Τι εκανα;;
Τι ειπα;;
Δεν μπορω να τον αντικρίσω τωρα...
Δεν μπορω να τον βλεπω καθε μερα...
Χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου...
"Λεξι άνοιξε λιγο να σου πω..."
Παναγία μου Παναγία μου...
Τι θα κανω τωρα...
Να κανω ψεμματα πως λυποθημω...;;
Οχι δεν το μπορω αυτο,θα το καταλάβει...
Να φυγω απο το παράθυρο...κοιτάω το παράθυρο αλλα τέτοια γκαντεμο που ειμαι θα σπάσω κανα χερι...
Παίρνω μια ανάσα.Ξεκλειδωνω και ανοίγω την πόρτα.
Ο θεός βοηθός...!
Μπαίνει μεσα και κλείνει την πόρτα.Δεν μαρεσει αυτο...Έρχεται κοντα μου...
Πιανει το πιγούνι μου...
"Με αποφεύγεις....;!"
"Οχι...Γιατι να σε αποφύγω;;"
Νιωθω την αναπνοή του στο πρόσωπο μου....
"Πρεπει να φυγω..."λεω και βγαινω γρηγορα εξω.
Ξερω τι πρεπει να κανω....
Παω γρηγορα στο δωματιο της μαμας μου.
"Μαμα θα ερθω μαζι σου στο Παρίσι!!"
----------------------------
---------------------------------------
--------------------------------------------------
Το πρωι της Τρίτης επρεπε να φύγουμε νωρις.Ετοιμασα μια βαλίτσα χθες το βραδυ με τα απαραίτητα.
Ο Χρήστος και ο Άρης ηταν κατω.
"Αδελφούλη να προσεχεις Ενταξει;"του λεω
"Αλεξια εισαι σίγουρη οτι θες να πας;"με ρωτάει
"Γιατι εσυ με την μαμα...μου φενεται λιγο περιεργο..."
"Ναι Χρηστο.Θα μου κανει καλο...Μονο δυο εβδομάδες ειναι...θα περάσουν γρηγορα..."τον καθησυχάζω.
"Ενταξει Απλα θα μου ειναι περιεργο να μην σε βλεπω εδω μεσα..."μου λεει και δείχνει το σπιτι.
"Και εμενα θα μου λείψεις.."και του κανω μια σφιχτή αγκαλια.
"Άρη να προσεχεις τον αδερφο μου ε...!!"του λεω.Με κοιτάζει καπως περίεργα...
"Ναι..μην ανησυχείς..."μου λεει σιγανά.
Και οταν ο Χρήστος χαιρεταγε την μαμα έρχεται κοντα ο Άρης.
"Ελπιζω να μην φεύγεις εξαιτίας μου..."
"Φευγω για μενα..."Και το εννοώ...
"Οταν γυρίσεις θα μιλησουμε εμεις οι δυο..."μου λεει ο Άρης
"Μαμα παμε;"της λεω.Πρεπει να φυγω απο δω μεσα...
Και ξεκινήσαμε.....
Και καθώς Φευγω μακρια απο το σπιτι μου καταλαβαίνω πως αυτο μπορει και να βγει σε καλο...Μακρια απο ολα....Και ΟΛΟΥΣ...
YOU ARE READING
Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται
Romance*1ο βιβλίο* Του δινω ενα φιλάκι στο μέτωπο και μετα παω πανω και ξαπλώνω. Αν πάθαινε κατι... Μονο αυτο σκεφτομαι... Αν πάθαινε κατι πως θα συνέχιζα να ζω... Δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου πλέον χωρις αυτον... Εχει ενα κομμάτι στην καρδια μου και...
