Dealing With The Elite Four

LII : Reconciliation

LIAM

Now that I am looking at him, I can say that his features are too soft for a man.

His skin is flawless, he has a kiss able lips. Long eyelashes.

Damn, what am I even thinking describing his face?

Mabilis akong napakamot sa ulo ko habang iniisip kung bakit ko nga ba siya tinitignan.

I should not be doing this because I know that when he wakes up, he'll surely be shocked if he sees me looking at him like this.

Sinong hindi, kung nakaupo ako sa harapan niya. Nakadungdong sa mukha niya na halos ilang inch nalang ang layo?

"Tsk." Ungot ko kung kaya't mabilis na nagmulat ang mga mata niya.

Fuck!

MATT

I was in the middle of my sleep when I heard a 'tsk' sound. That's when my eyes opened themselves just to see a gray pair of eye. Those were Liam's. He is looking at me.

Ang lapit niya, ang lapit as in.

Pero ano ang ginagawa niya dito!?

"L-Liam!?" Sabi ko bago ako dali-daling napa upo mula sa pagkakahiga ko.

"H-Hi." Tipid na sabi nito na hindi na nag-abala pang umalis sa pwesto niya.

Now, naka upo siya sa harapan ko.

If somebody is to see us like this, they would probably think we're weird.

Pero ngayong nakatutukan ko siya, ngayon ko lang napansin ang kulay abo niyang mga mata.

Bakit nga ba hindi ko napansin yun?

The details of his face. His thick eyebrows, his jaw. His nose, which is not pointy but still too good.

At bakit ko ba tinitignan ang mukha niya?

"What are you doing here?" Tanong ko sa kanya nang bumalik na ako sa huwisyo.

Bakit ganyan din ang suot mo?

He's only wearing sando, na nagpalitaw sa magandang hubog ng dibdib niya. Maging ang mga braso niyang may tattoos.

Tinernohan niya iyon ng pantalon at sapatos habang nakataad ang buhok niya.

"I came here first." Sagot niya bago na siya tuluyang umupo sa damo. "More important, why do you sleep in a place like this? Lalo na sa bench?" Tanong naman niya.

Papaano siya nauna dito eh wala namang tao nang makadating ako dito kanina?

Umiwas naman ako nang tingin dahil naalala ko kung bakit ako napadpad dito.

It was because of your friends, Liam.

"W-Well, I wandered around after I watched Heidy's performance and I didn't notice that I wandered too far, to the point na napadpad ako dito." Sagot ko naman.

I don't even know why the hell am I answering his question.

"At nakatulog ka sa upuan na yan nang ganung kadali?" He asked again.

"Why do you ask?" Tanong ko naman sa kanya.

I saw how he was taken aback. Ako din ay natigilan sa tanong kong iyon.

"I-I mean, do you even care?" Tanong ko ulit, "the last time I checked, we're not talking to each other." Dagdag ko.

Doon na siya tumayo, "yeah, I forgot." Sabi niya bago siya magpagpag.

Napabuntong hininga naman ako, "we should talk. That's what I promised last time." Pagpapaalala ko sa kanya.

Humarap naman siya sa akin, "yeah, we should." Sagot naman niya.

"I'll start." Sabi ko at doon humugot ng hininga. "What the hell is your problem last time!? Bakit mo ako tinawag na bitch!?" Galit na tanong ko sa kanya.

Nanlaki ang mga mata niya at tila hindi makapaniwala sa mga sinabi ko. "W-Woah! You startled me." Sabi niya.

Napa iling naman ako at tsaka tumayo. Lumapit ako sa kanya at nalaman ko nalang na hawak ko na ang kwelyo ng kanyang sando. "How dare you call me bitch!? How dare you!?" Galit na sabi ko ulit.

Maybe my anger last time is what's making me act like this.

Wala pang tumawag na bitch sa akin. No one did and I can't let anyone call me bitch. No one!

"Okay, okay!" Sabi niya sa akin bago niya hawakan ang kamay ko.

Hinihingal kong tinanggal ang pagkahawak ko sa damit niya at umatras.

"I-I don't understand you, Liam. I don't understand why did you call me that." Sabi ko at yumuko, "I am not a bitch, and I never will." Dagdag ko.

"Matt..." Sabi naman niya.

Humarap ako sa kanya, "bakit nga ba!? Bakit mo ako tinawag nun? Ipaliwanag mo!" Sigaw ko.

"Matt!" Sigaw naman niya sa akin. Nagulat naman ako at natigilan dahil doon. "Will you let me talk?" Tanong niya sa akin.

Tumango naman ako at muling umupo.

"I didn't mean it." Sabi niya kung kaya't muli akong nagalit.

"What!?" Sigaw na tanong ko.

"Shut up, Matt. Shut up first." Sabat niya. Tumigil naman ako. "I didn't mean to call you that. I, too, was shocked kung bakit ganun ang naging reaction ko nung makita ko kayo ni Peter." Sabi niya.

What the hell?

"H-Huh?" Nalilitong tanong ko, "k-kay Peter?" Dagdag ko.

Doon na siya bumuntong hininga at tumango. "Yes. It was because of Peter." Sabi niya.

"P-Pero bakit!? Wala namang ginagawa yung tao sayo." Sabi ko, "and besides, magkaibigan kayong dalawa. So, why would it be Peter?" Dagdag ko.

Umiling naman si Liam sa akin. "You probably wouldn't understand it, Matt." Sagot niya sa akin, "the point is, I didn't mean to say that to you." Dagdag niya.

"And I know it will be hard to believe but I sincerely apologize for that day." Muli niyang sabi na nagpalaki ng mga mata ko, "nasa sayo nalang if you would believe me and accept my apology now."

Is this for real?

The Liam is apologizing to me?

"Tell me I'm not dreaming." Kaagad na sabi ko sa kanya.

Kumunot na namang muli ang noo niya dahil sa sinabi ko, "you are apparently not dreaming, Matt." Sabi niya, "napaka taas ng sikat ng araw para managinip ka." Dagdag niya bago niya ako talikuran.

He, then started walking away from me. So, I shouted, "ain't you gonna wait for my answer!?" Sigaw ko.

Tumigil si Liam at humarap sa akin na may ngisi sa kanyang mga labi, "I know your answer, Matt. There's no need for me to wait for it actually." Sabi niya bago niya muli akong talikuran at magpatuloy sa paglalakad.

Ay gagu!

"I didn't even say anything, you jerk!" Sigaw ko sa kanya pero nagpatuloy lang siya sa paglalakad.

What an egoistic asshole!