δεν έχουμε χρόνο! Άντε ετοιμαστείτε για την σφαγή! Οι τοξότες με κοίταξαν ξανά με το ανόητη εκείνη έκφραση σαν να μου λένε:
"Τι μας λέει ο παλαβός πάλι;"
+Μα τι στο καλό έχουν πάθει;