Dealing With The Elite Four

XXXI

LIAM

I don't know why but I suddenly maneuvered my car then I found myself getting out of my car in front of Matt's house.

Hindi pa man ako nakaka isang hakbang ay may humahangos na babaeng basta-basta na lang pumasok sa gate ng bahay.

I let her do what she has to do and when she went out from the house, I blocked her way, making her look at me in distress.

"A-Ano ang kailangan mo?" Nangingilid ang luhang tanong niya sa akin.

Tumingin naman ako sa bahay, patay na ang ilaw dun, "nasaan ang may ari ng bahay?" Tanong ko sa kanya.

Doon na siya humagulgol, na akala mo'y matagal na niyang pinipigilan ang iyak niya, "n-nasa may barangay hall." Utal na sagot niya sa akin.

Bakit siya umiiyak?

"Miss, ayos ka lang ba?" Tanong ko sa kanya.

Hindi siya sumagot at sa halip ay pinunasan ang luha niya, matapos nun ay walang paalam niya akong iniwan.

Nasaan sina Matt?

"Damn it!" Inis na sabi ko bago ako sumakay sa kotse ko at pinaandar yun. I was about to go where the woman went but my phone suddenly started ringing.

"Hello?" Sabi ko nang masagot ko ang tawag.

"Hello, Liam." Sagot ng isang babae sa kabilang linya.

What the hell is her problem now?

"Why did you call me? What do you want?" Kaagad na tanong ko sa kanya.

"Don't sound like you're about to kill someone, son." Sagot nito sa akin, "I just wanted you to know that I cooked and your Dad is here." Dagdag niya.

Damn old woman.

"Then, what do you wan to do? Go there, sit and eat with you?" Tanong ko.

"Yes, son. I'd be glad if you do that." Sagot niya.

And that's when I lost it. I ended the call and drove where the woman went. Soom enough, I arrived in front of the barangay hall.

But something is off.

Bakit ang daming tao? Bakit may sasakyan ng polis at ambulansya?

"Excuse me." Sabi ko sa isang babae na kaagad namang humarap sa akin.

Muntik ko pa nga itong samaan ng tingin dahil halatang kinikilig.

"Hmm, bakit?" Tanong nito bago niya pasimpleng ayusin ang buhok niya.

Yeah, kinikilig nga siya.

Tumikhim ako, "anong meron at bakit ang daming tao?" Tanong ko sa kanya.

"A-Ano kasi, h-hindi ko din alam. Hehe." Sagot niya sa akin.

Chismosa pala, tsk.

Sa inis ko ay hindi ko na siya pinasalamatan at kaagad ko siyang nilagpasan.

I went straight to where the police officers are and right there, I saw two men kneeling while they are looking at the body.

And I was speechless to see that those two are Matt and his Father.

Walang salitang naglakad ako papunta sa kanila kahit na nakikita ko ang kulay dilaw na bagay na nagsasabing bawal lumapit.

"M-Matt..." I called him and upon hearing me, he looked at me.