Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 44ο

ΑΡΙΑΔΝΗ

«Σε πόση ώρα επιστρέφουν;» ρώτησα προσπαθώντας να προσπελάσω την ασφάλεια του χρηματοκιβωτίου στο γραφείο του Παυλιδάκη του πρεσβύτερου, του πρώην πρωθυπουργού, διότι από ότι φαινόταν εκείνος δεν είχε εγκαταλείψει τα σκήπτρα της πρωτοκαθεδρίας στης οικογένεια κάνοντας εξαιρετικά δυσμενή τη θέση μας. Είχαμε χάσει τόσο χρόνο στο λάθος μέρος που πλέον ήταν σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα προλαβαίναμε να βρούμε κάποιο λαυράκι.

«Η Λουίζα μόλις μου έστειλε μήνυμα ότι έφυγαν από το γκαλά» σχολίασε ο Ραφ κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.

«Γαμώτο» ψέλλισα προσπαθώντας να επιταχύνω το έργο μου. Έξω από το σπίτι μας περίμενε ο Λευτέρης στο αμάξι. Ο Μάριος και ο Ντίμι ήταν οι τσιλιαδόροι. Ο πρώτος μερικά σπίτια πιο μακριά και ο δεύτερος μερικά δωμάτια μακριά από αυτό το μέρος.

Όταν ο ήχος που έκανε το χρηματοκιβώτιο κατά το άνοιγμα του ακούστηκε ξεφύσησα ανακουφισμένη. Έχωσα τα χέρια μου στο εσωτερικό του και τράβηξα ένα πάκο με έγγραφα. Ήμουν έτοιμη να τα ανοίξω στο πάτωμα ώστε να αποφασίσω επι τόπου ποια ήταν τα σημαντικότερα ώστε να τα πάρουμε μαζί μας όταν ο συναγερμός του σπιτιού ακούστηκε. Ο Ραφ με σήκωσε από το πάτωμα ενώ κρατούσα τα χαρτιά στα χέρια μου. Ο Ντίμι εμφανίστηκε έξω από το γραφείο δείχνοντας μας τον δρόμο διαφυγής. Άλλωστε ο Ραφ πάντα ανάγκαζε όλα τα μέλη της συμμορίας του πριν εισβάλλουν κάπου να γνωρίζουν ποιο δρόμο θα χρησιμοποιούσαν για να ξεφύγουν. Και εκεί που ήμασταν σίγουροι ότι είχαμε ξεφύγει φτάνοντας ένα βήμα πριν το εξωτερικό μέρος του σπιτιού δύο φύλακες πίσω μας φώναξαν να σταματήσουμε. Και σε εκείνο το σημείο υπήρχαν μόνο δύο επιλογές. Να σταματήσουμε στρεφόμενοι προς το μέρος τους ή να ρισκάρουμε την διαφυγή μας.

«Προχωρήστε πρώτοι» είπε ο Ντίμι κοιτάζοντας τον Ραφ. Έβγαλε το όπλο του από το πίσω μέρος του παντελονιού του προκαλώντας μου τεράστια έκπληξη αφού δεν γνώριζα ότι κουβαλούσαν όπλα. Ο Ραφ χωρίς πολλά λόγια άρπαξε το χέρι μου και με έσπρωξε μπροστά του.

«Να προσέχεις» τον άκουσα να λέει αχνά. Γύρισα να κοιτάξω τον αποχαιρετισμό τους όταν ο Ραφ στάθηκε μπροστά μου κρύβοντας μου με το σώμα του τον Ντίμι. Άνοιξα την πόρτα της κουζίνας και βγήκα στον κήπο. Τότε ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός. Ακολούθησαν ακόμη δύο. Προσπάθησα να γυρίσω να κοιτάξω, ο Ραφ όμως με τράβηξε προς το μέρος του. Συνεχίζαμε να τρέχουμε σαν τρελοί και το προαίσθημα είχε βγει αληθινό...