Hate Series 3: CARZEINE FAITH

28

Zeine pov.

"Mom we are already here in the Philippines but why are we still staying in a hotel? We have a house right? So why don't we go back there?" Napabuntong-hininga ako saka umupo sa kama kung saan nakahiga ang anak ko saka hinaplos ko ang mahaba na nitong buhok paano ko ba maipapaliwanag dito na ayaw kong bumalik sa dati naming bahay sapagkat baka matunton kami ng walang hiyang lalaking 'yon tama lang talaga ang desisyon ko na umalis.

"No baby we can't because mom just visit this place for a while to settle some things but then we will go back again tomorrow in Australia." She hum and nodded in approval at nagsimula ng mapapikit ngunit ang sunod nitong tanong ay kinagulat ko.

"Why are we like running away?" Napatingala ako sa kisame bakit nga ba? ay oo nga pala tumatakbo ako palayo dahil sa kakaibang epekto ng lalakeng yon sa'kin. Oo 'di ko na itatanggi na may bagay na muling tumutubo mula sa puso ko at natatakot ako na matraydor ako nitong muli and just like what I saw in his office alam kong wala pa rin itong pinagbago he's still a womanizer and a Casanova. Sasaktan niya lang ako at itatapon lang muli after niyang magsawa hindi naman pwede na gagawin niya ito lagi sa'kin 'yung paaasahin ako sa wala. Sapat na ang nakuha niya na ang katawan ko.

Ang nakita ko kanina ay nagpasikip sa aking dibdib 'di iyon maiiwasan sapagkat may unti-unting umaalpas muli sa de pader kong puso ngunit nasopresa at napaatras ako dahil sa kaalamang may iba na siya habang wala ako. Sarap pukpukin ang dibdib ko naniwala na naman kasi ako na kaya niya pa rin akong panagutan but reality hits me.

He said I am his but he is not mine .

Ang puson lang ang nagsasalita no'n hindi ang puso nito nakakalungkot lang na muntik pa akong maniwala.

I went to his office para sabihin ko rito na ayoko ng maging fuck buddy at gusto ko sana malaman kung ano ba talaga ang lugar ko sa puso niya gulong-gulo na kasi ako.

Lalo pa't madaming tanong na laging gumagambala sa utak at puso ko and I need to answer it all tulad ng why does he act like i am important to him. Bakit pakiramdam ko nagseselos ito? Pero ngayon buo na ang loob ko this is all part of his lie and games na wala talagang nagbago he's still the same.

Mapaglaro pa rin ito. Ewan ko ba kung bakit ako nagpapakatanga ngayon e' wala naman akong mapapala sa lalaking 'yon.

"Mom?" Napapitlag ako nang marinig ko ang boses ng aking anak she's curiously looking at me so I show a nervous smile.

"No princess I am just resting and i want to have more time with you." She blink her eyes and press her lips in a thin line while she's trying to look behind my eyes this little girl is really smart parang tunay ko tuloy itong anak.

"Okay if you say so." She shrugged and close her eyes again while I comb her hair.

"Why did you think we are running away?" I ask ewan masyado ata akong obvious at pati ang isang bata ay nababasa ako I have mastered all the emotions and play with it for how many years pero ngayon ako naman ang nilalaro nito.

"I just felt you have some problem with something but I think I am mistaken because I know that you are brave mom. You would not run I am sure of that." Pahayag nito at tila ako sinapak ng katotohanan I am now running like a coward na hindi ko dapat gawin. Pero ano bang magagawa ko kung sakop na naman ng takot ang buo kong pagkatao.

I kiss my child's forehead nang makita kong malalim na itong humihinga nakatulog na ito.

"Goodnight princess." I murmured and stand up. Napatalon pa ako sa gulat ng biglang tumunog ang cellphone ko. Isa lang itong keypad para hindi ma-hack ng lokong 'yon mabuti na't nag-iingat.

"Hello?" sabi ko.

"Hi there pinsan I need your help please ngayon lang naman ito e' nandito ka naman sa pinas please pinsan." Napasuklay ako sa buhok ko ano na naman kaya ang pinasok ng pinsan kong ito nakakarinig ako ng ingay at malakas na tugtugin sa kabilang linya kaya tiyak nasa bar na naman ito.