Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 5ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

«Γιατί θέλεις να δουλέψεις σε ένα τέτοιο μέρος. Δεν είναι ότι μας λείπουν τα χρήματα ή οτιδήποτε παρόμοιο...» γκρίνιαξε ο Ορέστης καθώς η Άννα άνοιγε την πόρτα της καφετέριας του σχολείου όπου θα γευματίζαμε. Η υπόλοιπη παρέα βρισκόταν ήδη στο γνωστό τραπέζι, στο κέντρο του χώρου και οι τρεις κενές θέσεις περίμεναν τους ιδιοκτήτες τους.

«Θα με βοηθήσετε ή όχι;» ρώτησα λίγο πριν κοπεί το θέμα συζήτησης ώστε να μην καταλάβει κανείς από τους υπόλοιπους την διένεξη που υπήρχε μεταξύ των τριών μας.

«Ναι» είπε ο Φίλιππος λίγο πριν καθίσει στην καρέκλα.

«Όχι» απάντησε η Άννα και όλοι γύρω μας έστρεψαν το βλέμμα τους πάνω της περιμένοντας να μάθουν τι ήταν εκείνο που είχε δημιουργήσει την έντονη αντίδραση της. Την κοίταξα θυμωμένη καθώς εκείνη κοίταζε οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπο μου. Τυπική αντίδραση Άννας, σκέφτηκα, ενθυμούμενη κάθε φορά που προσπαθούσε να μου πει όχι που καταλήγαμε.

«Λοιπόν;» ρώτησε η Εστέλλα και ο Ανδρέας φάνηκε να ενοχλείται από εκείνο που είχε ρωτήσει.

«Είσαι σοβαρή; Θέλεις να ξαναπάμε σε εκείνο το καταγώγιο; Για μια φορά στη ΖΩΗ μας καλά ήταν. Μέχρι εκεί όμως...» φώναξε ο Ανδρέας και με κοίταξε. Πριν προλάβει να μιλήσει κανείς άλλος σηκώθηκε από την θέση του και αποχώρησε από την παρέα.

«Πολλά νεύρα έχει αυτός» σχολίασα και η Εστέλλα με κοίταξε απογοητευμένη.

«Τον παράτησες σύξυλο την Παρασκευή και εξαφανίστηκες. Είναι θυμωμένος. Λογικό είναι» απάντησε η φίλη μου «είσαι σίγουρη ότι δεν είναι απλώς ένα από τα πείσματα σου και σε λίγο καιρό δεν θα θέλεις να είστε πάλι μαζί; Είναι το τέλειο αγόρι για εσένα»

«Έλεος» συμπλήρωσα και σηκώθηκα από την θέση μου μέσα στα νεύρα πρώτον με την απόρριψη της Άννας να με βοηθήσει και δεύτερον επειδή όλοι είχαν αυτή την τέλεια εικόνα για εμένα και αυτόν που θα έπρεπε να είναι μαζί μου. Είχε αρχίσει να καταντάει εκνευριστικό. Εντάξει δεχόμουν ότι για ένα διάστημα αισθανόμουν κάτι για τον Ανδρέα όμως όλα είχαν τελειώσει καιρό τώρα. Και σε αυτό ήμουν απόλυτη. Δεν με ενδιέφερε πόσα χρήματα είχε κάποιος ή ο πατέρας του αν δεν έκανε την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή.

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε στο ίδιο περίεργο κλίμα. Όλοι απασχολημένοι με κάτι σκεπτόμενοι ξανά και ξανά αυτό που τους απασχολούσε. Μέχρι που το πολυπόθητο κουδούνι χτύπησε και εγώ χώθηκα στις τουαλέτες για να μετατραπώ για ακόμη μια φορά σε Άρη. Αυτή τη φορά είχα εφοδιαστεί εκτός από τα ρούχα και φυσικά την περούκα σε περίπτωση που χρειαζόταν να βγάλω το σκούφο και φακούς επαφής που θα μετέτρεπαν το χρώμα των ματιών μου σε καστανό, όμοιο με το ψεύτικο χρώμα των μαλλιών μου. Αυτή τη φορά ο ξάδερφος μου δεν γέλασε αλλά αποδέχτηκε ότι η εμφάνιση μου έπειθε σε άριστο βαθμό κάποιον ξένο. Η Άννα είχε καταφέρει να χωθεί στο αμάξι πριν βγούμε γεμίζοντας με ψέματα τον σοφέρ για το που βρισκόμουν. Ο Φίλιππος με συνόδευσε μέχρι την είσοδο του σχολείου και αφού παρατηρήσαμε για μερικά λεπτά τον ονομαστό Λευτέρη, το καινούριο ερωτικό ενδιαφέρον της Εστέλλα για την συγκεκριμένη εβδομάδα, αποχαιρετιστήκαμε. Έξω από το κολλέγιο σταμάτησα ένα ταξί και του έδωσα την διεύθυνση που Black Rose. Λίγο πριν φτάσουμε η Ιφιγένεια ξεκίνησε τις κλήσεις και συνειδητοποιημένη ότι δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από τον έλεγχο της απάντησα.