Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 37 •

~ Ώρα για σχέδιο! ~

-Λοιπόν Ελεωνόρα έχουμε δουλειά απόψε!
-Δίκαιο έχεις! Γι' αυτό όλοι έξω!
-Τι? Δεν είναι δίκαιο θα καθίσουμε κι εμείς! Μου παραπονέθηκε η Κριστάλια.
-Όχι! Έχουμε δουλειά αν θέλετε κρυφακούσετε πίσω από την πόρτα , που έτσι μια αλλιώς θα κάνατε!
-Με ξέρεις απέξω βλέπω! Είπε η Κριστάλια.
-Ακριβώς και να κάνετε. Είναι ώρα να υλοποιήσω τον ρόλο μου!
-Είναι άδικο είμαι ο βασιλιάς! Και τι σημαίνει "υλοποιήσω".
+Οπότε τον βολεύει το θυμάται αυτό...
-Αχ περνά έξω! Φώναξε η Ελεωνόρα. Είναι και το πώς να το πω. Για τους εφϊυεστερους ειδίμονες του επαγγέλματος.
-Α ενάρξει, τι είπε?
-Οχ δεν μας θέλουν, πάμε έξω! Είπε η Κριστάλια και αποχώρησε νευριασμένη. Ο Ντικίλ ήταν σκευτικός. Ακόμα προσπαθούσε να καταλάβει τι του είπε η Ελεωνόρα.
-Λοιπόν Ελεωνόρα πιάνουμε επιτέλους δουλειά! Θέλω να που πεις πριν ρωτήσω αν ξέρεις τους τοπικούς ανέμους και προς στα ποιά κατεύθυνση συνήθως κατευθύνονται το βράδυ. Να προσθέσω αν έχει ρεύματα και νυχτερινή αναστάτωση?
-Α το έπιασα! Ναι ήξερα ότι θα το ρωτούσες. Βλέπεις οι άνεμοι συνήθως το βράδυ κοπάζουν. Για τα ρεύματα επίσης δεν έχει πολλά μέσα σε αυτόν τον κόλπο.
-Τέλια! Υπάρχει πιθανότητα να καταφέρουμε να φτάσουμε κοπιλατώντας στην δυτική πτέρυγα?
-Ανάλογα τι μέσο θα χρησιμοποιήσεις. Έχεις υπολογίσει όμως το οπτικό πεδίο του πύργου και τον καταπέλτη που έχουν στη δυτική πλευρά? Μην ξεχνάς έχει και μεγάλη σημασία το χρονικό διάστημα ανάμεσα στην ρίψη και τον ανεφοδιασμό!
-Μα φυσικά! Μισές δουλειές κάνουμε. Έχω κι έναν στην πατρίδα μου και έκανα "μαθήματα" για πώς να τους απενεργοποίω. Έχω έτοιμο το σχέδιο για αυτόν. Οι στατιώτες έχουν ειδίκευση καθόλου σαν ελεύθεροι σκοπευτές? Θα μας ήταν πολύ χρήσιμοι.
-Ελάχιστοι! Μπορεί να βρω κανέναν αλλά μην περιμένεις και ακριβεία.
+Άρα δεν ήταν από αυτό το βασίλειο ο ελεύθερος σκοπευτής που πήγε να με σκοτώσει στο δάσος! Από πού ήταν?

***(Την ίδια στιγμή)
-Έχεις ιδέα τι είναι το πεδίο? Ή τουλάχιστον τι σημαίνει ελεύθερος σκοπευτής?
-Αν ήξερα θα ήμουν εκεί μέσα να δίνω συμβουλές! Εγώ το μόνο που ξέρω είναι να ρίχνω καλές βολές με το τόξο! Άκου εκεί πεδίο! Ποιά γλώσσα μιλάνε?
-Αα κατάλαβα!
-Σςςςςς κάνε ησυχία δεν ακούω τι λένε. Φτου έχασα το σχέδιο ωραία! Να δω τώρα τι θα μας πουν!
***

