Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 31ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

Κοπάνησα την πόρτα πίσω μου και προχώρησα νευριασμένη στο εσωτερικό του Ρόδου. Είχε μια δουλειά; Σίγουρα πήγαινε να βρει κάποια. Αναμφίβολα υπήρχε κάποια άλλη γυναίκα στη ζωή του. Και καθώς οι σκέψεις μου έπαιρναν μια τρελή τροπή κυριεύτηκα από ζήλεια. Με είχε αφήσει στο μαγαζί του για να φύγει; Και εγώ έπρεπε να το δεχτώ έτσι απλά;

Ανέβηκα στον όροφο των VIP και κάθισα δίπλα στον ξάδερφο μου, σε ένα από τα σκαμπό που υπήρχαν εκεί. Η Λουίζα εμφανίστηκε με τον Λευτέρη κρατώντας ο καθένας από μια κούτα γεμάτη μπουκάλια.

«Τι κάνεις εδώ; Γιατί δεν είσαι στο σχολείο;» τον ρώτησα όσο πιο σιγά μπορούσα αφήνοντας τους άλλους δύο να μιλάνε για θέματα της συμμορίας.

«Ότι και εσύ υποθέτω» απάντησε ο ξάδερφος μου κλείνοντας μου το μάτι και στρέφοντας το βλέμμα του προς την Λουίζα. Εκείνη τον κρυφοκοίταξε πριν συνεχίσει τη δουλειά της.

«Πρώτον δεν είμαστε το ίδιο. Και δεύτερον τι τρέχει μεταξύ σας;»

«Νευράκια έχεις πρωινιάτικα» σχολίασε εκείνος κάνοντας με να τον χτυπήσω ελαφρά στον ώμο «που είναι ο Ραφ;»

Ξεφύσησα.

«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα» συμπλήρωσα.

«Λοιπόν μικρό γύρισες για τα καλά;» η φωνή του Μάριου ήρθε από κάποιο σημείο πίσω μας. Με γρήγορα βήματα είχε φτάσει πίσω μου πριν καν προλάβω να σκεφτώ την απάντηση. Έτσι απλώς κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά καθώς εκείνος περνούσε το χέρι του γύρω από το λαιμό μου.

«Κουτάβι σε θέλει ο Ντίμι στο γυμναστήριο» είπε ο Μάριος κάνοντας του νόημα να τρέξει. Του έκλεισα το μάτι ευχαριστημένη που την επόμενη ώρα θα περνούσε δύσκολα υπό το βλέμμα του Ντίμι. Βέβαια εγώ δεν είχε χρειαστεί ποτέ να περάσω χρόνο υπό την εκπαίδευση του Ρώσου γιατί με είχε αναλάβει ο Ραφ όμως γνώριζα από όσα μου είχε πει ο Λευτέρης και ο Μάριος ότι ήταν αμείλικτος. Ήλπιζα λοιπόν ο παράτολμος ξάδερφος μου να άλλαζε γνώμη για τη συμμορία και να επέστρεφε στην ασφάλεια του κόσμου που είχε δημιουργήσει η οικογένεια μας γύρω από εμάς. Αν δεν το έκανε μόνος του θα έβρισκα ένα τρόπο αναμφίβολα να τον πείσω, διότι όσο και αν πέφτω άμυαλα στον κίνδυνο δεν θα επιτρέψω ο Φίλιππος να κάνει το ίδιο. Αν εκτιμάω κάτι στη ζωή περισσότερο από την δική μου είναι της Άννας και του Φίλιππου, του Νίκου και του Περικλή.