Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 31 •

~ Η Νότια Χρυσή Ακτή ~

-Ποιός είσαι? Του φώναξε απειλιτικά η Κριστάλια. Είχε περάσει από δραματική εμπειρία οπότε ήταν δικαιολογημένη η απέχθεια της ται το πρόσωπό αυτού του τύπου.
+Μα ολόιδιος!
-Σας παρακαλώ κατεβάστε τα σπαθιά σας δεν είμαστε εχθροί. Από πού είστε? Μας ρώτησε ενώ εμείς δεν κάναμε ούτε ένα μια κίνηση να τα κατεβάσουμε εκτός από την Ελεωνόρα! Πέταξε κάτω το σπαθί και τον πλησίασε. Οι φρουροί του την σταμάτησαν λίγο πριν τον ακουμπήσει. Τον κοίταξε κατάματα και μετά μας είπε:
-Είναι καθαρός. Δεν είναι ο τρελάρας. Άντε κατεβάστετα.
-Χαίρομαι. Αλλά πώς το κατάλαβες? Είπε ο τύπος την ώρα που κατεβάσαμε όλοι τα σπαθιά μας.
-Από τα μάτια. Ο αδελφός σου έχει μια καστανή πιτσιλιά μέσα στο αριστερό του μάτι. Να προσθέσω ότι δεν φοβάσε.
-Καταπληκτικό! Φώναξε. Κυρίες και κύριε θα παρακαλούσα για την ασφάλεια των στρατιωτών μου, να τους παραδώσετε τα σπαθιά σας...
-Μπα και τι μα λες! Φώναξε η Κρίσταλια δεν το είχε πολύ ακόμα χωνέψει...
-Θέλετε να σας φιλοξενήσω ναι ή όχι?
-Όχι! Είπε η Κριστάλια ενώ η Ελεωνόρα συμπλήρωσε:
-Ναι αν μας πεις το γιατί!
-Για ποίο πράγμα?
-Γιατί θες να μας φιλοξενήσεις.
-Πολύ μυαλό έχει αυτή κύριε να προσέχεται. Είπε ένας από τους στρατιώτες του.
-Ποιός είσαι και μιλάς! του φώναξε η Κρίσταλια.
-Εσύ ποια είσαι ενωείς! Κανονικά δεν αν έπρεπε ούτε καν να μιλάς!
-Όπως το πες! Κανονικά!
-Ραούλ και κύρια παρακαλώ ησυχία! Δεν είναι τόπος ούτε χρόνος για τσακωμούς. Παρακαλώ ακολουθήστε με.
-Δεν μου απάντησες στην ερώτηση όμως... Του μίλησε ήρεμα η Ελεωνόρα.
-Αα ναι. Τα λάθη του αδελφού μου τα φορτώνομαι κι εγώ.
-Σωστός! Είπε ακόμη παρέδωσε το σπαθί της.
+Μα τι στο καλό κάνει?
Όλοι κάναμε το ίδιο εξέρεση από την Κριστάλια. Τελικά την έπεισε η Ελεονώρα αλλιώς....
Ήταν νύχτα, προχωρούσαμε κάτω από τον νυχτερινό ουρανό. Το φεγγάρι είχε αρχίσει να μεγαλώνει ξανά. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και ο τύπος μας είπε:
-Φτάσαμε! Το σπίτι μου σπίτι σας... Και άνοιξε την τεράστια πύλη. Φρίκαρα ήταν το ίδιο τείχος με το προηγούμενο! Η Κριστάλια άρχισε να τον βρίζει και να του φωνάζει:
-Προδότη! Αλήτη! Εσύ είσαι ο Νιούτ!
-Κριστάλια σταματά! Την φώναξε απειλητικά η Ελεωνόρα.
-Τι! Τον υποστηρίζεις και εσύ τώρα! Κανένας άλλος?
-Κοίτα καλύτερα! Είμαστε στην Νότια Χρυσή Ακτή! Της έδειξε η Ελεωνόρα.
