Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 7ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε γρήγορα κάθε φορά που επανέφερα στη μνήμη μου την μικρή παράνομη πράξη μου. Καθώς πλησίαζα το στόχο μου η καρδιά μου παλλόταν έτοιμη να πεταχτεί έξω από το κλουβί της και ένιωθα ολόκληρο το σώμα μου να μουδιάζει από φόβο. Σιγά σιγά όμως ο φόβος μετατρεπόταν σε προσμονή. Δευτερόλεπτα πριν κάνω τις απαραίτητες κινήσεις κάθε συναίσθημα είχε βουβαθεί και μόνο η σκέψη των κινήσεων που έπρεπε να επιτελεστούν είχε παραμείνει στη θέση της. Και έπειτα αφού τα είχα καταφέρει το σώμα μου έτοιμο ακόμη και να πετάξει από την αδρεναλίνη που το διαπερνούσε απομακρυνόταν χαλαρά από το θύμα. Ήταν τόσο ανήθικα υπέροχο όλο αυτό που είχα ζήσει. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να το επαναλάβω χωρίς το παραμικρό ίχνος τύψεων. Και έπειτα κοιτάζοντας την μητέρα μου και τον αδερφό μου κατά την επιστροφή μου στο σπίτι δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι ότι κυνηγούσαν άτομα όπως εγώ. Ότι σιχαινόντουσαν άτομα όπως εγώ. Και έπειτα το ερώτημα του τι είχε πάει τόσο λάθος με εμένα, ξεκίνησε να τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μου.

Άρπαξα το τσαντάκι μου και έτρεξα έξω από το δωμάτιο μου. Κατέβηκα τις σκάλες γρήγορα και έδωσα ένα φιλί στον πατέρα μου που βρισκόταν στο σαλόνι διαβάζοντας την εφημερίδα του.

«Καλά να περάσεις γλυκιά μου» η φωνή του έφτασε μέχρι τα αυτιά μου πριν βγω έξω από το σπίτι.

«Και μην αργήσεις πολύ» συμπλήρωσε η μητέρα μου που κατέβαινε πίσω τις σκάλες κατευθυνόμενη προς το σαλόνι.

Μπήκα μέσα στο αμάξι και συνάντησα τα βλέμματα της Άννα και του Φιλίπ.

«Το ξέρεις ότι δεν ασχολείσαι με τίποτα άλλο εκτός από αυτό το ηλίθιο σχέδιο;» γκρίνιαξε ο Φιλίπ. Του χαμογέλασα γλυκά ηρεμώντας τον. Η Άννα ωστόσο ήταν πιο δύσκολη.

«Δεν μπορούμε απλά να χαρούμε σήμερα το πάρτι;» τους ρώτησα μετακινούμενη ώστε να αγκαλιάσω και τους δύο τους.

«Μπορείς να μου πεις πως καταφέρνεις πάντα περνάει το δικό σου;» γελάσαμε και οι τρεις στην ερώτηση της Άννας. Η ατμόσφαιρα έγινε αρκετά πιο ελαφριά και η καλή μου διάθεση σύντομα μεταδόθηκε και σε εκείνους. Φυσικά η αλήθεια για το την εκπαίδευση στο Black Rose παρέμεινε μέσα μου επτασφράγιστο μυστικό. Ήμουν σίγουρη ότι αν τα ξαδέρφια μου μάθαιναν τι πραγματικά συνέβαινε θα αποκάλυπταν το μυστικό μου στους μεγαλύτερους.