Ceset Dedi Ki

62.Bölüm - Diriliş Zamanı

“Sürpriz!” dedi herkes bir ağızdan. Etrafta renkli büyük kartonlar asılıydı ve üstlerinde simli bir yazıyla, “Geçmiş olsun Kate.” yazıyordu. Okula dönüşümü kutlamak için bir parti düzenlediklerine inanamıyordum, bu kendimi çok şanslı hissetmeme sebep olmuştu. Kimlerin burada olduğunu öğrenmek adına etrafıma bakındım. Genellikle sınıftan sevdiğim kişileri çağırmışlardı. Bakışlarım yanımda dikilen Chad’i bulduğunda onun bana bakıp gülüyor olduğunu gördüm.

“Siz- sen çok adisin!” Göğsüne yumruk atıp ona sarıldım. Chad ona her sarıldığımda yaptığı gibi beni kaldırmış ve kendi ekseni etrafında döndürmüştü.

“Beni almayacağın için bu yüzden korkmuştum.” dedi kulağıma fısıldayarak. Beni aşağı indirdiğinde yüzümde kocaman bir gülümsemeyle burnunu sıkıp Scarlett ve Jenny’e doğru gittim. İkisine de sarılmaya çalışmam teknik olarak zor olsa da bunu başarabilmiştim. Partide okuldan sevdiğim herkes vardı, bu da en fazla altı kişiye tekabül ediyordu. Sınıftaki diğer arkadaşlarıma da sarıldıktan sonra masanın başındaki kişiyi ilk defa gördüğümü fark ettim. Scarlett gelip kulağıma fısıldadı.

“Bu partiyi hazırlayan sadece biz değildik. Fikir aslında Jenny ve Jared’dan çıkmıştı. Seni atlatmak için sana neler dedi bilmiyorum.” Hafifçe kıkırdayıp beni Jared’a doğru ittirdi. Utana sıkıla yanına gittim.  Sabah onun hakkında düşündüklerimden şu an pişman olmuştum.

“Seni başkasının aldığını düşünmüştüm. Yani, Scarlett ve Jenny olduğunu bilmiyordum. Çok şaşırdım. Böyle bir şeyi düşünmüş olman çok ilginç. Senden beklenmeyecek bir şey. ” dedim ilk söylediğim cümleyi örtmek için başka şeyler sıralayarak. Jared sırıttı.

“Diğerlerine yaptığın gibi sadece sarılmayı denesen daha iyi olmaz mı?” Kollarını açmış, beni bekliyordu. Yüzümü koymak için sağ tarafı tercih etmiştim ama onunda aynı yeri tercih etmiş olması yüzlerimizin karşılaşmasına neden olmuştu. Panikleyerek onun olmadığı tarafa doğru geçirip ona sarıldım. Diğerlerinden daha garip bir sarılma olmuştu ama bunun fark edilmeyeceğini umuyordum. Jenny yanıma gelip elimi tuttu.

“Asıl parti dersten sonra küçük hanım. Gerçek bir bar eğlencesine ne dersin?” Olduğu yerde dans etmeye başladığında, hafifçe kıkırdadım. Jenny’nin heyecanla cevabımı bekliyor olduğunu fark edince başımı sallayıp kabul ettiğimi belirttim. Aksi zaten düşünülemezdi. Sanırım ömrüm boyunca Jenny’nin bir teklifini reddedememiştim. Bu düşünceler beynimden geçerken gözüm benim için hazırlanan pasta ve cupcakelere takılmıştı. Hemen onlara doğru yönelip gözüme kestirdiklerimi teker teker yemeye başladım. Bu benim partim olduğuna göre bunları yememde bir sakınca yoktu. En azından daha kibar bir yol seçerek beğendiğim yiyecekleri plastik tabağa doldurmaya başladım.

“Geç kaldığım için üzgünüm. Scarlett beni aradığında kalan ufak işimi halletmem gerekiyordu. Ayrıca, sen gerçekten mükemmel görünüyorsun.” İş arkadaşım Scott’ın burada ne işi vardı? Scarlett bana bakıp gülümsedi. Tekrar Scott’a kaçamak bir bakış atıp önüne dönmüştü. Kendim için hazırladığım tabağı Scott’a uzattım. Kabul etmesini beklemiyordum ama bunu önemsemeyip kendime daha büyük ve yeni bir tabak hazırlamam gerektiğini biliyordum.

“Jonathan ile ilgili dosya kapatıldı mı?” dedim elimdeki kurabiyeden bir ısırık aldıktan sonra konuşmaya çalışarak.

“Aslında bir dosya bile yoktu Kate. O adam, gerçekten berbat biriydi ama dosyasının hazırlanması da gerekiyordu, ben o işin icabına baktırdım.” Duraksadı. “Onunla ilgilenmedikleri için sen- düşünmek bile istemiyorum.” Bir süre yutkunamadım.

“Bir hafta önce ölebilirdim Scott. Bunu biliyorum. Bu yüzden hayatın tadını çıkarmam gerek. Değil mi? Bu akşam daha iyi bir eğlence olacak. Sıra ve tahta dekorlu olmayan,  gerçek bir eğlence… Gelmek ister misin?” Bunu yalnızca bir davet olarak almasını ve beni yanlış anlamamasını istiyordum. Gülümseyip kafa salladı.