Κεφάλαιο 29ο

1.1K 135 11
                                    

ΡΑΦΑ

Η πόρτα του γραφείου μου άνοιξε. Ο Φίλλιπος Μαντάς με κοίταξε απελπισμένος λίγο πριν εισβάλλει στο γραφείο μου. Από πίσω του στεκόταν η Λουίζα απορημένη με τη συμπεριφορά του.

«Πρέπει να σου μιλήσω» είπε καθώς η φωνή του έτρεμε. Τον παρατήρησα για μερικά δευτερόλεπτα πριν κάνω νόημα στη Λουίζα να μας αφήσει. Η πόρτα έκλεισε πίσω της και εκείνος έκανε μερικά βήματα ώσπου σταμάτησε λίγα εκατοστά μπροστά στο γραφείο μου.

«Η Αριάδνη έχει μπλέξει» γέλασα κάπως ειρωνικά στο άκουσμα των λέξεων που πέταξε. Δεν είχαν περάσει και πολλές μέρες από την ημέρα εκείνη στη Ρώμη που προσπαθούσε να με κρατήσει μακριά της. Τώρα λοιπόν τι γύρευε εδώ; Προφανώς και η ξαδέρφη του δεν είχε μπλέξει ξανά με εμένα και τους Βαρόνους. Και αν με ρωτούσε κανείς θα του απαντούσα σίγουρα ότι είχε τελειώσει μια για πάντα με τη σκοτεινή πλευρά. Όμως αν δεν είχε μπλέξει με εμάς τότε... Ξαφνικά η καρδιά μου χτύπησε λιγάκι πιο γρήγορα αναγκάζοντας με να υιοθετήσω μια πιο όρθια στάση περιμένοντας να μάθω τι ήθελε επιτέλους ο ξάδερφος της στεκόμενος μπροστά μου όπως κάποιο λιοντάρι που χάνει την υπερηφάνεια του.

«Δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Και σίγουρα δεν έχει μπλέξει με εμάς. Οπότε μπορώ να μάθω τι κάνεις εδώ;»

«Μετά από τη Ρώμη φερόταν παράξενα ώσπου σε ένα οικογενειακό δείπνο πέταξε τη βόμβα μπροστά σε όλους. Και ύστερα ο Αλέξανδρος ερεύνησε λίγο περισσότερο τη ζωή της για να μάθει ποιος της είχε πει την αλήθεια. Και έτσι βρέθηκε αντιμέτωπος με κάποια γεγονότα που αντιτίθονταν λίγο πολύ στον τρόπο ζωής μας. Είχαν ένα τεράστιο τσακωμό. Και εκείνος την ανάγκασε να επιλέξει ανάμεσα στην οικογένεια και τη συμμορία, της οποίας είχε γίνει μέλος το προηγούμενο βράδυ»

«Σε ποια συμμορία αναφέρεσαι;» τον ρώτησα φωνάζοντας.

«Δεν έχω ιδέα. Το πρόβλημα είναι ότι έφυγε από το σπίτι και δεν γνωρίζει κανείς που βρίσκεται. Και άκουσα τους μεγάλους να μιλάνε. Και νομίζω ότι κινδυνεύει...»

«Φυσικά και κινδυνεύει» του απάντησα ψυχρά. Κούνησα απογοητευμένος το κεφάλι μου με την τροπή που είχε πάρει η συζήτηση και γενικότερα η κατάσταση ελπίζοντας να μην είχε γίνει μέλος της συμμορίας του Μορίς. Η Βερόνικα θα την διέλυε.

«Βοήθησε με τότε. Θέλω να γίνω μέλος της δικής σου συμμορίας. Μόνο έτσι θα την σώσω» άθελα μου ένα γέλιο τόσο δυνατό που τράνταζε όλο μου το σώμα τον έκανε να μου δώσει μια γερή μπουνιά κάνοντας με να παραπατήσω ελαφρά.

Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن