Ceset Dedi Ki

44.Bölüm - Helix pomatia

Aniden onu öpmemle duraksayan Jared, şaşkınlığını kısa süre içinde attı ve bana karşılık vermeye başladı. Açılan kapının sesiyle ondan hızla ayrıldım ve başımı kapıya yönlendirdim. Scarlett kocaman bir gülümseyiş ile kapıya dayanmış duruyordu. Zaten iri olan gözleri iyice irileşmişti.”Yanlış zamanda geldim galiba.”dedi ve kaşlarını imalı imalı kaldırdı.

“Niye geldin ki sen? Sen gitmemiş miydin?” Panikle refakatçi koltuğuna geri zıplamak zorunda kaldım. Gerçi bunu yapmak için çok geç kalmıştım.

“Ben de keşke gelmeseymişim dedim, merak etme.” dedi ve kahkaha atıp sandalyenin üzerinde duran kıtabı bana doğru sallamaya başladı. “Kitabımı unuttuğumu arabaya binince fark ettim. Ben onu aldım ve şuan çıkıyorum, siz hiç bozmayın.” Kıkırdamaya devam ediyordu. Kitabı göğsüne yerleştirerek kapıya yöneldi.”Scarlett!” diye arkasından seslenmek zorunda kalmıştım.

“Tamam, kimseye söylemeyeceğim, bu üçümüzün arasında bir sır olarak kalacak.” dedi ve göz kırpıp odadan çıktı. Ne söyleyeceğimi nereden anlamıştı acaba? Evet, bir geri zekalının bile anlayabileceği gibi, Jared’a kesinlikle bakamıyordum.”Eğer yanlış anladıysan diye söylüyorum, ben senin bildiğin erkeklerden değilim. “Hayır Jared, bu işi şakaya vuruyor olman bile benim işimi kolaylaştırmaya yetmeyecek.” Hızla sandalyemden kalktım ve kapıya yöneldim.

“Ben acıktım. Gidip bir şeyler yemem gerek.” Zaten Jared’ı öperek iyi bir şey yediğimi biliyordum ve bu yüzden babamlar hastaneye gelene kadar yanına hiç gitmedim.

*

Jared hastaneden çıkana kadar onunla yalnız kalmamaya gösterdiğim özeni, ömrüm boyunca hiçbir şeye göstermemiştim. Jared zorlukla yanıma geldi ve benim gibi sırtını arabaya yasladı. Elini gömleğinden belli olan kat kat sargının üzerine koydu. Ağaç dalının boşluğuna denk gelmesi, hiçbir organına zarar vermemesi tam anlamıyla şanstı. Babam yanımıza geldi. “Kate,  Jared’ı eve götür. Onun arabasını sen kullan. Ben annenle gelirim.”

“Tamam, Scarlett ve Jenny de gelsin bizimle onları evlerine bırakırız.”Jared ile yalnız kalmamaya kararlıydım.” Onları biz bırakırız. Sen bir an önce Jared’ı eve götür.” Aferin baba, canım baba, sen benim ölümümü mü istiyorsun baba? Derken, babamın arkasında gördüğüm cisim ile aklıma parlak bir fikir geldi.”Chad’de bizimle gelsin. Biliyorsun, Jared’ı tek başıma odasına çıkaramam. Ayrıca…” Duraksadım ve ürperen tüylerimi yok saymaya çalışarak konuşmaya devam ettim. “En son Jared ile birlikteyken kaza yapmıştım.” Sesim fısıltıdan yüksek sayılamazdı bile. Babam omzumu anlayışla okşadı. Başıyla onaylamıştı. Psikolojik bunalıma girdiğimi düşünmesi işime gelirdi. Fakat benim zaten psikolojik sorunlarım vardı ve bunun önlemini daha önce almalılardı.

*

Arabayı Chad’e kullandırtmıştım. Böylece Jared’ın yanında oturmak zorunda da kalmadım. Zaten Chad olduğu için benimle o konu hakkında hiç konuşmadı. Büyükbabamın kendi evine dönmesiyle boşalan odayı Jared için hazırlamıştık. Eve geldiğimizde Chad’in de yardımlarıyla Jared odasına çıkmıştı. Ben yalnız kalmadan bugünü de geçirdiğimizi düşünürken Jared’ın sözüyle hayallerim yıkıldı.

“Kate seninle özel olarak konuşmak istiyorum.”Sözünü bitirdiğinde bakışlarını Chad’e yöneltti. Chad kaşlarını kaldırmış Jared’a bakarken ona yaklaştım ve kulağına fısıldadım.”Konuşmanız bittiği anda yanına geleceğim. Beni aşağıda bekle.” Sözüm bittiğinde odadan çıktı.

“Beni öptüğün günden beri-“ Jared’ın konuşmasına izin vermeden sözünü kestim ve söze başladım. “Üstündeki seni rahatsız ettiyse bir tişört giydireyim sana. Ya da dur aşağıdan sürahiyi getireyim ki su istersen içersin. Yoksa acıktın mı? Acıktıysan hemen bir şeyler hazırlayabilirim ama eğer bunlardan farklı bir şey söyleyeceksen cevap vermeyeceğim bilesin. Ayrıca ben seni öpmedim. Farklı bir durumdu.”