Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

67-Να παω να δω αν ειναι ολα καλα η Οχι;;

"Νίκο!"φωναζει ο Άρης.

"Ελα"λεει αυτος

"Ελα λιγο σε παρακαλω"

Και έρχεται σιγα σιγα κολυμπώντας.

"Βάλαμε στοίχημα με την Λεξι ποιος θα κρατήσει πιο πολυ την αναπνοή του.Εσυ κοιτά να μας πεις οκ;"
"Ενταξει."

Κλεινω την μύτη μου.

"1,2,3 παμε!"λεει ο Νίκος και περνω μια βαθιά ανάσα και μπαινω μεσα.

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10... καλα παμε!

11,12,13,14,15,16,17,18,19,20...Ελα Αλεξια!

21,22,23,24,25,26,27,28,29,30...λιγο ακομα

31,32,33,34,35,36,37,38,39,40...μπορω να υον νικήσω!

Μετα ομως χάνω το μέτρημα και καθομαι μεσα στο νερό...μεχρι που νιωθω οτι πρεπει να αναπνεύσω και ετσι βγαινω εξω αλλα βλεπω μωλις βγήκε και ο Άρης.Τα μαλλιά του ειναι στα ματια του...Εχει πλακα..

"Ποιος νίκησε;"ρωταω

"Παιδια μαζι βγήκατε!Λυπαμε αλλα βγήκε ισοπαλια"λεει ο Νίκος

"Γαμωτο"λεει ο Άρης

"Παμε αλλη μια"λεω Αφου ειναι σιγουρη οτι τον εχω.

"Οκ.Παμε "λεει ο Νίκος και παιρνω βαθιά ανάσα και μπαινω μεσα.Κρατιεμαι οσο πιο πολυ μπορω!Και οταν βγαινω τον βλεπω παλι εξω.Νικησα;

"Τωρα;"λεει αυτος

"Παλι μαζι βγήκατε"λεει ο Νίκος

"Μαλλον ειμαστε και οι δυο καλοί!"λεει

"Μαλλον!"λεω

----------------
-----------------------------
-------------------------------------------------

Το απογευμα Αφου φαγαμε ανοίξαμε μια φωτιά στην μεση για να ζεσταθούμε λιγο Γιατι σαν να κρύωσε ο καιρός λιγο και λέγαμε τρομακτικές ιστορίες.Εγω δεν τρόμαξα ομως.Η ελευθερία δεν έκατσε πολυ και πηγε στην σκηνή της για να προστατευτεί απο οτιδήποτε ιπτάμενο πραμα.

Και σιγα σιγα οσο παίρναμε η ωρα σκορπίστηκαμε.Η Άννα πηγε για βραδινό κολύμπι με τον Χρηστο(δεν πανε καλα!) και εγω πηγα στην σκηνή μου και Αφου έκατσα λιγο με την Ελευθερία ηθελα να παω μια βολτα.Η λίμνη θα φενεται ωραια τετοια ωρα!

"Θα ερθεις μαζι μου;"ρωταω και με κοιταει με ενα βλέμμα σαν να λεει "ΠΑΣ ΚΑΛΑ;".

"Οκ καταλαβα Αστο!"και βγαινω και ξεκινάω να περπατάω στο μονοπάτι δίπλα απο την λίμνη.Ηταν ωραια.Ησυχα.

Τωρα τελευταία δεν νιωθω και πολυ καλα και δεν ειναι επειδη καταλαβα οτι μου αρεσει ο Άρης,ειναι επειδη δεν ξερω πως να το διαχειριστώ το ολο θεμα.Ειμαι καλα απο υγεία.Τρωω καλα.Δεν εχω και επιλογη άλλωστε Αφου ο Χρήστος με κοινήγαει απο πισω με ενα κουτάλι φαγητο.Ηθελε να το πει στην μαμα για το νοσοκομειο αλλα δεν τον άφησα.Καλητερα ετσι.

Με τον Άρη δεν ξερω τι να κανω ακομα...

Και να τος μπροστά μου!

Καθόταν κατω και έβλεπε την λίμνη.Ενιωθε λυπημενος και σκεπτικός.

Να παω να δω αν ειναι ολα καλα η Οχι;;

Ιδού η απορία...

Δύσκολη απόφαση.

"Μείνε μακρια "μου λεει μια φωνη μεσα μου
"Πήγαινε μπορει να εχει κατι..."λεει η αλλη φωνη μεσα μου.

Ποια να ακούσω;

"Τι κανεις μονος σου εδω Άρη;"ρωταω

Αποφάσισα μαλλον...