Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 23. Φυγή! ~

Γιασμίν!

"Ξεκουράσου και φρόντισε το μωρό σου. Αύριο το πρωί επιστρέφει ο αγάς. " Μου είπε η γιαγιά μου ελπίζοντας στον Ομέρ.

"Επιστρέφει ο Ομέρ; "Επανέλαβα επειδή δεν το γνώριζα αυτό. "Θα βγήκε το διαζύγιο. "Είπα κλαίγοντας.

Μα και πάλι εγώ θα έφευγα σε δύο μέρες. Έπρεπε να ξεκουραστώ και να βρω τις δυνάμεις μου . Έπρεπε να σταθώ αμέσως στα πόδια μου γιατί θα έτρεχα να φύγω από εδώ με ένα μωρό στην αγκαλιά μου. Όμως η εξάντληση ήταν αρκετή έτσι ώστε να αποκοιμηθώ αμέσως.

Δύο μέρες αργότερα!

Κοιτάω το ρολόι και βλέπω πως ήταν πέντε το πρωί. Σηκώνομαι από το κρεβάτι πολύ απαλά και σιγά για να μην ξυπνήσω τον Κιβάνς και με εμποδίσει. Αν με έπιανε θα είχα άσχημες συνέπειες μετά.

Πήρα ένα μπουκάλι με νερό από την πηγή των κτημάτων και το στερέωσα στο νιπτήρα του μπάνιου. Ήθελα να ακούγετε ότι είμαι στο σπίτι μέχρι να τρέξω μακριά. Πήρα το μωρό μου στην αγκαλιά μου και ένα μικρό σακίδιο με τα πράγματά μας και άνοιξα την πόρτα. Ο Κιβάνς ποτέ δεν κλείδωνε όταν ήταν και αυτός στο σπίτι. Έκλεισα αθόρυβα την πόρτα για να μην τον ξυπνήσω και πήρα μια βαθιά αναπνοή.

"Πάμε αγάπη μου. " Είπα στο μωρό μου και ξεκίνησα να τρέχω μέσα από τα άγρια χωράφια.

Ήταν η μόνη διαδρομή που δεν θα με έβλεπε κανείς και θα έβγαινα στον κεντρικό δρόμο απευθείας. Έτρεχα ασταμάτητα προσπαθώντας να μην πάθει κάτι το μωρό μου. Αψηφώντας τον κίνδυνο να με σκοτώσουν συνέχισα να τρέχω. Σταμάτησα να πάρω μόνο μία ανάσα και κοίταξα πίσω μου για να δω αν με ακολουθούν. Είχα φτάσει πλέον στο κεντρικό δρόμο. Οι δυνάμεις μου τελείωναν.

Ένα αμάξι εμφανίστηκε στον δρόμο. Ήταν ένα μαύρο τζιπ πολυτελείας. Φαινόταν να έρχεται από το χωριό. Το πρόσεξα καλύτερα και κατάλαβα πως είχα πέσει στον Ομέρ.

Βγήκα στην μέση του δρόμου γιατί εκείνος σταμάτησε μες την μέση και άνοιξε την πόρτα για να κατέβει.

"Γιασμίν. Τι πας να κάνεις;" Μου φώναξε εκείνος και με πλησίασε.

Ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε στο μωρό που κρατούσα στην αγκαλιά μου. Άνοιξα την κουβέρτα για να δει το πρόσωπό του καλύτερα. Ήθελα να καταλάβει πως το μωρό είναι δικό μου και δικό του. Γιατί του έμοιαζε απίστευτα.

"Γύρνα στο χωριό. Μην με αναγκάσεις να κάνω κάτι που δεν θέλω και δεν μπορώ να στο κάνω αυτό. "