Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 14ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

Ο μπάτλερ στο σπίτι του Φίλιππου άνοιξε την πόρτα καλωσορίζοντας με. Έκανα μερικά βήματα στο εσωτερικό περνώντας από το πλατύ σαλόνι. Ο θείος Ορέστης διάβαζε μια εφημερίδα την στιγμή που η Ελένα ήταν κουλουριασμένη στην αγκαλιά του και παρακολουθούσε μια ταινία στην τηλεόραση.

«Καλησπέρα» είπα και στάθηκα όρθια μπροστά τους. Ο θείος κατέβασε την εφημερίδα του και με γρήγορες κινήσεις την τύλιξε τοποθετώντας την δίπλα του. Η θεία σηκώθηκε γρήγορα και με αγκάλιασε.

«Γλυκιά μου τι κάνεις;» προσπάθησε να με βάλει να καθίσω σε μια πολυθρόνα απέναντι τους ώστε να περάσω από τον πλήρη έλεγχο τους, κανονική ανάκριση δηλαδή... Ήμουν σίγουρη ότι η μητέρα μου παραπονιόταν σε εκείνους τους δύο ότι δεν της μιλούσα αρκετά και πάντα η Ελένα προσπαθούσε να με κάνει να ''σπάσω''.

«Αριάδνη» φώναξε ο Φίλιππος κατεβαίνοντας τις σκάλες με ταχύτητα φωτός. Κοίταξα τον ουρανό ευχαριστώντας τον μεγαλοδύναμο και απέφυγα την Ελένα. Εκείνος με τράβηξε προς το δωμάτιο του και εγώ τους αποχαιρέτισα κουνώντας τους το χέρι μου. Μπαίνοντας στην ασφάλεια του δωματίου του με πέταξε μέσα με περισσότερη δύναμη από ότι υπολόγιζε και θα έπεφτα στο πάτωμα αν δεν βρισκόταν στην κατάλληλη θέση το κρεβάτι του.

«Αμάν ρε Φίλιππε θα με σκοτώσεις...» εκείνος αναστέναξε απηυδισμένος.

«Θα μου πεις τι έγινε; Μου υποσχέθηκες σήμερα ότι θα ήξερες αν...»

«Την έχεις γλυτώσει;» τον ρώτησα διασκεδάζοντας με την συμπεριφορά του. Τι να έκανα, μου άρεσε να τυραννάω τον γλυκό ξαδερφούλη μου. Έβγαλα από την τσέπη του φούτερ μου τα έγγραφα και του τα πέταξα. Εκείνος τα έπιασε πριν πέσουν στο πάτωμα. Αφού τα εξέτασε έπεσε με δύναμη πάνω μου αγκαλιάζοντας με. Η πόρτα του δωματίου του άνοιξε και η Άννα εμφανίστηκε μπροστά μας. Σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της και μας κοίταξε εξεταστικά. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν υπερβολικά ψηλό κότσο και μας κοίταζε μάλλον θυμωμένη, θα τη χαρακτήριζα.

«Λοιπόν;» είπε «περιμένω να μάθω επιτέλους τι συμβαίνει με εσάς τους δύο. Και μην τολμήσετε να το αρνηθείτε ότι κάτι μου κρύβετε...» μας κούνησε απειλητικά το δάχτυλο της ενώ στην συγκεκριμένη κατάσταση ένιωθα ότι έβλεπα την μητέρα τους όταν ήμασταν πιο μικρά έπειτα από κάποια σκανδαλιά.

«Τίποτα» είπε ο Φίλιππος και σηκώθηκε όρθιος πλησιάζοντας την.

«Βασικά αυτό δεν είναι αλήθεια. Στο μαγαζί ανακάλυψαν ότι είμαι κορίτσι...» σχολίασα και με κοίταξαν και οι δύο γεμάτοι απελπισία.