Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

112-Χρόνια τώρα σαγαπαω...

Αφού πήγαμε την Άννα σπίτι της μετά πήγαμε στο δικό μου.Δεν είπαμε τίποτα στην διαδρομη.

Πήγα πάνω έκανα ένα ντουζ και ξάπλωσα.Μετα ήρθε ο Άρης με δυο κούπες καφέ.Μου δίνει την μια.
«Πως είσαι;»μου λέει
«Καλά είμαι.Ο Χρήστος όμως....»λέει
«Μια χαρά είναι.Τωρα με πήρε τηλεφωνο.Ειναι στην Άννα.Τρομαξε και αυτή πόλυ.»
«Και εγώ τρόμαξα.»λέω και πιάνω με το χέρι μου τις μελανιές που είχε στο μάτι.
«Πονάς;»ρωτάω
«Λίγο»λέει
«Συγνώμη»λέω και αφήνει κάτω τον καφέ του.
«Γιατί ζητάς συγνώμη;Δεν εφταιγες εσυ ζωή μου...»λέει
«Αυτό το γουρούνι φταίει!Ηταν μεθυσμένος και δεν ήξερε τι ελεγε...»συνεχίζει.
«Άρη σαγαπαω...»του λέω πριν το σκεφτώ και πολύ γιατί θα άλλαζα γνώμη πάλι...
«Πως σου ήρθε αυτό τώρα;»με ρωτάει
«Απλά ήθελα να στο πω...»λέω και με πλησιάζει και με φιλάει στο μάγουλο.
«Και ξέρω ότι εσυ δεν μαγαπας αλλά δεν με νοιαζει...Ξέρω ότι κάποια μέρα θα με αγαπήσεις και...»λέω αλλά με κόβει.
«Που το ξέρεις ότι δεν σε αγαπώ;»λέει.Τι;Αφού δεν μου το είπες εξυπνάκια;
Τον κοιτάω και μου λέει «Λεξι δεν στο είπα γιατί δεν θέλω να νόμιζες ότι το λέω μόνο και μόνο επειδή μου το είπες και εσυ.»λέει
Τι εννοεί;
«Θες να πεις....»λέω
«Ότι σαγαπαω Λεξι...Χρόνια τώρα σαγαπαω...»λέει

ΧΡΟΝΙΑ;;;;;;;
«Τι λες Άρη;»λέω
«Σαγαπαω χρόνια πριν.Απο τότε με τον Πανό θυμάσαι;Ήσασταν όλοι μέρα μαζί...Σας ζήλευα...Σας έβλεπα στο διάδρομο χεράκι χεράκι και έλεγα γιατί γαμωτο να μην είμαι εγώ αυτός..
Αλλα εσυ ήσουν πάντα άλλου...»λέει
Δεν μπορεί..
«Άρη...Δεν είχα ιδέα...»λέω
«Το ξέρω...Δεν πειράζει...Για αυτό σε πείραζα,σου την έλεγα και σε έλεγα Λεξι...ήταν ο τρόπος μου να σε έχω κοντά μου έστω και έτσι...Και δεν ήθελα και να το παραδεχτώ στον εαυτό μου κι έτσι έλεγα ότι δεν ερωτεύομαι...»λέει
Αχ βρε Λεξι...
Που το είχες το μυαλό σου;;

«Μην στεναχωριέσε όμως...
Σαγαπαω και αυτό έχει σημασία...»μου λέει

Πως μπορεί να είναι τόσο καλός;;
Και πως μπορεί ένας τόσο καλός άνθρωπος να με αγαπάει εμένα.
Το αξίζω;;
«Η Ελεάννα το ήξερε ε;»ρωτάω
«Ναι.Πως το ξέρεις εσυ;»με ρωτάει
«Γιατί μου πέταγε υπονοούμενα και μου έλεγε συνέχεια να στο πω...»
«Η Ελεάννα;»με ρωτάει
«Ναι»λέω
"Δεν μου είπε κάτι εμένα...Μόνο ότι το ήξερε ότι και εσυ νιώθεις το ίδιο..»
«Να κάτσουνε αγκαλίτσα;»λέω.Το έχω ανάγκη.
Ξαπλωνουμε και με αγκαλιάζει από πίσω.
«Δηλαδή μαγαπας;»λέω
«Ναι βρε κουτό.Σαγαπαω»
«Πολύ;»
«Παρά πολύ!»λέει
«Και αυτή στο πάρτι...;!»λέω
«Δεν με νοιάζει καμία...Λεξι,περίμενα πολύ καιρό για αυτό και τώρα δεν θα το χαλάσω για την καθεμία...Εσένα θέλω!Και σε έχω!Αρα είμαι καλά.Γιατι να το χαλάσω;»λέει

Τελικά είναι ωραία η ζωή....