Πράγματι ήταν πολύ παράξενο. Ένα τείχος χώριζε τα δύο βασιλιά. Στο Βόρειο κατοικούσε ένας τρελός βασιλιάς και στο Νότιο κατοικούσε ένας ευγενέστατος δίδυμος αδελφός του! Μας οδήγησε στο παλάτι του. Ήταν διαφορετικό. Το χρυσάφι δεν ήταν παντού σε όλους τους τοίχους σε αντίθεση με το προηγούμενο. Όμως είχε πάρα πολύ φωτισμό. Κεριά υπήρχαν παντού όπως και μεγάλες δάδες , πυρσοί. Εκείνος έκατσε στην θέση του θρόνου , η οποία ήταν και αυτή μεγάτη κεριά. Σε ελάχιστα σημεία υπήρχε χρυσός.
-Καλώς ορίσατε στο φτωχικό μου... Δεν είναι τόσο λαμπερό σαν του αδελφού μου αλλά είναι και μια χαρά και στα γούστα μου...
-Απίθανο! Είπε η Μελίγια κοιτώνας γύρω το φωτισμό. Ενώ σκούντηξε την Κριστάλια.
-Ναι...συγνώμη για το τρόπο που σας μίλησα πριν. Απάντησε χαμηλόφωνα και διστακτικά.
-Κατάλαβα εσύ έχεις τις χειρότερες εμπειρίες από τον αδελφό μου ,έτσι δεν είναι?
-Όπως τα λες, απάντησα εγώ ενώ την ακούμπησα ελαφρά στον ώμο της.
-Α ποιοί είναι οι τρόποι μου. Ξέχασα το πρωτόκολλο! Λοιπόν το όνομά μου είναι Ντικίλ και καλώς ορίσατε στην Νότια Χρυσή Ακτή. Μακάρι να ήταν ενωμένη όπως παλιά. Αλλά αυτό είναι που έχουμε. Λοιπόν τι σας φέρνει στο τόπο μας?
-Κυνήγι! Είπε η Μελίγια χαμηλόφωνα ενώ χαζεύε ακόμα το παλάτι.
-Αλήθεια! Δεν έχω και πολλούς ταξιδιώτες εδώ. Ευτυχώς δηλαδή γιατί με τον αδελφό μου...
-Μπορείς να μας πεις αν έχει ακούσει ή δει κανένα δράκο εδώ πέρα? Τον ρώτησα και ήμουν σύγουρος για την απάντησή του.
-Χαχα! Δράκο μα αυτός είναι θρύλος! Έχουν εξαφανιστεί!
-Α ναι και τότε τι είναι αυτό! Και έδειξα το λέπι από την νεκρή δράκενα που είχαμε συναντήσει.
-Απίθανο!
-Όλα απίθανα τα λες. Είπε η Ελεονώρα για πρώτη φορά προσβλητικά. Από την άλλη δεν φαινόταν να τον πειράζει τόσο πολύ το σχόλιο της. Αντίθετα όλο το βλέμμα καρφωμένο πάνω της , ενώ εκείνη αδιαφορούσε κοιτώντας γύρω της μαζί με την Μελίγια το μαγευτικό φωτισμό του παλατιού όπως και τον πανέμορφο εκθαμβωτικο πολυέλαιο στο ταβάνι.
-Αχ συγνώμη λάθος μου. Κάποιες φορές μου "κολάει η βελόνα..." Τέλος πάντων η κ. Μάγκλ θα σας οδηγήσει τα δωμάτιά σας. Παρακαλώ ακολουθήστε την...
+Παράξενο ενώ τον προσβάλει της μιλάει το ίδιο μαλακά με πριν. Σας να γνωρίζονται! Κι όμως η Ελεωνόρα δεν έχει απομακρυνθεί ποτέ από το παλάτι της όπως κι εγώ...
