Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

79-Εδω που ξεκίνησαν ολα...

Τρεχω τρέχω τρέχω οσο πιο γρηγορα μπορω.

Τιποτα δεν ειναι ιδιο μεσα μου.
Τα λογια του...
Ακομα δεν το πειστευω οτι τα ειπε...

Ποτε δεν περιμενα οτι θα έφταναν τα πραγματα εδω.

Χωρις να το καταλαβω Εφτασα στο γηπεδάκι.

Εδω που ξεκίνησαν ολα...

Εκανα σκοινακι μονη μου.Βαριεμαι μονη μου.

Ο Χρήστος έπαιζε μονος του με μια μπάλα.

Ας κανω αλλη μια φορα σκοινακι και μετα θα παω να του κανω παρέα.Φοραω και το αγαπημενο μου φόρεμα.Ενα πορτοκαλι.

Δεν ξερω πως αλλα μπερδεύονται τα πόδια μου με το σκοινακι και πέφτω κατω.Χτυπησα.Το γόνατο μου έβγαζε αίμα.Εσκισα και το αγαπημενο μου φόρεμα!

"Χτυπήσες;"ακουω μια φωνη.Ηρθε γρηγορα δίπλα μου.Ηταν ενα αγοράκι με καφε Μάλια και ωραια ματια.
"Ναι.Επεσα"λεω
"Ελα να σε βοηθησω"μου λεει και με βοηθάει να σηκωθω
"Με λενε Άρη"μου λεει.Ωραιο ονομα.
"Εγω ειμαι η Αλεξια"λεω
"Η αλλιως Λεξι για σύντομα ετσι;"μου λεει και μου γελάει.Γελαω και εγω.
"Αλεξια χτυπησες;Θα μας σκοτώσει η μαμα"λεει ο Χρήστος και έρχεται κοντα μου.
"Οχι Χρηστο.Καλα ειμαι"και του δείχνω το αγοράκι.
"Αυτος ειναι ο Άρης"λεω
"Γεια.Εγω ειμαι ο Χρήστος"
"Ο αδερφος μου."λεω εγω
"Αλεξια πρεπει να φυγουμε.Πηγε αργα"μου λεει ο αδερφος μου
"Ενταξει"λεω
"Θες να ερθεις μαζι μας στο σπιτι να παίξουμε;"λεει ο Χρήστος
"Αν με θελετε φυσικά"λεει

Αχ βρε Άρη...
Γιατι...
Γιατι ηρθες στις ζωές μας...

Την εκανες άνω κατω και τωρα Απλα θες να φυγω μακρια σου.Αλλα τελος!Κουραστηκα πια!Τοσο καιρο στεναχωριέμαι και χαλιέμαι για αυτον και αυτος μου μίλησε ετσι.
Τα λογια του δεν τα ξεχνάω.Εχουν χαραχθεί...

"Σε αποφεύγω επειδη δεν ξερω πως να στο πω!Με εχεις κουράσει!Δεν ερχομαι κολεγιο επειδη δεν θελω να δω τα μούτρα σου!Δεν ερχομαι σπιτι σου επειδη εισαι ολη μερα δίπλα μου!"

"Άρη...τι λες;Με ειπες Λεξι μου..."λεω

"Ολες τις γκόμενες ΜΟΥ τις λεω.Μην το παίρνεις προσωπικά!"

Νόμιζα οτι ηταν διαφορετικός...
Εκανα παλι λαθος..

Και ετσι σε αυτο το μερος που ολα ξεκίνησαν,
           Εδω θα τελειώσουν.

ΤΕΛΟΣ ο Άρης για μενα....