Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 7. Κιβάνς κοντά στον Ομέρ! ~

Ομέρ!

Η Ρουμπίνη μπήκε στο γραφείο μου αναστατωμένη. Δεν χτύπησε καν την πόρτα και ήξερα πως υπήρχε ένας πολύ σοβαρός λόγο για να το κάνει.

"Ρουμπίνη τι συμβαίνει; "σηκώθηκα από την θέση μου.

"Η Γιασμίν λιποθύμησε. " Μου είπε και μόλις το άκουσα έτρεξα αμέσως κοντά της.

"Γιασμίν μου. " Έλεγα εγώ κρατώντας το πρόσωπό της.

Εκείνη άρχισε να συνέρχεται . Άνοιξε τα μάτια της , με κοίταξε και ξανά λιποθύμησε. Την σήκωσα όπως μπορούσα , εξαιτίας του τραυματισμένου μου χεριού και την ανέβασα στο δωμάτιο της για να ξαπλώσει.

"Έλα αγάπη μου σύνελθε. " Της έλεγα δίνοντας της λίγο οινόπνευμα να εισπνεύσει.

"Αναρωτιέμαι πως το έπαθε; " Ακούστηκε η φωνή της Ζέφης.

Χάιδευα το πρόσωπό της και περίμενα να συνέλθει. "Ξύπνα αγάπη μου. Τι έπαθες στα καλά καθούμενα; " Της έλεγα καθώς περίμενα να συνέλθει.

Ύστερα από μερικά δεύτερα κούνησε τα βλέφαρά της. Είχε αρχίσει να συνέρχεται και πάλι.

"Ομέρ; " Είπε μόλις με είδε.

"Ευτυχώς συνήλθες. Μην ξανά λιποθυμήσεις έτσι. Με ανησύχησες. Είσαι καλά; "

"Ναι είμαι καλά. "

"Πως συνέβη αυτό; "

"Δεν ξέρω ,ζαλίστηκα και μετά ξέρεις την συνέχεια. "

"Σήμερα έχω ένα δείπνο με τον άνθρωπο που ήμουν στο γραφείο. Του χρωστάω την ζωή μου. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να τον ευχαριστήσω. Εσύ καλά θα ήταν να μείνεις στο κρεβάτι. "

"Είστε καλά κυρία; " Ρώτησε και ο άνθρωπος που ήταν στο γραφείο μαζί μου.

"Είμαι καλά. Αν κάποιος χρειάζεται ξεκούραση , αυτός είσαι εσύ Ομέρ. "

"Σου υπόσχομαι πως θα ξεκουραστώ. " Της είπα και πήγα να την φιλήσω.

Μα εκείνη κούνησε αλλού το πρόσωπό της για να το αποφύγει. Κάθε ελπίδα που έχω χάνετε καθημερινά και μένω να ελπίζω σε ένα όνειρο. Πως κάποια μέρα η Γιασμίν θα με αγαπήσει πραγματικά και πως θα την νιώσω γυναίκα μου.

"Ομέρ ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; "

"Ο άνθρωπος που με έσωσε. Σκότωσε αυτόν που πυροβόλησε εμένα για αυτό αστόχησε και δεν με πέτυχε. Σηκώθηκα για να μιλήσω με την αστυνομία. "Της εξήγησα και αυθόρμητα με αγκάλιασε.