Η κ. Μάγκλ μας οδήγησε στον δεύτερο όροφο του παλατιού. Το παράξενο σε αυτό τον παλάτι είναι ότι αντί να μας πάει προς τα πάνω μας οδήγησε προς τα κάτω. Δηλαδή υπόγειος. Και άρχισε την ξανάαγήσει:
-Ξέρω ότι είναι περασμένη ώρα αλλά για να μην απορίτε θα σας πω κάποια πράγματα. Λοιπόν:
"Το παλάτι αυτό δεν είναι παλιό. Έχει δημιουργηθεί πριν από λίγα χρόνια. Όχι πολλά. Ο λόγο της είναι η ατυχής διεκδίκηση του πρίγκιπα Νιούτ για το θρόνο. Συγνώμη για τα δωμάτια αλλά επειδή δεν είμαστε προετοιμασμένοι για επισκέψεις, είναι λίγο ακατάστατα. Αλλά από αύριο το πρωί θα είναι υπέροχα έχετε λόγο μου. Επίσης έχουμε μόνο δύο δωμάτια στον πάνω όροφο και το ένα είναι του βασιλιά. Όλα αυτά υπολοιπα είναι εδώ που σας οδηγό. Το πρώτο δωμάτιο για την κυρία από εδώ..
Είπε και έδωσε τα κλειδιά στην Μελίγια από εκείνη είπε:
-Ευχαριστώ παρά πολύ ,αλλά δεν είναι απαραίτητο.
Η κ. Μάγκλ έριξε ένα πλατύ χαμόγελο. Ενώ τα κορίτσια την αποχαιρέτησαν.
-Έχετε δωμάτιο για όλους! Είπα έκπληκτος καθώς προχωρούσαμε.
-Ναι μην ανησυχείτε έχω φροντίσει ειδικά για εσάς τους δύο.
-Εε? Έκανα εγώ κι η Κριστάλια ενώ μας κοίταζε η γριά κυρία. Το ίδιο βέβαια έκανε και η Ελεωνόρα έκπληκτη.
-Πατρεμένοι δεν είστε?
-Λυπάμε αλλά δεν είναι. Είπε η Ελεωνόρα. Ευτυχώς μας έβγαλε στην δύσκολη θέση. Ήμασταν και οι δύο πολύ αμήχανοι.
-Κρίμα.
-Δεν πειράζει θα κοιμηθούμε εμείς οι δύο. Είπε η Ελεονώρα και έδειξε την Κριστάλια.
-Καλά. Συγνώμη παντός αλλά είστε πολύ τετριαστοί.
-Ναι ναι ,είπε η Ελεωνόρα και έκλεισε την πόρτα στα
μούτρα της.
-Δεν ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους της.
Μου είπε ενω προχωρούσαμε. Εγώ την έκανα να την ρωτήσω:
-Κ. Μάγκλ έχω μια απορία.
-Γιατί πίστεψα κάτι τέτοιο έτσι?
-Εε ναι... Είπα πιο αμήχανα από πριν.
-Αα χρυσό μου. Απλά σας είδα πως συμπληρώνατε ο ένας στον λόγια τους άλλους πριν από λίγο και πραγματικά ταιριάζεται πολύ. Είπε και μου έδωσε τα κλειδιά του δωματίου. Λίγο πριν κλείσω την πόρτα μου έκλεισε το μάτι και έφυγε.
+Τι ήταν αυτό!?!
Το δωμάτιο παρόλου που μας είπε ότι ήταν ακατάστατο ήταν μια χαρά. Ένα από λύτο δωμάτιο. Δεν είχε πολλά αντικείμενα. Ένα μικρό τραπεζάκι ήταν τοποθετημένο δίπλα στο κρεβάτι. Ένα τζάκι υπήρχε αλλά λόγο του καλοκαιριού δεν ήταν αναμένο. Βέβαια με τον αγαπημένο φωτισμό του βασιλιά. Έσβησα κάμποσα κεριά και έπεσα για ύπνο.
+Ελπίζω να ξεκουραστούν είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι.
Είμαστε είπα πάλι ! Πράγματι πλέον είμαστε ομάδα! Αχώριστοι!

Το Βασίλειο:

Το παλάτι εσωτερικά: