Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 33ο

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΔΑΜΙΔΗ ΜΑΝΤΑ

23 χρόνια πριν

Το τελευταίο τραγούδι της δεξίωσης ξεκίνησε να παίζει. Ο Άλεξ με τράβηξε στην αγκαλιά του και στριφογυρίσαμε στον άδειο χώρο χαμένοι σε εποχές μακρινές. Γύρω μας είχαν παραμείνει μονάχα άτομα του στενού οικογενειακού μας κύκλου απολαμβάνοντας το τέλος της βραδιάς. Η αποψινή νύχτα ήταν μαγική. Θύμιζε βραδιές του παρελθόντος όπου ο Άλεξ με κρατούσε αισθησιακά στην αγκαλιά του καθώς χορεύαμε. Τον είχα ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο δωμάτιο του αδερφού μου και τον βρήκα να καθισμένο χαλαρά στο κρεβάτι του. Τότε είχα χάσει τα λόγια μου. Τότε δεν ήξερα πόσα έπρεπε να επακολουθήσουν την γνωριμίας μας για να μπορέσουμε να καταλήξουμε μαζί. Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

«Φτάσαμε αισίως τα 4 χρόνια γάμου» του είπα γλυκά. Τα μαύρα του μάτια έλαμψαν καθώς έσκυψε να μου δώσει ένα φιλί.

«Και είναι τα πιο ευτυχισμένα της ζωής μου» σχολίασε πριν με σηκώσει στην αγκαλιά του, στριφογυρίζοντας με στον αέρα. Όταν τα πόδια μου ακούμπησαν ξανά στο έδαφος μου χάρισε ένα φιλί κάνοντας με να αισθανθώ σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από το πρώτο εκείνο φιλί που είχε φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μου.

«Ξέρεις» ξεκίνησα να του λέω «σε μερικούς μήνες η οικογένεια Μαντά θα αποκτήσει ακόμη ένα μέλος». Σταματήσαμε να χορεύουμε καθώς εκείνος με κοιτούσε συνεπαρμένος από τα νέα που του είχα χαρίσει.

«Ο Νίκος χρειάζεται μια μικρή αδερφούλα για να παίζει και να έχει να προσέχει όταν εκείνη θα μεγαλώσει και θα την κυνηγάνε ένα σωρό αλήτες...» γέλασα.

«Είσαι τόσο σίγουρος λοιπόν ότι θα είναι κόρη;»

«Φυσικά» με φίλησε.

Εκείνο το βράδυ υπήρξε παραμυθένιο. Και φυσικά δεν με είχε προετοιμάσει σε τίποτα από ότι θα συνέβαινε την επόμενη μέρα.

Νομίζω όλα ξεκίνησαν όταν το νέο μέλος της ομάδας μας στο τμήμα Βίαιων εγκλημάτων, ο Κίμωνας, όρμησε στα γραφεία μας. Κοίταξε πρώτα εμένα και στην συνέχεια πέρασε το βλέμμα του από τον Αναστάση καταλήγοντας στον Παύλο.

«Απήγαγαν την Ισμήνη Παυλιδάκη...» είπε εκείνος απλά ταράσσοντας με μιας την ατμόσφαιρα γύρω του.

«Πότε συνέβη αυτό;» ρώτησε ο Αναστάσης.

«Χθες το βράδυ στην δεξίωση της Ιφιγένειας και του Άλεξ» δήλωσε εκείνος σαν να μιλούσε για κάτι που συνέβαινε κάθε μέρα. Όμως η αλήθεια ήταν ότι δεν απήγαγαν κάθε μέρα την εγγονή του πρωθυπουργού της χώρας μας. Ένιωσα όλο το σώμα μου να μυρμηγκιάζει και κοίταξα τον Κίμωνα προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω το ύφος του. Εκείνος εργαζόταν τρια χρόνια ως μυστικός στην Πάτρα προσπαθώντας να βρει κάποιο τρόπο να εισχωρήσει στη συμμορία του Δάβαρη. Εκείνος ήταν στενός φίλος του Περικλή Μαντά και πιστός σύμμαχος του. Τώρα έπειτα από την έξοδο των υιών Μαντά από αυτό τον κόσμο η οικογένεια Δάβαρη είχε αναλάβει τα ηνία όλης της Νοτίου Ελλάδας. Αυτό που δεν γνώριζαν όμως οι περισσότεροι γύρω μου και είχα την αίσθηση ότι ξέραμε μόνο ο καινούριος και εγώ ήταν ότι η Ισμήνη και ο Άρης, ο γιος του Δάβαρη, είχαν σχέση, πριν εκείνη αρραβωνιαστεί τον Στίβεν Μακρύ, γνωστό υιό εφοπλιστή.