-Λοιπόν όπως το πάμε. Σήμερα αναλαμβάνεις! Να προσέχεις δεν νομίζω να σου κάνει σκι τίποτα απλά απόλυτη προσοχή και συγκέντρωση το λέω...
-Μην ανησυχείς ξέρω καλό θέατρο!
-Ωραία! Φώναξε τους άλλους. Είπα στην Ελεωνόρα και εκείνη άνοιξε την πόρτα. Παραλίγο ο Ντικίλ με την Κριστάλια να πέσουν στο έδαφος καθώς είχαν κολήσει πάνω στην πόρτα για να κρυφακούνε. Από την άλλη η Μελίγια χαλαρή ακουμπούσε τον τύχο.
-Λοιπόν λοιπόν τι θα γίνει? Θα πετσοκόψουμε πολλά κεφάλια?
-Γελάσαμε​ εγώ με την Ελεωνόρα.Φυσικά κι όχι. Συμπλήρωσαμε ταυτόχρονα. Αν πάνε όλα καλά βέβαια. Μόνο του Νιούτ θα πάρουμε βάλε και όσους φάνε οι στρατιώτες σου Ντικίλ μέχρι να μάθουν ποιός είναι ο νόμιμος βασιλιάς.
-Φτου! Είπε η Κριστάλια. Μα καλά δεν μπορείτε να μας αφήσετε να σκοτώσουμε ούτε και σαρανταριά?!
+Ψυχοπαθής έχει γίνει! Ααα δεν πάμε καλά...
-Όχι! Λοιπόν ακούστε το σχέδιο τώρα. Εμείς οι 4 χωρίζοντας σε δύο ομάδες.
-Μα κάτσε είμαστε πέντε. Φτου με βγάλατε πάλι εκτός έτσι δεν είναι? Ρώτησε ο Ντικίλ απογοητευμένος.
-Όχι! Όλοι θα έχουμε πόστο! Απλά η Ελεονώρα θα λύπει από ξημέρωμα που μας έρχεται.
-Τι?! Πού θα πάει? Είπε κατατρομαγμένος όσο ποτέ.
-Μου αρέσει που ρωτάς. Μελίγια μπορείς να μου πεις σε ποιόν γυάλισε το μάτι μόλις την είδε ο Νιούτ και ποια ανοίγει κλειδαριές πιο γρήγορα από να προφέρει το όνομά της?
-Η Ελεονώρα? Μου απάντησε.
-Ναι! Είπα.
-Όχι δεν θα το επιτρέψω είναι επικύνδινο!
-Σιγά που ρωτήσω! Άντε άκου το υπόλοιπο τώρα. Του μίλησε άγρια ή Ελεωνόρα και εκείνος δεν απάντησε.
-Λοιπόν εσύ Ντικίλ με την Μελίγια πάτε και λύνεται τα άλογά μας. Ο Έλαμάναμου ξέρει που θα πάει. Εσύ Μελίγια θα τον ακολουθήσεις.
-Κι εγώ? Ρώτησε ο Ντικίλ.
-Εσύ θα πας από το μυστικό πέρασμα που θα σου δείξει η Μελίγια πριν φύγει.
-Το ποίο? Είπαν όλοι μαζί.
-Αχ το μυστικό πέρασμα που χρησιμοποίησε ο Νιούτ και να το σκάσει όταν του επιτεθήκαμε. Τα υπόλοιπα δεν χρειάζεται να τα ξέρετε. Θα σας καθοδηγήσουν ο Έλαμάναμου και οι Ελεωνόρα.
-Τέλια! Θα εμπειστευτώ ένα άλογο! Είπε η Μελίγια.
-Το πιο έξυπνο ενωείς! Άντε εσείς είστε η ομάδα Β. Η Α είναι η Ελεωνόρα και εμείς οι δύο είμαστε η Γ Κριστάλια.
-Εμείς τι θα κάνουμε? Με ρώτησε.
-Τα πιο δύσκολα και ποίο παλαβά, ως συνήθως δηλαδή.
-Τέλια! Είμαι μέσα!
-Δεν πάτε καλά! Μας είπε η Μελίγια. Κι αν πάθει τίποτα?
-Μην ανησυχείς θα την προσέχει ο Φοινίκ. Τι μπορεί να πάθει εμμονή αυτόν δίπλα της.
+Σαν να μου αρέσει το σχόλιο της Ελεωνόρα. Εε ενωώ. Θα την προσέχω σαν τα μάτια μου!
-Ωραία έχω και κάτι τελευταίο.
-Τι είπαν όλοι. Δεν το είχα συζητήσει ούτε με την Ελεωνόρα. -Έκπληξη! Κορίτσια θέλω να μας μαθαίτε να ράβουμε.
-Έ? Γιατί? Είπαν όλοι μαζί.
-Μην ρωτάτε. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει να είναι έτοιμο μέχρι αύριο το βράδυ. Είναι σημαντικό.
Δεν του εξήγησα περετέρο το θέμα. Θα έχει πλάκα...
Το κάναμε συχνά στην πατρίδα μου στο κυνήγι...
Το βράδυ με την δουλειά που είχαμε να ράβουμε πέρασε γρήγορα. Η Ελεωνόρα ήταν έτοιμοι να φύγει την αποχαιρετήσαμε όλοι. Ο Ντικίλ βέβαια ήταν άφαντος την
ώρα που έφευγε.
+Που να είχε πάει? Μετά από λίγο γύρισε χαρούμενος
+Αααα. Κατάλαβα...

