Stumble & Fall

Chapter 24

TWENTY-FOUR

Dumoble ang pamamaga ng mga mata ko kinabukasan sa muling paggising ko. Nailabas ko na yata ang ang lahat ng bigat na dinadala ng dibdib ko dahilan para lumuwang na ito ngayon kahit papaano lalo na ngayong alam kong narito lang si ate sa tabi ko na handa akong damayan.

"Eat more, Sizz." Sabi sa'kin ni ate Aries na katabi ko sa hapagkainan. Ito ang unang beses na kompleto ulit kaming pamilya sa agahan matapos ang dalawang taon.

"Lagi mong isipin na dalawa na kayo ng baby na kumakain." Dagdag niya kasunod ang paglagay niya ng maraming kanin sa plato ko na hindi ko na rin natanggihan pa.

"Oo nga naman." Nakangiting pagsang-ayon ni Dad na bumaling kay ate. "Buti naman Aries nandito kana. Alam mo namang lahat kami dito, lalake... ikaw ang mas may alam para asikasuhin ang bunso natin. Lalo na kapag nanganak na si Sizzy."

Biglang tumikhim si kuya Jake saka nagsalita. "See, Aries? Hindi mo na kailangan pang bumalik ng States. Mas kailangan ka dito."

Biglang kumunot ang noo ko matapos ang narinig ko. "Babalik ka pa ng States?"

May tampo agad sa kung paano ko tignan ang kapatid ko. Akala ko kasi, buo ang suporta niya sa'kin ngayon... na hindi niya maiisip na umalis ngayong nasa ganito akong sitwasyon na kinakailangan ko siya.

Tumango si ate saka sumagot. "May naiwan akong trabaho roon..."

"You can work here." Agad na sangga ni Daddy na pareho ko rin lang na mariing tumututol. "Pwede ka naman sa kompanya, or tumayo ng sarili mong business. You don't need to—"

"I have to." Apologetic ang mukha pero parang final na ang desisyon niya na wala ng sinuman ang makakapagpabago pa. "Masaya ako sa trabaho ko roon."

Tuluyan ng nagbago ang timpla ko. "So, mas pinipili mo ang trabaho mo doon kaysa sa'min?"

"No, Sizz. Hindi sa gano'n. Hindi ko lang talaga—"

"Kelan mo naman planong umalis?" muling ratsada ko sa hindi magandang tono na pumutol sa pagpapaliwanag niya.

Hindi siya agad nakasagot kaya sumingit si kuya Jake na mukhang may alam sa pag-alis niya. "One week lang daw siya."

"One week?!" taas kilay na pag-uulit ko. Mas lalong sumama ang tingin ko kay ate. Ni hindi man lang ba niya maramdaman na kailangan ko siya? Na higit pa kaninoman, siya ang inaasahan kong hindi ako iiwan ng ganito na lang...

"Sizzy," suway sa'kin ni kuya Gian na ngayon rin lang nagsalita. "Intindihin na lang natin si Aries. Wala tayong magagawa kung maikling panahon lang siya pinayagan sa trabaho niya."

Intindihin? Wala akong balak na gawin 'yon.

"Trabaho nga lang ba ang dahilan?" makahulugan ang tinging ibinigay ko sa kanya. At alam kong alam niya ang ibig sabihin niyon.

Bago pa man ako siya makasagot, tumayo na ako na hindi tinatapos ang kinakain. Mabilis akong pumanhik pabalik ng kwarto ko.

Ilang sandali lang, bumukas din ang pinto kasabay ng pagpasok ni ate na sumunod din sa'kin.

"Sizzy,"

"Tungkol pa rin to kay kuya, right?!" salubong ko sa kanya na sagot lang naman sa iniwan kong tanong sa kanya kanina.

Kahit hindi niya sabihin o ikaila pa niya, alam na alam kong si kuya Gian ang dahilan.

"Dahil parin sa kanya, kaya hindi mo magawang manatili dito! Right?!" pagpapatuloy ko.

"No, it's not.."

"Pwede ba, Ate. Tayong dalawa na lang dito, kaya pwede mo ng aminin na hanggang ngayon hirap ka pa ring kalimutan si Kuya Gian. Kaya ang paglayo ang parati mong solusyon. Dinadahilan mo lang ang trabaho."