Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 47ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

Ο πρεσβύτερος Παυλιδάκης καθόταν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας έξω. Ο ήχος της βροχής συνέθετε μια ατμόσφαιρα εξαιρετικά καταθλιπτική. Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω μας εκείνος έστρεψε το κεφάλι του προς το μέρος μας. Η ματιά του θύμιζε κάποιο αρπακτικό πουλί και στιγμιαία με έκανε να βηματίσω προς τα πίσω. Η Θάλεια όμως μπροστά μου τον πλησίασε αργά και αποφασιστικά. Τράβηξε μια καρέκλα δίπλα του και κάθισε. Ακολούθησα το παράδειγμα της και περίμενα να μιλήσει εκείνη πρώτη.

«Είμαι η Θάλεια. Ήμουν φίλη με την εγγονή σας. Την Ισμήνη...»

«Ξέρω ποια είσαι» σχολίασε εκείνος και κοίταξε ξανά προς το παράθυρο «και ξέρω τι θέλεις...»

«Και τι είναι αυτό;» τον ρώτησε εκείνη με ένα ίχνος τρέμουλου στη φωνή της.

«Να μάθεις που βρίσκεται ο γιος της Ισμήνης...»

«Πως... γνωρίζεις κάτι τέτοιο; Πως ξέρεις ότι τον ψάχνω;»

«Σας παρακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια, όλους σας. Ξέρω πολύ περισσότερα για τις ζωές σας από ότι ίσως και εσείς οι ίδιοι... Αυτό που δεν γνωρίζω είναι ποια είσαι εσύ...» ξαφνικά έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου και ένιωσα να παγώνω. Τα μάτια του ήταν καστανά, αλλά μέσα τους υπήρχαν γκρίζες ρίγες που τα έκαναν τρομακτικά.

«Είμαι η Αριάδνη Μαντά» απάντησα όσο πιο θαρραλέα μπορούσα.

«Να και ένα όνομα που δεν περίμενα να ακούσω... Επιθυμείς και εσύ να βρεις τον δισέγγονο μου;»

«Ναι» απάντησα αποφασιστικά.

«Ξέρεις που βρίσκεται;» διέκοψε η Θάλεια τη στιχομυθία που λάμβανε χώρα μεταξύ μας.

«Ναι» ήταν απλά η απάντηση του. Κοίταξα την Θάλεια. Το βλέμμα της γέμισε μίσος.

«Που είναι;» σηκώθηκε όρθια και κοίταξε απειλητικά τον γέρο που γελούσε ειρωνικά.

«Αγαπητή μου Θάλεια, τι θα κάνεις; Θα χτυπήσεις ή θα απειλήσεις έναν γέρο άνθρωπο να σου αποκαλύψει ένα μυστικό που δεν σε αφορά; Ή μήπως θα καλέσεις τον φίλο σου τον Δάβαρη; Αλλά ξέχασα ότι δε του είχες πει ποτέ την αλήθεια. Ούτε εσύ ούτε η Ισμήνη. Δεν γνωρίζει ότι έχει έναν γιο που κατέληξε ακριβώς όπως εκείνος...»

Ο Δάβαρης δεν γνώριζε ότι είχε γιο; Προσπάθησα να επαναφέρω στη μνήμη μου τα μηνύματα του Ραφ. Του είχε αποκαλύψει τα χαρτιά που είχαμε κλέψει από αυτό ακριβώς το σπίτι. Επομένως είχε μάθει την αλήθεια. Όμως δεν είχε επικοινωνήσει με τη Θάλεια; Πως ήταν δυνατόν αυτό;