Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

97-"Μονο μην με μισείς..."λεει

Εκείνη την μερα άργησα σε ολα!Και το πρωι στο κολεγιο και μετα λεω "ας κοιμηθω καμια ωρα το μεσημερι".Η μια ωρα έγιναν τρεις και τωρα πρεπει να παω γρηγορα στο ζαχαροπλαστείο να παρω την τούρτα και γρηγορα στο σπιτι του Νίκου.

Ευτυχως προλαβα!

Ηταν βαριά η τούρτα και φοβόμουν μην μου πέσει.
"Αντε Αλεξια γρηγορα στο ψυγείο βάλτην.Αργησες!"λεει και φεύγει.

Ναι χαιρω πολυ!

"ΜΗΝ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ!ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΣΕΙ!!"της φωνάζω αλλα αυτη ειχε εξαφανιστεί.

Παει να μου πέσει αλλα ευτυχως καποιος την πιανει απο την αλλη μεριά.Κοιταω.

"Μπορουσα και μονη μου"του λεω
"Θα σου έπεφτε Λεξι"ειπε

Και προχωρήσαμε σιγα σιγα μεχρι το ψυγείο.

"Ελα να την βάλουμε μεσα"ειπε κι άνοιξε την πόρτα και την αφήσαμε μεσα.

"Ευχαριστω"λεω και Φευγω γρηγορα.Εχω τρόπους τι να κανω;

Σιγα σιγα μεζευοντουσαν ολοι εκτος απο τον Χρηστο Αφου ηταν με τον Νίκο και τον κράταγε μακρια απο το σπιτι για να τα ετοιμάσουμε ολα.

"Παιδια ερχονται κρύφτηκε και κλείστε το φως"φωναζει η ελεύθερια και εξαφανίζεται.

Ξαφνικά έκλεισε το φως και έμεινα η μονη στην κουζινα.

Τωρα;Που να κρυφτώ;

Στην κουρτίνα;Ειναι αλλος Γαμωτο!Δεν βλεπω και ολας πολυ καλα...

Που να παω;Θα με δει και θα τα χαλάσω ολα.

"Λεξι κρύψου!Ερχονται!"άκου μια φωνη.Ειναι ο Άρης και εχει κρυφτεί πισω απο το πάγκο της κουζινας.

Που να παω.....;!

Και με τραβάει το χερι του Άρη και με παει πισω απο το πάγκο.Και τωρα ειμαστε απεναντι ο ενας τον αλλον.Πολυ κοντα και ειχε σκοτάδι.

"Τι εκανες τόση ωρα;Θα σε δει..."λεει
"Δεν ηξερα που να κρυφτώ...."ειπα
Και με κοιταζε.Δεν έβλεπα πολλα πραγματα αλλα τα μάτια του τα έβλεπα.

Αυτα τα ματια που ολο το καλοκαιρι προσπαθούσα να τα ξεχάσω.Τωρα ειναι απεναντι μου και με κοιτάνε.

"Πηρα το μηνυμα σου..."ειπε.Ποιο;
"Οταν έφυγα άφησες μηνυμα στον τηλεφωνητή."ξεκινάει και ξερω που το παει.

Δεν μπορω να φυγω και ολας...

"Ειπες οτι με μισείς...."
Μακάρι να σε μισούσα.Θα ηταν ολά πιο ευκολα.

"Δεν θελω να με μισείς."

Να μην έφευγες ηθελα να του πω!

"Βρίσε με χτυπά με κανε οτι θες!Μονο μην με μισείς..."λεει

Και δεν μίλησα.Τι να ελεγα;

"Έκοψες τα μαλλιά σου....Ωραια ειναι"μου λεει.

Και ανοίγει το φως και τον βλεπω ετσι να με κοιταει.Σκεφτομαι το φιλι.Πως ένιωθα οταν με φιλούσε...Πως μπορει ενα φιλι,ενα απλό φιλι να εχει τυπωθεί τοσο πολυ στο μυαλό μου;

Και ακουω την πόρτα που ανοίγει.Μπαινει μεσα ο Χρήστος με τον Νικο.Ακουω καποιον να ξιθυριζει...

Ενα,δυο,τρια.Τωρα!

Και σηκωνόμαστε ολοι και φωνάζουμε
"ΕΚΠΛΗΞΗ"

Ο Άρης δεν σηκωθηκε.Εκατσε εκει για λιγο.Μετα σηκώθηκε....