Mavi ve Hayal

2.7K 110 10
                                    

Üzerimdeki ağırlığa bir anlam veremiyordum. Şuan bir yerde yatıyordum ama neden? Gözlerimi bir müddet açamadım. En son ne olduğunu gözümün önüne getirmeye çalıştım. Aklıma bir tek Kaya geliyordu. Tam karşımdaydı. Peki ya şimdi? Neredeydim ben? 


Etraftan gelen sesler de neyin nesiydi. Bu temiz koku nereden geliyordu? Sonunda gözlerimi açabilecek  gücü bulduğumda gözlerimi biraz araladım. Gözüme çarpan beyaz ışık gözlerimi sımsıkı kapatmama neden olmuştu. Bu ışığın kaynağı neydi böyle? 



"Hanımefendi... Hanımefendi..."  Kafamı sallayıp kendime gelmeye çalıştım. "İyisiniz. Gözlerinizi açın lütfen. Beni duyabiliyor musunuz?" 


Gözlerimi açtım ve karşımda duran beyaz önlüklü kadına baktım öylece. Burası hastaneydi. Peki ama neden? Bana ne olmuştu? 



"Beni duyuyor musunuz?"


"E-evet." Boğazım kuruduğu için feci şekilde ağırmıştı. Hemşire anlayıp bana bir bardak su getirdi. 


"Teşekkür ederim." Suyu içtim ve bardağı yanımdaki etejerin üzerine koydum. "Ne oldu bana?" 


"Yolda baygın bir şekilde bulunmuşsunuz. Kan testlerinize baktık bir sorun gözükmüyor ama. Endişe etmenize gerek yok."  Kaşlarımı çattım. 


"Kaya nerede?" Bu sefer hemşire kaşlarını çattı. 


"Buraya ambulansla getirildiğiniz zaman yanınızda bir yakınınız yoktu Defne hanım."  


"Nasıl yoktu? Yanımdaydı ama. Emin misiniz?"  


"Eminim. Bayılmanın etkisiyle rüya görmüş olabilirsiniz."  Rüya mı? Güldüm. 


"Bakın siyah bir tişört giyiyordu uzun boylu kaslı.."


"Defne hanım bu tür olaylarda hayal görmeniz gayet normal. Kendinizi yormayın. Çıkışınızı  istediğiniz zaman yapabilirsiniz."


Gerçekten hayal miydi? Onu gördüğüme eminim. Gerçekten öylece hiç bir şey yokken bayılmış mıydım yani? En son ne olmuştu? Hatırlamaya çalışıyordum. 


Camdan bir teyze üstümüze su dökmüştü. 


Saçlarımı tutum. Hayır. Islak değillerdi. Kendi kendime sırıttım ve doğrulmaya çalıştım. Neden gelsin ki zaten? Hem iyi ki gelmemiş. 


 Ayağa kalktım ve hastanenin çıkışına doğru yöneldim. Hayır. Eve gitmeyecektim. Rotamı sahile doğru çevirdim. 



Bu mavilik. Bu huzur. Bu koku. Canımı verebilirdim herhalde. Kayalıklara inip tam olarak karşı karşıya geldim maviyle. 

KARANLIK TEKLİFHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin