Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 10ο

ΡΑΦΑ

Το κεφάλι μου πονούσε, περισσότερο από όσο ήθελα να παραδεχτώ. Και αυτό δεν ήταν το μοναδικό μου πρόβλημα. Κοίταξα το μικρό μπροστά μου που εφοδίαζε την κάβα με καινούρια μπουκάλια. Συζητούσε με τον Λευτέρη χωρίς να έχει ιδέα τι συνέβαινε μέσα στο κεφάλι μου. Τα λόγια της Βερόνικας με είχαν επηρεάσει αρκετά και ο σπόρος της αμφιβολίας είχε ριζώσει μέσα μου για τα καλά. Παρατηρούσα ξανά και ξανά τις κινήσεις του, τα χαρακτηριστικά του και όφειλα να ομολογήσω ότι όλα με προέτρεπαν στο να πάρω μια απόφαση που δεν ήθελα.

«Τι έχεις ρε;» ο Ντίμι είχε καθίσει δίπλα μου στον καναπέ παρατηρώντας τον μικρό και τον Λευτέρη απέναντι. Περίμενε μια απάντηση και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ήταν ο κατάλληλος για να αποκαλύψω το μικρό μυστικό που σιγόκαιγε μέσα μου.

«Ποια είναι η γνώμη σου για τον μικρό;» ρώτησα δίχως να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του.

«Είναι ξύπνιος και σίγουρα έχει ταλέντο. Με την καθοδήγηση μας μπορεί να κάνει πολλά...» λιτός και περιεκτικός όπως πάντα ο φίλος μου.

«Και αν σου έλεγα ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά; Παίζει κάποιο παιχνίδι, είμαι σχεδόν σίγουρος. Μόνο που δεν ξέρω τι παιχνίδι είναι αυτό...»

«Έλα τώρα Ραφ, σταμάτα να γίνεσαι παρανοϊκός...»

«Η Βερόνικα χθες στους αγώνες μου είπε ότι ο μικρός είναι μικρή. Και αρχίζω να πιστεύω ότι είναι όντως κορίτσι. Κοίτα τα χέρια του. Είναι υπερβολικά αδύνατα. Και το δέρμα της. Δεν θυμίζει αγόρι στην εφηβεία...»

«Και είσαι τόσο σίγουρος ότι η Βερόνικα δεν σου τα είπε όλα αυτά για να κλονίσει την εμπιστοσύνη σου στον καινούριο μας προστατευόμενο; Αφού την ξέρεις πόσο δολοπλόκα μπορεί να γίνει... Άλλωστε τι θα μπορούσε να καταφέρει ο μικρός με το να προσποιηθεί ότι είναι αγόρι και όχι κορίτσι»

«Θέλω να παρακολουθείτε το μικρό μέρα νύχτα. Θέλω να ξέρω που πήγε, ποιον συνάντησε, με ποιον μίλησε. Όλα. Και κάνε το εσύ. Καλύτερα να μην μάθουν οι υπόλοιποι τίποτα ακόμη. Μέχρι να είμαστε σίγουροι τέλος πάντων...»

«Εντάξει Ραφ. Θα το κάνω. Αλλά αν είναι όντως κορίτσι τι σκοπεύεις να κάνεις;» άκουσα την ερώτηση του σκεπτικός.

«Απολύτως τίποτα. Θα τον αφήσω να αποκαλυφθεί μόνος του...»

«Πιστεύω ότι όλο αυτό είναι άδικος κόπος. Να δεις που στο τέλος θα αποδειχθεί ότι είναι απλώς ένα από τα γνωστά κόλπα της Βερόνικας...»