KARANLIK TEKLİF

ÇARESİZLİK

Yaa çook özledim sizii çoook. 

Dayanamadım geldim. Bol bol yorumlarınızı bekliyorum. İlgi çok gelirse belki arada kaçamak yapıp tekrar bölüm atabilirim. Sizi çok seviyorum canlarım. 

Oy vermeyi  bol bool yorum atmayı unutmayın. Sağlıcakla kalın. Öptüm siziii.

Bu arada yaşlar kaç???

-------

Gözlerimi açtım, bugün diğer bütün günlerden daha farklı bir gündü. Bunu havanın kasvetli halinden bile anlaşılır olması beni ürpertiyordu. 

İlk defa bu kadar belirsizlik içerisinde uyanmıştım. İlk defa kendimi bu kadar boşlukta hissediyordum ve ne yapacağımı bilemiyordum. 

Dün olanlar gözlerimin önüne geldiğinde kalbim güm güm atıyor, göğüsümde yaptığı baskıyla beraber nefes almamı engelliyordu. 

Telefonumun çaldığını fark edince telefonumu elime alıp açtım. "Uyandın mı güzellik?"

"Uyandım sen... Ah, pardon. Uyanmış olmalısın." 

Güldü. "Ben uyandım da sen uyanamamışsın hala." 

"Ne oldu Faruk uğraşamayacağım hiç seninle şuanda." 

"Kalk hazırlan okula beraber gideceğiz." 

"İstemiyorum." 

"Okula mı gitmek istemiyorsun?"

"Hayır okula seninle gitmek istemiyorum."

"Bir sus da hazırlan kapıda bekliyorum." 

Telefonu yüzüne kapatıp banyoya doğru ilerledim. İçimde hiç bir şeye karşı bir heves yoktu. Aslında vardı ama nerede olduğunu bilmiyordum. İçimde tarifsiz bir heyecan ve beklenti vardı.

Dolabımın karşısına geçtiğimde siyah bol bir etek üzerine de salaş beyaz tişort alıp  giyinmeye başladım. 

Odamın kapısının tıklandığını ve ardından da açıldığını fark ettim. "Kızım uyandın mı? Hadi gel aşağıya. Kahvaltı yapacağız." 

"Tamam anneciğim geliyorum hemen."  

Aşağıya inip ailecek kahvaltıyı yaptıktan sonra Dorukla birlikte evden çıkmak üzere kapıya doğru ilerledik. 

"Akıllı ol dışarıda kafanı kırmayayım." 

"Of bir kes ya." Kafamda hissettiğim darbe ile sinirlenip elimdeki ayakkabıyı Doruk'un beyaz gömleğine sürttüm. "Gerizekalısın sen! Gerizekalı!"