40.Bölüm - Biyoloji Günceleri

2.5K 158 1
                                    

Elinden elbiseyi aldım ve parçaladım. Ardından da çöp kutusuna doğru fırlattım. Sinirden yumruklarını sıkıyordu. Böyle durumları filmlerde veya dizilerde izlediğimde hep psikopat olanın suyuna gitmenin daha mantıklı olduğunu düşünmüştüm. Fakat bu sizin başınıza geldiğinde, en az karşınızdaki kişi kadar sinirleniyordunuz.

“Niye yaptın?” Omuzlarımı tutarak beni geri ittirdi. Başım yatağın başlığına çarpmıştı. Üstüme çıkmak için bir hamle yaptığında bacaklarımı hızlı hızlı savurup canını yakmaya çalıştım. Beni etkisiz hale getirmeye çalışırken çığlık atıyor, tekme atmayı deniyor ve ellerimle denk geldiğim her yeri tırmalıyordum. Yüzüme doğru yaklaştığında korkudan gözlerimin dolduğunu hissettim. Ellerimi göğsüne koyup var gücümle onu uzaklaştırmaya çalıştım ama nafileydi. Artık burunlarımız değecek mesafeye gelmişti. Aklıma son gelen şeyi kullandım ve yüzüne tükürdüm. Sersemlemiş ve geri çekilmişti. Karnımın üzerine oturduğu için kusacakmış gibi hissediyordum. Elinin tersiyle yüzündeki tükürüğü sildi. Çok ama çok sinirli görünüyordu. Bir kez daha çığlık attım. Sağ yanağımda patlayan tokatla ne olduğumu şaşırmış ve öfkeden deliye dönmüştüm.

“Kapa çeneni.” Eliyle çenemi sıkmıştı. Kulağım hala attığı tokadın etkisiyle çınlarken gözünün içine baka baka son bir çığlık daha attım.

“Eğer konuşmaya devam edeceksen, seni susturacak bir yol biliyorum.” Yine yüzüme yaklaşmıştı. İğrenç herif. Hırkamı çıkarmam için beni zorluyordu. Bir anda odamın kapısının açıldığını duydum. Biri adamın yakasına yapıştı ve onu üzerimden alıp duvara yapıştırdı.

“Kate, kim bu adam?”dedi Jared, bir yandan da adamın boğazını sıkıyordu.”Sana anlattığım hayalet.”

“Hayalet mi? Onu ben de görüyorum.”Kafası karışmış gibi görünüyordu. Birden adam ellerinin arasından kayboldu. Bu belirip yok olmalarından nefret ediyordum. ”Bazıları böyle olabiliyor.” Fazla konuşmak istemiyordum.

“Ne oluyor burada?” Babam odama dalmıştı ama bunu yapmak için biraz geç kalmıştı.

“Bana tecavüz etmeye çalışan insan formuna dönmüş bir hayalet, tam da dilediğini yapacakken Jared gelip beni kurtardı.” Babam şaşkınlıktan açılmış gözleri ile bana bakıyordu.

“Bu gece senin odanda kalacağım.” demişti tepki olarak.

“Baba, annem de bir kadın ve hayaletin bu konuda hiçbir yaş standardı yok. Yani annem de tehlikede. Sen git ve onu koru. Jared benimle kalır.” Babam hiç içine sinmiş gibi durmuyordu ama mecbur olduğu için annemin yanına gitmişti. O çıkınca kendimi zorlamayı bıraktım. Gözyaşlarım yanağımdan boynuma süzülüyordu. Jared çekingenlikle yanıma geldi.

“İyi misin?”Olumsuz anlamda başımı salladım. Adamın tokat attığı yanağıma dokundu. Sızlamıştı. ”Tokat attı.” dedim daha o sormadan. Adamın bana dokunduğu her an gözümün önüne geldiğinde midem bulanıyor, ağlamam şiddet kazanıyordu. Jared’a sarıldım. O da sanki bekliyor gibi etrafımı sıkıca sardı. Kollarımı belinden çekip boynuna sardım. Bunun için parmak ucunda durmam gerekmişti. Biraz daha hava almak istiyordum sadece.  Kapatmış olduğum gözlerimi yavaşça açtım ve adamı gördüm. Kalp atışlarım korkuyla hızlanmıştı.”Jared?”dedim yutkunarak. Sözüme devam etmemi bekliyor gibiydi. ”Onu hala görebiliyorum.” Kollarını iyice sıkılaştırdı.

”Korkma. Ben buradayım. Sana zarar veremez.”

“Şu an sana zarar veremem ama o bunun bedelini ödeyecek.” Adamı daha önce hiç bu kadar kızgın görmemiştim.

Adam yok olduğunda, ”Seni buna bulaştırdığım için özür dilerim.” diyebildim sadece.

*

Ceset Dedi KiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin