Ερωτευμένη Με Αυτον Που Δεν Ερωτεύεται

117-«Τι να εξηγήσεις ρε γελοίε;»

Οι μέρες περνούσαν και κάθε μέρα είναι πιο ωραια από την προηγούμενη.Χαρις τον Άρη φυσικά.
Είναι Κυριακή και θα έβγαινα με την Ελευθερία για ψώνια.
Ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και μπαίνει ο Άρης.
«Καλημέρα στην πιο όμορφη του κόσμου»μου λέει και με φιλάει
«Καλημέρα ζωή μου»λέω.
«Πως είσαι;»
«Καλά είμαι.Μου ελλείψες το βράδυ...»λέω
«Ναι και εμένα.Δεν έφευγε με τίποτα ο Χρήστος από το σαλόνι χθες...Άσε...αφού να φανταστείς με πήρε ο ύπνος...»
«Τι θα κανείς σήμερα;»τον ρωτάω
«Θα πάω για μπάλα με τον Χρήστο και τον Νίκο.Εσυ;»με ρωτάει
«Ψώνια με την Ελευθερία»λέω.Μαρεσει που δεν είμαστε από αυτά τα ζευγάρια που παρατάνε τους φίλους τους για να είναι μαζί...
«Ωραια.Φευγω τότε.Μιλαμε»λέει και πάει να φύγει.
Το ξέχασε....
Γυρνάει.Τι;
«Χα!Νομιζες ότι το ξέχασα ε;;»λέει και βγάζει ένα τριαντάφυλλο από την πλάτη του.Τοση ώρα εκει το είχε;
«Χρόνια μας πολλά μωρό μου»λέει.

Το θυμήθηκε...
ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!
Δεν το πειστευω...

Παίρνω το τριαντάφυλλο και τον αγκαλιάζω.
«Το θυμήθηκες...;!»του λέω
«Ενοειται.Τι νόμιζες;»μου λέει
«Ένα μήνα»λέω
«Ένα τέλειο μήνα μαζί σου»λέει
«Να τα εκατόστησουμε λοιπόν...»λέω
«Να τα χιλιάσουμε εννοείς»λέει και μου κλείνει το μάτι.
«Το βράδυ»λέει»εγώ και εσυ.Μην κανονίζεις τίποτα!»
«Γιατί;»λέω
«Θα το γιορτάσουμε.Βρηκα ένα τέλειο μέρος να φάμε...Θα ξετρελαθείς...»μου λέει
«Να ντυθώ επίσημα;»λέω
«Ναι.Ειναι καλό εστιατόριο»λέει
«Εντάξει τότε»λέω
«Φεύγω.Θα τα πούμε το βράδυ.»λέει και μου δίνει ένα μεγάλο φίλι.
Όταν μου κρατάει τα μάγουλα με τρελενει...
Και φεύγει αλλά μένει ακίνητος μετά.Τι έπαθε;
«Άρη....»λέω.Εχει μείνει κόκαλο.Γυρναω στην πόρτα να δω τι κοιτάει.

ΟΟΟΟΟΟ ΘΕΕΕ ΜΟΥΥΥΥ
ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΣΤΕΥΩΩΩΩ
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ....

«ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ;;»φώναξε.

Παναγία μουυυυ
Μας ειδεεεεε
Τώρα τι κάνουμε;
Τι λέμε;

Είχε κοκκινίσει και φενοταν πολύ νευριασμένος.Δεν το πειστευω ότι έγινε αυτό...
Γαμωτο!

«Χρήστο....»λέει ο Άρης αλλά δεν πρόλαβε.Μπηκε γρήγορα μέσα και τον έπιασε από την μπλούζα και τον έβαλε με δύναμη στον τοίχο.
«Τι Χρήστο ρε μαλακα;»λέει
«Χρήστο αστονα»λέω αλλά δεν με ακούει.
«Να σου εξηγήσω...»λέει ο Άρης
«Τι να εξηγήσεις ρε γελοίε;Εγώ σε έβαλα στο σπίτι μου σου έδωσα μέρος να κοιμηθείς και εσυ έτσι το ανταποδίδεις;»
«Δεν είναι έτσι τα πραγματα...»λέει
«Και πως είναι δηλαδή;»
«Εγώ την αδερφή σου την αγαπάω»λέει και αυτό τον νευρίασε πιο πόλη παρά τον ηρέμησε.Του χώνει μια δυνατή μπουνιά και πέφτει κατω.
Οοοοο Θεεεεεε Μουυυυυυ
Οοοοο Θεεεεεε Μουυυυυυ
Οοοοο Θεεεεεε Μουυυυυυ

Πάω κοντά στον Άρη.
«Χρήστο πας καλά;!»του λέω
«ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕΣ;!»
«Χρήστο δεν είναι έτσι...»
«ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!!»λέει
«Δεν το εννοείς...»λέει ο Άρης
«ΤΟ ΕΝΝΟΩ!!ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ!!ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ ΠΟΤΕ!»του φωνάζει.
«Χρήστο σε παρακαλώ....»λέω
«Αστον Λεξι.Καλητερα να φυγω...»λέει και σηκώνεται
«ΣΤΟ ΚΑΛΟ!»λέει ο Χρήστος
«Δεν είναι έτσι τα πράγματα πάντως....»λέει ο Άρης
«ΦΥΓΕ ΑΡΗ»του φωνάζει και ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

«Μείνε εδώ και μη βγεις καθόλου από το δωμάτιο σου...»μου λέει εμένα ήρεμα αυτήν την φορά.

Φεύγει και αυτος....
Οοοο θεεε μου γιατί ολά σε μένα...
Τώρα τι κάνω;