Ξεχασμένα Όνειρα (Βιβλίο 3ο)

Κεφάλαιο 4ο

ΡΑΦΑ

Κοίταξα τον Λευτέρη και περίμενα να μου δώσει αναφορά. Έβαλα λίγο ουίσκι σε ένα από τα ποτήρια και τον κοίταξα.

«Η μικρή είναι ξετρελαμένη μαζί μου. Αύριο θα περάσω να την πάρω από το σχολείο. Ανυπομονεί να με γνωρίσει επίσημα στις φίλες της. Ανάμεσα σε αυτές δεν είναι μόνο η Άννα Μαντά που είναι ο στόχος μας αλλά και η Αριάδνη Μαντά. Δύο σε ένα. Από όσα μου έχει πει θεωρώ ότι πιο προσεγγίσιμη είναι η Αριάδνη και όχι η Άννα. Η πρώτη είναι η κακιά της υπόθεσης ας το πούμε έτσι. Την φοβούνται όλες και την έχουν σαν πρότυπο. Την λατρεύουν. Η άλλη είναι πιο ήρεμη. Τις περισσότερες ώρες ασχολείται με το διάβασμα της και δεν έχει ιδιαίτερες σχέσεις με αγόρια» ήπια λίγο από το ποτό μου.

«Καλώς. Δικός σου στόχος είναι η Εστέλλα. Κάνε την να μην μπορεί να ζήσει δίχως εσένα. Και εμείς θα παραμείνουμε στο αρχικό σχέδιο. Στην Άννα. Λίγο παραμύθι να της πασάρουμε θα πέσει σαν ώριμο φρούτο. Συνέχισε όμως να μαθαίνεις πληροφορίες και για τις δύο τους...» σηκώθηκα τελειώνοντας το ποτό μου. Ο Ντίμι με περίμενε στην είσοδο του Black Rose. Βγήκα βιαστικά έξω από το μαγαζί και συνοδευόμενος από εκείνον και τη Λουίζα ξεκινήσαμε προς το μέρος συνάντησης μας με την Βερόνικα. Έπρεπε να κανονίσουμε τα σχετικά για τους επερχόμενους αγώνες που θα συγκέντρωναν κάθε μέλος του υποκόσμου. Εκείνη ως κόρη του Μορίς χειριζόταν πλέον σχεδόν όλα τα θέματα που αφορούσαν την συμμορία του.

Περάσαμε την πόρτα του ουδέτερου μέρους, στο οποίο είχε τοποθετηθεί η συνάντηση και περιμέναμε να εμφανιστούν τα μέλη της συμμορίας της που θα την ακολουθούσαν. Γύρω μας νέοι σχεδόν κάθε ηλικίας έπαιζαν μπιλιάρδο στα φαρδιά τραπέζια ή έπιναν κάποια μπίρα κοντά στο μπαρ. Ο Ντίμι έκανε νόημα στην σερβιτόρα να μας φέρει τα καθιερωμένα ποτά μας καθώς η Βερόνικα έκανε την εμφάνιση της. Τα μαλλιά της ήταν κόκκινα, μακριά και τα μάτια της κατάμαυρα σαν την πίσσα. Ήταν ένα απολαυστικό θηλυκό και άκρως απαγορευμένη η ερωτική σχέση μαζί της. Μέλος άλλης συμμορίας ισοδυναμούσε με εξορισμό από την δική μας. Ο κανόνας ήταν αυστηρός αλλά όλοι μας οφείλαμε να υπακούμε.

«Βρε βρε σαν να ομόρφυνε ο μικρός μας Ραφ» προσπάθησε να αγγίξει το πρόσωπο μου με τα ακροδάχτυλα της. Όμως έπιασα τον καρπό της πριν προλάβει να το κάνει. Εκείνη γέλασε αποδοκιμαστικά όμως δεν συνέχισε το παιχνιδάκι της.

«Λοιπόν» ξεκίνησα να της απαριθμώ από την δική μας πλευρά τις προετοιμασίες που είχαμε κάνει καθώς και τις παραχωρήσεις που ήμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε. Της διηγήθηκα αναλυτικά τη συνομιλία που είχα με τους υπαρχηγούς των άλλων δύο συμμοριών και περίμενα να ακούσω τι είχε συμβεί από την δική της πλευρά. Ήμουν σχεδόν ικανοποιημένος όταν ο ήχος ξύλου που σπάει έφτασε στα αυτιά μας από την άλλη πλευρά του χώρου, εκεί όπου βρισκόντουσαν τα τραπέζια του μπιλιάρδου.