***
(Flashback)

-Ελεωνόρα περίμενε!
-Ντικίλ μην με κυνηγάς πρέπει να φύγω! Το σχέδιο το ξεχνάς? Είπε την ώρα που τρέχανε στο δάσος.
-Όχι αλλά... Δεν θέλω να σκοτώθεις στην προσπάθεια να σώσεις το βασίλειο μου! Εσύ ξεχνάς ότι είσαι κι εσύ πριγκίπισσα!? Η Ελεωνόρα σταμάτησε και τον κοίταξε στα μάτια. Την έφτασε επιτέλους και στάθηκε δίπλα της.
-Ντικίλ! Έλα τώρα. Αφού ξέρεις... Τα συμφωνήσαμε. Εγώ θα πάω! Μην ανησυχείς, ο αδελφός μου δεν πρόκειται να με σκοτώσει. Αμάν ούτε τα κορίτσια δεν έκαναν έτσι περί του θέματος! Αναφέρθηκε στις φίλες της μήπως και τον μεταπείσει.
-Ειδικά ο αδελφός μου! Δεν θέλω να σε πειράξει! Είναι τρελός!
-Κι εγω επίσης! Ξέρω τι κάνω. Του αντιμίλησε.
-Ελεωνόρα σε παρακαλώ, μείνε... Μίλησε ικευτευτικά.
-Πρέπει να σου πω αυτό που...
-Τι θες να μου πεις? Τον διέκοψε περιμένοντας μια γρήγορη απάντηση.
-Έεε...νΔε της απάντησε.
-Άσε, μου τα λες μετά. Είπε και έτεινε να φύγει όταν... Το χέρι του την τράβηξε πίσω κολλώντας το κορμί της πάνω του.
Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση της.
-Για που το έβαλες? Της ψιθύρισε στο αφτί ενώ την φίλησε τρυφερά στα χείλη. Η Ελεωνόρα όσο κι αν ξαφνιασμένη ένιωσε, δεν αντιστάθηκε αντίθετα αφέθηκε σε κάθε του επιθυμία...

***
(Λίγα λεπτά μετά)

-Πρέπει αν φύγω. Του είπε τινάζοντας το φόρεμα της από τις σκόνη.

-Να προσέχεις. Τώρα είμαι σίγουρος. Eίπε ενώ την φίλησε ακόμα μια φορά αγκαλιάζοντας την σφιχτά. Επιθυμούμε το φιλί του να μείνει σφραγισμένο μέσα της για πάντα.
-Θα σε προσέχω μην το ξεχνάς. Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ μου! Υπόσχεση του μεγάλη.
-Ντικίλ. Του ανέφερε γλυκά.
-Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Του είπε αλλά εκείνος επέμεινε.
-Για εμένα δεν είναι... Της είπε προσπαθούσε να συγκρατήσει όσο ήταν τον δυνατόν περισσότερο από το άρωμα της.
-Θα γυρίσω πριν καν πεις Χρυσή Ακτή! Του απάντησε και εξαφανίστηκε μέσα στο δάσος, αφήνοντας τον στις σκέψεις του...

***
(Το πρωί...)

-Κύριε, έχουμε την άδεια σας να ρίξουμε? Περνάει κάποιος από την ενέδρα μας! Αναφώνησε ο Φίλτσ συμβουλεύοντας τον.
-Ναι. Ενωώ όχι! Στοπ! Μην ρίξει κανείς! Πιάστε την! Φώναξε ενώ τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στην ξανθιά κοπέλα.
-Την...?
-Ναι! Κουνήσω Φίλτσ, την θέλω άθικτη με ακούς! Αν την βλάψετε θα σας θάψω! Τους φώναξε και έτρεξαν επιτόπου προς το μέρος της.

***