Ceset Dedi Ki

8.Bölüm - 'Scyliorhinus canicula Diseksiyonu'

"Büyükanne senin burada olmaman gerekiyor. " Onu ilk defa karşımda canlı bir şekilde görünce, ki bu konuda bazı şüphelerim vardı, şaşkınlığımı gizleyemedim.

"Zaten sürekli olmaması gereken şeyler olmuyor mu Kate? Hepsinin bir açıklaması var ve bunu zamanla öğreneceksin. Henüz bunların nedenini öğrenmemelisin. Annen garipleşmeye başladı değil mi? Bildiği şeyler anneni yoruyor, bu yüzden onu bir süre daha zorlamaman gerekiyor. Kendisi uygun gördüğü zaman, sen de her şeyi bileceksin." Ağır adımlarla yanıma geldiğinde onu daha iyi inceleme fırsatı yakalayabilmiştim, bu incelemem sonucunda yakından daha da güzel göründüğünü söyleyebilirdim. 

"Güçlü ve sabırlı ol, Kate. Şimdi gitmek zorundayım. Bu dediklerimi sakın aklından çıkarma, olur mu?" Bana içten bir şekilde gülümsedikten sonra gözlerimi kırptığım anda kaybolmuş olmalıydı. Hayal dünyamı dizi olması için senaryosunu televizyon kanallarına satsam iyi para kazanırdım diye düşünmeden edememiştim. Muhtemelen Chad yüzünden kafamı iki kere yere çarpmamın da etkisi olduğunu düşündüm. Ben hastaneye yattığım zaman annemlerin yanıma getirmelerini isteyeceğim şeylerin listesini şimdiden hazırlamaya başlasam fena olmazdı. Aynada kendime bakıp, kendi görüntüme omuz silktikten sonra Chad'i babam tarafından daha fazla maruz bırakmamak adına hızlı hareket etmeliydim. Giyeceklerimi bir çırpıda üzerime geçirip çabucak odadan ayrıldım. Merdivenlerin sonuna geldiğimde Chad'in net bir biçimde yüz ifadesini görebiliyordum. Bu ifadeye "Beni yaktın, Kate." diyebilirdim. Babamın dikkatini dağıtmak için ne konuştuklarını bilmiyor olsam da konuyu değiştirmeye karar vermiştim.

"Ben yukarıda büyükannemi gördüm." Son basamağı da atlarken dengemi kaybedip bu sefer de mutfak kapısına çarpmıştım. Kapıyla evlenmiştik ve bunca zamandır gözümün önünde duran kapıyı nasıl görememiştim? Nasıl kördüm de ben henüz benim bile bilmediğim aşkımızı göz ardı etmiştim? Kapıdan bakışlarımı ve vücudumu alarak babama döndüm. Söylediğim şey yüzünden içtiği suyu püskürttüğü için masanın üzerine püskürttüğü suyu temizlemeye çalışıyordu muhtemelen. "Sen bana bir şey görürsen mutlaka bana söyle dememiş miydin?" Küskün ayı bakışımı ona atmayı da ihmal etmemiştim."Elbette söyledim ama böylesi bir olayı ben tam su içerken söylemen gerekmiyordu, Kate." Bunu düşünmemiştim ama bir şekilde Chad'i kurtarmam gerekiyordu. 

"Ölmüş büyükanneni mi?" Chad şaşkın bir ifadeyle yüzüme bakıyordu. Onu başımla onayladıktan sonra evden çıkmak için kolundan tutarak sürüklemeye çalışmıştım ama bu çaba boşaydı. Onu yerinden oynatamamıştım bile. "Artık gidelim, Chad." Omzunu dürtmek zorunda kalmayı ben istememiştim ama beni buna mecbur bırakmıştı. 

"Tamam tamam, yürü gidelim."Chad beni kapıya doğru fırlatmayı seçtiği için bu sefer de çıkış kapısıyla evlenmiştim.  Hemen çıkış kapısından ayrılıp mutfak kapısına baktım."Hayır çıkış kapısı bunu yapamam. Çünkü ben evli bir kadınım." Kaşlarımı çatarak çıkış kapısını yargılıyordum.

"Sen iyice sıyırdın."Chad beni çıkış kapısından alarak kapıdan çıkmama yardımcı olmuştu. Sıyırdığımı söylemesine şaşırmamıştım. "Anahtar?" Avcunu açmış anahtarı ona uzatmamı bekliyordu ama bana bunu neden yaptığını anlayamamıştım."Araba benim olduğuna göre ben kullanacağım." Ondan uzaklaşıp arabaya ilerlemeye çalışsam da beni kolaylıkla durdurmuştu. "Bugün çok garip görünüyorsun. Eğer arabayı ben değil de sen kullanırsan kesin kaza yaparsın. Hadi seni boş ver, bana bir zarar gelebilir. O yüzden, hemen anahtarı ver." Chad konuşurken gülse de konuşması biter bitmez ciddi bir şekilde bakmaya başlamıştı. Yol boyunca uyuyabileceğimi göz önünde bulundurarak arabanın anahtarını ona uzatıp yan koltuğun olduğu tarafa doğru yöneldim.

*

"Kate, sen niye bununla geldin ki?" Jenny yüzünü buruşturarak Chad'e baktı. Onu incelemesinin ardından anlayamadığım bir şekilde yüzünü buruşturmuştu. "Pis kuzen, aynı şeyleri giymişsin." Çevremdeki herkes bu kadar dikkatli olmak zorunda mıydı?