KARANLIK TEKLİF

EV

Tüm masaya hakim olan sessizlik ortamın gerginliğini bilmem kaç kat daha arttırırken Kaya ve ben gözlerimizi birbirimizden ayıramıyorduk. Ailecek çıktığımız yemekte masadan sadece çatal bıçak sesleri çıkıyordu.

Babam elindeki çatalı masaya bırakırken bende suyumu yudumlamaya başlamıştım. "Düğünü ne zaman yapmayı düşünüyorsunuz?"

Birden suyu yutamayıp öksürmeye başlamıştım. "Daha okulum var baba."

Kay birden konuya girdi. "Ben çok uzatmak istemiyorum." Gözlerini bana çevirdiğinde yutkundum.

Babam Kaya'yı onayladı. "Bence de arayı kısa tutun."

"Hayatım bu kadar acele etmeye ne gerek var?" Bakışlarımı anneme çevirip onu onaylayıcı bir bakış attım.

"Canım birbirlerini uzun zamandır tanıyorlar ve seviyorlar. Neden uzatalım ki?"

"Baba daha küçük değil miyim sencede?"

"Ben fikrimi söyledim sadece bebeğim. Son karar sizin." Kafa sallayıp tabağımdaki yemekle ilgilenmeye başladım.

Yaklaşık bir saat sonra annemler eve dönmüş biz de Kaya ile yalnız kalmıştık.

"Nereye gidelim?" Çekingen bir tavırla Kayaya baktım. "Utanıyor musun yoksa?"

Kaya bana muzipçe sırıtıp bakarken bende gözlerimi hemen ondan ayırıp yürümeye başladım ve beni duyabileceği bir ses ile cevabımı verdim. "Ne alakası var?"

Arkamdan bana yavaşça yaklaşıp elini elime haps etti ve beni durdurdu. Tam karşıma geçip gözlerini gözlerime sabitledi.

"Çok sıcak oldu galiba." Boşta kalan diğer elimi yüzüme yelpaze yaparak sallamaya başladım.

Kaya birden gülmeye başladı ama uzun sürmedi. "Ne yapacağım ben seninle?" İki eliylede başımı tutup alnımdan öptü.

Dudağımı ısırıp şu an ne kadar mutlu olduğumu fark etmeye çalıştım. Hayır, daha önce kendimi hiç bu kadar mutlu hissetmemiştim. Kayayı gerçekten çok seviyordum.

Kollarımı Kayanın boynuna dolayıp ona sımsıkı sarıldım.

"Seni çok seviyorum Defne."

"Bende seni çok seviyorum Kaya."

Kendini benden ayırıp tekrar elimi tuttu ve beni peşinden sürükledi.

"Nereye gidiyoruz?"

"Bu bizim ilk buluşmamız. Biraz eğlenelim." Bakışlarını bana çevirdiğinde gülümseyip başımla onayladım.

"Benim bildiğim bir yer var çok güzel çikolata yapıyor oraya gidelim mi?"

"Olur güzelim, gidelim."

~

"Çok güzel Allah ım çok güzel! Yesene sende neden öyle bakıyorsun?"

"Hala evleneceğimize inanamıyorum." Bir an durakladım. Kalbim öyle hızlı atmaya başlamıştı ki bu gerçeği bir süreliğine unutmuştum birden hatırlamak tüm dengemi altüst etmişti.

"Kaya ben üniversiteyi bitirmeden evlenmeyi düşünmüyorum."

"Seni ömür boyu bekleyebilirim ama bu kadar uzatmaya ne gerek var ki? Evlilik kötü bir şey değil."

"Kaya anlamıyorsun. Dalga konusu olacağım okulda."

Kaya birden sinirlenip elindeki çatalı masaya koydu. "Dalga konusu öyle mi?"