Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

42-"Ξαναλέω...η Λεξι ηρθε μετα απο 23 μερες!!"

Ηταν για φωτογραφία!Απο την μια μεριά του σαλονιού ηταν η Άννα.Και απο την αλλη ο Χρήστος και στην μεση ο Άρης κάνοντας τον διαιτητή.Δεν ξερω τον λογο αλλα ο Χρήστος με την Άννα μαλλον ειχαν μια διαφωνία.

"ΛΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ!!"φωναζει η Άννα
"ΑΝΝΑ ΓΙΑ ΜΑΖΕΨΟΥ ΟΚ;"φωναζει ο Χρήστος
"ΦΑΑΝΤΑΖΕΣΕ ΠΡΑΜΑΤΑ!"του λεει αυτη
"ΝΑΙ ΠΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟ ΤΩΡΑ!!"λεει αυτος

Κανεις δεν εχει καταλάβει οτι εχω ερθει!

"Γεια σας παιδια!!"λεω γελαστά

Μονο ο Άρης γύρισε να με κοιτάξει.Οι αλλοι δυο συνεχιζαν να μαλώνουνε...

"Λεξιιιι!!!"φωναζει ο Άρης και έρχεται κοντα και με αγκαλιάζει...περιεργο...

"Παιδια κοιτάξτε ποιος ηρθεεεε!!"λεει αλλα οι αλλοι Τιποτα.

"ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ!!"λεει η Άννα
"ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΙΛΑΩ!!"λεει αυτος απότομα

"Η Λεξι ειναι εδω..!!!Γιουπι!!Η αγαπημένη μας Λεξι!!"λεει ο Άρης παλι για να τους τραβήξει το ενδιαφέρον.

"ΧΡΗΣΤΟ ΘΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΕΤΣΙ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ!!"λεει αυτη
"ΤΡΟΜΑΞΑΜΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ!!"

"Ξαναλέω η Λεξι ηρθε μετα απο 23 μερες!!"αλλα αυτοι Τιποτα, συνέχιζαν και φωνάζανε μεταξύ τους.Θυμαται και πόσες ακριβως έλειψα....

"Τα παρατάω!Εχω προσπαθήσει τα παντα!Αστους να μαλωνουνε.."μου λεει π Άρης ενώ αυτοι ακομα φωνάζανε.
"Τι έκπληξη ειναι αυτη.Οπως βλεπεις δεν σε περιμέναμε..."μου λεει και δείχνει τα παιδια που μαλωνουνε ακομα.

"Ηθελα να σας ξάφνιασω αλλα εγινε το αντίθετο..."του λεω.Φενετε διαφορετικός...Εχει αφήσει λιγο μούσι και τα Μάλλια εχουν μεγαλώσει λιγο...

"Πως περασες;"με ρωτάει
"Δεν μπορω να το περιγράψω με λογια..."
"Τοσο ωραια δηλαδη ε;;Μπραβο Χερομαι..."ειπε αυτος Οχι και πολυ χαρούμενα.

"Τι εγινε με αυτους εδω;"Τον ρωταω μπας και καταλαβω τι εγινε ακριβως.
"Δεν ξερω ηρθα και τους βρηκα ετσι..."μου λεει

"ΦΕΥΓΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΣΕΣ!!"λεει η Άννα
"ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙΣ!!"λεει ο Χρήστος δυνατά.

"Γεια σου Αλεξια.Καλως μας ήρθες"λεει η Άννα και φεύγει θυμωμένα.

"Αδερφούλα;;"λεει ο Χρήστος!Επιτελους το κατάλαβε οτι ηρθα!Ερχεται γρηγορα και με αγκαλιάζει!

"Ποτε ήρθες;Δεν σε καταλαβα..."μου λεει

"Πως να την καταλάβεις ετσι που φωνάζεις ..."λεει σιγανά ο Άρης
"Γιατι μαλώνετε;τι εγινε;"τον ρωταω
"Τιποτα κατι δικα μας...Αστα αυτα τωρα...Πως περασες;;"μου ειπε

"Θα στα πω ολα.Παω πανω τις βαλίτσες και ερχομαι!"του λεω

"Ελα θα σε βοηθήσω.."λεει ο Χρήστος

Και ανεβαίνουμε μαζι πανω.
"Μονο εσυ μπορεις να φύγεις με μια βαλίτσα και να γυρίσεις με 4!"μου λεει

"Το να πας στο Παρισι και να μην ψωνίσεις ειναι ντροπή αδερφούλη!"
"Σωτο και αυτο!"μου λεει
"Τι εγινε με την Άννα;"τον ρωταω σοβαρά.Πρωτη φορα τους ειδα ετσι.

"Εεε κατι δικα μας...μην δίνεις σημασία.Πως περασες εσυ;"αλλαζει θεμα.Δεν θελει να το συζητήσουμε μαλλον.
"Ηταν οκά Τελεια Χρηστο.Πηγα σε τόσα ωραια μέρη."
"Πηγες με την μαμα η μονη σου;"με ρωτάει
"Εσυ τι λες;"τον ρωταω
"Μονη σου!"
"Μονη μου φυσικά.Η μαμάκα μας ολο δούλευε.Δεν με πειραζει πια ομως.Καταλαβα οτι ετσι αντιδραει στον θάνατο του μπαμπα.Θελει να ξεχαστεί και ετσι δουλευει συνεχεια...."
Με κοταει καλα καλα.
"Τι με κοιτάς ετσι;"τον ρωταω
"Φαίνεσαι διαφορετική.."μου λεει
"Τωρα αυτο ειναι καλο η κακο;"
"Καλο!Τα ρούχα σου τα μαλλιά σου η συμπεριφορά σου ολα φενονται αλλιως..."
"Μου εκανε καλο η απόσταση απο ολα..."του λεω
"Και απο μενα...;!"μου λεει
"Απο σενα ΠΟΤΕ!!"του λεω."Σου πηρα και κατι..." ανοίγω την μπλε βαλίτσα και περνω το δωρο του Χρήστου"Ορίστε!"
"Τι ειναι;τι ειναι;"ρωτάει και κανει σαν μικρό παιδι.
"Μην κανεις πως δεν ξερεις!!"του λεω Αφου αυτος μου εκανε ειδική παραγγελία.
"Δεν χρειαζόταν..."μου λεει
"Ναι...Για αυτο μου ειπες στο τηλεφωνο "ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΤΑ ΓΙΑΛΙΑ!!"Δεν ειχα και επιλογη..."του λεω
Ηταν κατι γυαλιά ηλίου που τα εψαχνε παντου αλλα δεν τα έβρισκε.

"Σε Ευχαριστω.."
"Τιποτα"του κανω."Πειναω Τι εχει να φαμε;"

"Τιποτα αλλα παω κατω να παραγγιλω πίτσες.."μου λεει και τρέχει κατω.

Παίρνω μια αλλη σακούλα απο την βαλίτσα,πιο μεγαλη αυτη την φορα, και κατεβαίνω στο σαλονι.

"Λεξι..."μου λεει ο Άρης.
"Αυτο ειναι για σενα...!"του λεω