Hate Series 3: CARZEINE FAITH

36

Kelvin Pov

Nakayuko ako habang nakaupo sa couch at hindi pa rin magawang pumasok sa guest room upang matulog dahil sa kakaisip sa pinag-usapan namin ni Zeine masakit dahil kailangan ko na talagang bumitaw mula rito kahit labag man sa loob ko ang iwan ito ay 'di ko magawang ipaglaban sapagkat wala na akong magagawa ito rin naman ay sumuko at dahil mahal ko siya kusa ko siyang papalayain but I want to savor this last day gusto kong maramdaman at imemorya ang lahat ng tungkol dito bago ko tuluyan na bigyan ito ng kalayaan kaya desididong tumayo ako mula sa pagkakaupo at pumunta sa kwarto ni Zeine noong una nagdadalawang isip akong buksan ang pinto pero nang subukan kong pihitin ang pinto ay doon ko napag-alaman na bukas pa rin pala ito at hindi nakalock.

Nakita kong nakaupo si Zeine sa sahig at nakayukyok ang ulo nito sa kama akala ko gising pa ito ngunit nang lapitan ko ito ay roon napag-alaman na tulog na ito her eyes are swollen and there are some tears that had dried in her cheeks.

I sigh and carefully carried her at inihiga ko ito sa kama nito saka napaupo ako sa gilid ng kama habang pinagmasdan ang maganda nitong mukha I trace her perfect eyebrows and brush her hair.

"Ako ba ang may gawa nito Zeine? Ako ba ang dahilan ng mga luha mo?" I smile sadly at hinaplos ang mukha nito kung saan nababakas ang pagdaloy doon ng luha ako ang may gawa nito, ako ang nananakit sa kaniya. Sinasaktan ko ang babaeng dapat ay pahahalagahan ko. If only she can trust me again, if only she can love me again pero paano ko ba siya sasabihan na magtiwala sa'kin kung una pa lang ako na ang may dahilan ng pagkawala ng tiwala nito?

"Alam mo no one knows my
secret isa kasi akong hopeless romantic. I believe that every human has their own soulmates, one time I have made a promise that I'll find the woman whom I'll love and I will make her my important treasure which I would kept forever pero ang tanga ko nga rin dahil nakatabi ko na pala sa classroom 'di ko pa napansin, nakasabayan ko na nga sa pagsagot ng tanong ng guro 'di ko pa rin nagawang iligaw ang aking tingin, nakaaway ko na sa grade ni hindi ko pa rin nakita ang kinang ng aking kayaman na naghihintay lang na may maglilinang nito. I am lost Faith akalain mong pinulot ko na nga ay diamante itinapon ko pa para lang maghanap ng bato dami kong nakilala pero ewan ko ba kung bakit ikaw pa rin ang hinahanap ko. I always wanted to hear your voice when you're mad. I always miss that smile at ni minsan 'di ka tumigil sa pagsagi sa aking isip akala ko normal lang 'yon dahil sa inis ako sa'yo but I am wrong this feeling." Napahinto ako sandali at pinagmasdan ang babaeng papakawalan ko na mahirap na gawin pero kailangan lalo pa't her happiness is what I wish her to have at kung ang malayo sa'kin ang magpapasaya rito then I am gladly giving it to her saka wala na akong maipaglalaban because she don't love me anymore.

"This feeling that scream inside my heart for a long time had my eyes open to see my real treasure ikaw pala ang hinahanap ko, ikaw pala but I need to let you go again for you to shine dahil ako ang may dahilan kung bakit nawala ang iyong kinang, nawala ang saya sa mukha mo Zeine at dahil 'yon sa'kin maybe my treasure should be with the hands of someone who can really take care off it and that's not me." I lean close to her and kiss her forehead, cheeks, eyes, nose and her lips.

."Kelvin." She murmured and stirred slightly while her eyes are still close, she's dreaming about me pero I doubt it if it's a good dream because I am sure it's a nightmare napailing ako tama na 'tong desisyon ko it's for her own good.

.

"Goodbye my treasure but I promise kung muli kitang makikita hindi na kita papakawalan pa mahal kita mahal na mahal."

------------------------

Nakayukong naglakad ako papasok ng mansion ng makapasok ako ay dumiretso ako papunta sa hagdan ngunit hindi pa nga ako nangangalahati ay narinig ko na ang matinis na sigaw ng kapatid ko.