Ο Ορεστης μου...το αγορι μου...
Κρατάω ενα ποτήρι στα χέρια μου...μου πέφτει απο το χερι με αυτα που ακουσα.Ετσι με άκουσαν τα παιδια και γύρισαν.
"Αλεξια..."ειπε ο Ορεστης.Δεν ειχε τι να πει...
"Εισαι ενα γουρούνι!"
Και παω να φυγω και με πιάνει απο το μπράτσο και ερχετε ο Άρης που ειχα ξεχάσει οτι ειναι πισω μου και τον πιάνει απο τον γιακά!
"ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!"του ειπε
Ηθελα να φυγω απο εδω.Να μην τον βλεπω πια...
Και έτρεξα να βγω εξω οσο πιο γρηγορα μπορουσα.
Και τα δάκρυα ετρεχαν...
"Αλεξια...τι εγινε;"
Γυρνάω και βλεπω τον αδερφο μου και πισω του την Άννα με τον Άρη.
"Τι να γινει Χρηστο!!αυτο το κωλοπαιδο!στο ειπα οτι δεν αξίζει για την Λεξι..."
"ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΒΛΑΚΑΣ;;!"
"Ηθελε μονο να την ρίξει στο κρεβατι..."ειπε ο Άρης...
"Τι;;Τωρα θα δει τι θα πάθει ο ηλίθιος!!"λεει ο Χρήστος και παει μεσα νευριασμένος.Απο πισω τον ακολουθεί η Άννα "Μωρο μου ηρέμησε!! "Φώναζε
"Λεξι μου...Ελα...Μην κλαις..."μου ψιθύριζε στο αυτί και με αγκάλιασε.
Ηθελα να εξαφανίστω.Δεν μπορουσα να κάτσω αλλο πια και να κλαίω και να με κοιτάνε ολοι...
"Άρη..."του ειπα
"Πες μου ψυχούλα μου...."
"Μπορεις να με πας σπιτι μου;"
"Ενοειται.Ελα παμε..."
YOU ARE READING
Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται
Romance*1ο βιβλίο* Του δινω ενα φιλάκι στο μέτωπο και μετα παω πανω και ξαπλώνω. Αν πάθαινε κατι... Μονο αυτο σκεφτομαι... Αν πάθαινε κατι πως θα συνέχιζα να ζω... Δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου πλέον χωρις αυτον... Εχει ενα κομμάτι στην καρδια μου και...
