Stumble & Fall

Chapter 35

THIRTY-FIVE

"Sizzy, Nasaan ka na?"

Hindi ko na nakita ang caller nang sinagot ko ang makailang ulit na ring sa phone ko. Masyado kasi akong nagmamadali kaya agad ko ng nilapat sa tainga ko. Gano'n pa man, agad ko namang nakilala ang boses sa kabilang linya. Si Inigo.

Ngayong araw ang dating ng fiancée ni Inigo at maging ni Bianca. Dapat kanina pa ako nakarating sa dapat pupuntahan ko kung hindi lang ako nasiraan ng kotse. Ngayon ay nasa gitna ako ng daan habang iniisip kung ano bang dapat unahin kong gawin.

"Papunta na sana. Nasiraan lang ako ng kotse." Sagot ko sa kalmadong boses kahit na ang totoo ay naiimbyerna na ako sa sitwasyon ko.

"Saan ba ang eksaktong address mo para matulungan kita." Balik ni Inigo sa concern na boses. Nag-alinlangan akong tanggapin ang tulong niya dahil iniisip kong makakaabala lang ako sa kanya. Pero wala na rin akong nagawa nang magpilit pa si Inigo. Sa huli, binigay ko rin ang hinihingi niyang address ko.

Halos mag-iisang oras na rin akong naghihintay sa pagdating ni Inigo. Gumagabi na rin kaya sa loob ng kotse na lang ako nagpatuloy sa pahintay. Unti-unti na rin akong naiinip kaya napag-iisipan ko na ring tumawag na lang ng tulong sa bahay kay kuya Gian. Pero bubuksan ko pa lang ang phone ko para tumawag nang mapansin kong may pumarada ng sasakyan sa likod ng kotse ko. Bababa n asana akong kotse para salubungin si Inigo nang bigla akong matigilan. Hindi ko inaasahang si Reid ang pumunta para sunduin ako.

"Ano pa bang hinihintay mo? Bumaba ka na diyan at sumakay ka na sa kotse ko." Utos ni Reid sa nakakasanayan ko na yatang iritableng tono ng boses niya.

Bumaba ako tulad ng utos niya at sumunod sa kanya. Pagkasakay na pagkasakay ko sa kotse niya, bumalot ng katahimikan ang buong paligid namin hanggang sa matapos ang buong biyahe namin. Kung alam ko lang na siya ang susundo, sana pala tumawag na lang ako ng tulong kay kuya Gian.

Parang lumuwag ang dibdib ko sa pagtigil ng sasakyan na siyang hudyat na nasa tapat na kami ng bahay ni Inigo. Wala akong ibang gusto kanina kundi ang makababa ng sasakyan niya at makahinga ng normal malayo sa kanya. Pero sa pagbaba ko, hindi 'yon ang nangyari. Nagulat na lang ako nang biglang hatakin ako ni Reid palapit sa kanya.

Nakakawit sa bewang ko ang kanang braso niya na naging dahilan para bumalik ang hirap kong paghinga. Maghalong gulat at pagtataka ang umusbong sa mukha ko na agad namang sinagot ni Reid.

"Wala kang ibang gagawin kundi ang dumikit sa'kin sa buong oras na nasa loob tayo ng bahay na 'yan." Malinaw ang bawat pagkakabigas ng salita ni Reid pero wala sa kahit na anong sinabi niya ang naintindihan ko.

Isang palaisipan pa rin sa'kin ang biglaang pagbabago sa inaakto ni Reid. Pero kung ano mang mga katanungan at pagtataka ko ay agad ko ring naintindihan sa pagpasok namin sa loob ng bahay.

Si Bianca ang unang-unang taong nahagip ng mata ko na siyang hindi ko na rin natanggalan ng paningin. Halos walang pagbabago sa itsura niya na maganda pa rin tulad noon. Kung may nagbago man sa kanya 'yon ay ang kulay ng buhok niya na blonde na ngayon na mas bumagay sa kanya. Natigil ang pag-aaral ko sa pisikal na anyo niya nang mapansin ko ang katabi niyang lalake na hawak-hawak ang kamay niya habang malalagkit ang titig nilang dalawa sa isa't isa.

Naramdaman ko na lang na mas humigpit ang hawak ni Reid sa bewang ko. Nang nilingon ko siya, malinaw na nasa kay Bianca at sa lalakeng katabi nito ang mga tingin niya. Hindi ako bulag para hindi makitang selos ang nangingibabaw ngayon kay Reid, at ang selos ring iyon ang dahilan kung bakit himalang nakalingkis siya sa'kin simula pa kanina. Ginagamit niya ako ngayon para subukang pagselosin si Bianca. At malinaw na rin sa'kin ngayon kung bakit siya rin mismo ang sumundo sa'kin sa gitna ng daan.