Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 41ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

«Ώστε Μαντά είναι το επίθετο σου...» σχολίασε ο Παυλιδάκης. Η οικογένεια του είχε φτάσει στην έπαυλη Μαντά πριν από μισή ώρα και τώρα βρισκόμενοι στο σαλόνι ο καθένας σε μια προσπάθεια να επιτύχει όσα πίστευε ότι θα του επέφερε το αποψινό βράδυ περιμέναμε το τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, την οικογένεια Δάβαρη. Έσκυψα προς το μέρος του λαμβάνοντας ένα αγριωπό βλέμμα από τον Ραφ που μιλούσε με τον Άλεξ.

«Ώστε είναι Παυλιδάκης το επίθετο σου» σχολίασα περιπαιχτικά στον ίδιο τόνο. Γέλασε.

«Ήθελα πολύ καιρό να γνωρίσω την μικρή πριγκίπισσα της οικογένειας Μαντά. Σε λατρεύουν τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά. Δείπνα με πρίγκιπες, άγρια ξενύχτια με ποδοσφαιριστές, έρωτες με επιχειρηματίες... η λίστα συνεχίζεται...»

«Και είναι όλα αλήθεια» δήλωσα ανασηκώνοντας τους ώμους μου. Εκείνος με πλησίασε περισσότερο. Βρισκόμασταν χωμένοι σε μια γωνία του σαλονιού μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των υπολοίπων. Ή μάλλον σχεδόν όλων αν και γνώριζα με απόλυτη ακρίβεια ότι κανείς από τις οικογένειες μας δεν θα φαινόταν αντίθετος σε μια τέτοιου είδους σχέση μεταξύ μας. Σε μια στιγμή όμως το χαλαρό κλίμα που επικρατούσε στο χώρο πάγωσε. Δεν γνώριζα το λόγο. Όμως διαισθανόμουν ότι ευθυνόταν η άφιξη του Άρη και του Περικλή Δάβαρη. Το βλέμμα που αντάλλαξε ο αρχηγός της οικογένειας Παυλιδάκη και πρόεδρος του κόμματος με τον Άρη έκανε το χρόνο να σταματήσει και τη σιωπή να κυριαρχήσει.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησα τον Στέφανο δίπλα μου.

«Ξέρεις δεν ήμουν πάντα εγώ το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Ο πατέρας μου λέει ότι μοιάζω πολύ με την αδερφή του, την Ισμήνη. Πέθανε πριν από 25 χρόνια πάνω κατώ. Μερικές ώρες μετά από το γάμο της με τον Άρη Δάβαρη. Ο προπάππους μου την είχε αποκληρώσει εξαιτίας της επιλογής που έκανε...» κοίταξα τον Άρη καταλαβαίνοντας εν μέρει τον πόνο στα μάτια του πλέον. Αν ο έρωτας της ζωής μου πέθαινε όταν πίστευα ότι ξεκινούσε η κοινή μας ζωή, όταν θα ήμουν απόλυτα ευτυχισμένη θα είχα την ίδια θλίψη στα μάτια μου. Πλέον ένιωθα ικανή να κατανοήσω τον φίλο του πατέρα μου και να δικαιολογήσω την ψυχρότητα που μετέδιδε στους ανθρώπους γύρω του.

Η μητέρα μου και η Ελένα έτρεξαν προς το μέρος τους βάζοντας ένα τέλος στην ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί. Και κάπως έτσι το ετερόκλητο σύνολο μας συμπληρώθηκε. Το δείπνο ξεκίνησε και η μητέρα μου έχοντας τοποθετήσει στρατηγικά τους καλεσμένους μας κατάφερε να μειώσει την αμηχανία και να δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας και χαλάρωσης. Μπορώ να πω ότι το αποψινό βράδυ ήταν επιτυχές. Και αυτό διότι ο κύριος στόχος του είχε εκπληρωθεί. Ο Στέφανος Παυλιδάκης δεν με είχε αφήσει από τα μάτια του δείχνοντας μου με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον του. Πράγμα που φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από τα ξαδέρφια μου ή τα αδέρφια μου. Οι δύο πρώτοι τον κοίταζαν επιθετικά. Ενώ οι δεύτεροι ενθουσιασμένοι. Αν όλα πήγαιναν όπως τα σχεδίαζα μετά το αποψινό βράδυ δεν θα τον έβλεπα ξανά. Από την άλλη μήπως ο Στέφανος Παυλιδάκης αποτελούσε τον αντιπερισπασμό που χρειαζόμουν για να με τραβήξει μακριά από τον Ραφ;