Yasmin... Στην Φυλακή Του Έρωτα!

~ 31. Απόπειρα αυτοκτονίας! ~

Ομέρ!

"Θα εξοριστεί στην έρημη γη. Εκεί που δεν ανθίζει κανένα λουλούδι και που δεν ζει καμία ζωή. Εκεί που η πηγές έχουν στερέψει από νερό και η γη δεν βγάζει πλέον καρπούς." ήταν η τελική μου απόφαση και έληξα το συμβούλιο.

"Σε ευχαριστώ Ομέρ που δεν αφαίρεσες με τα ίδια σου τα χέρια την ζωή του Εμίρ. Το οφείλω στην μεγάλη σου καρδιά. " Μου είπε ο θείος μου συντετριμμένος."

"Το έκανα για σένα θείε και μόνο. " Του είπα και του φίλησα το χέρι πριν φύγει.

Το σπίτι δεν με χώραγε. Βγήκα στους στάβλους για να βρω το άλογό μου. Ανέβηκα στο άλογο και ξεκίνησα να τρέχω μέσα στην ερημιά και στην ξηρασία. Ανάμεσα στα στάχια και τα χωράφια. Έπρεπε να έρθει η αυριανή μέρα το συντομότερο δυνατό. Άφησα τον Ονούρ στην θέση μου και έκλεισα το τηλέφωνό μου. Πνίγομαι και νιώθω γκρεμισμένος. Αύριο θα είμαι ο καινούργιος Ομέρ. Με το άλογο έφτασα στο ποτάμι που μίλησα και άγγιξα για πρώτη φορά την Γιασμίν. Σταμάτησα και κατέβηκα από το άλογο. Το έδεσα στον κορμό του δέντρου και περπάτησα προς το ποτάμι.

Απέξω τόσο όμορφο και τόσο ήρεμο, που σε μαγεύει η όψη και η θέα του. Από μέσα όμως τόσο ορμητικό και τόσο επικίνδυνο, που μπορεί να σε πνίξει από την πρώτη σου επαφή μαζί του. Έμοιαζε με την δική μου κατάσταση. Απέξω συγκρατημένος σαν βράχος και από μέσα να με καίει και να με πνίγει ταυτόχρονα η οργή και ο πόνος.

"Στο ορκίζομαι Γιασμίν αύριο θα έρθει και πάλι κοντά μου. Θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Συγχώρεσέ με. Για όλα φταίω εγώ. Πόσο μετάνιωσα που σε εγκατέλειψα. Αν δεν το είχα κάνει τίποτα από αυτά δεν θα περνάγαμε τώρα. Για όλα εγώ φταίω Γιασμίν μου. Εξαιτίας μου τόσα πέρασες. Πως να σηκώσω αυτό το βάρος; Θα τα διορθώσω όλα αγάπη μου. Στο ορκίζομαι. Ακόμα δεν έχουμε χωρίσει εμείς. Τίποτα δεν αληθεύει. Θα σε πάρω από αυτούς αγάπη μου γιατί είσαι ο δικός μου έρωτας. Είσαι η γυναίκα μου." Της ορκιζόμουν μιλώντας στο ποτάμι.

Γιασμίν!

Την ίδια στιγμή με τον Ομέρ!

Καθόμουν μόνη στο δωμάτιο και έκλαιγα σιωπηλά. Έπαιζα με τα μικρά χεράκια του μωρό μου. Σκεφτόμουν πως αύριο θα παντρευόμουν τον Κιβάνς. Το αστείο είναι πως πριν ένα χρόνο παρακαλούσα να συμβεί αυτό και τώρα προσεύχομαι να μην γίνει. Θέλω μόνο να ζήσω ελεύθερη. Και τελικά η ελευθερία μου είναι η αγάπη του Ομέρ. Εδώ ακριβώς καθόμουν και τα έβαζα με όλους για να ην παντρευτώ τον Ομέρ και τώρα παρακαλάω να μην Γίνει ο γάμος μου με τον Κιβάνς. Έσφιξα την βέρα μου από τον γάμου με τον Ομέρ πάνω στην καρδιά μου. Ακόμα και αν αύριο παντρευόμουν κάποιον άλλον άντρα αυτή την βέρα θα συνέχιζα να την φοράω. Για μένα ο μοναδικός μου άντρας είναι ο Ομέρ.

Είδα τον Ονούρ στο σπίτι μου και τότε σκέφτηκα πως ο Ομέρ ήρθε να πάρει. Αλλά το μόνο που έκανε να μου ρίξει ένα βλέμμα και να φύγει με ένα στρατό από μπράβους και να συλλαμβάνουν Τον Εμίρ αγά. Ο Ομέρ διέταξε να τον εξορίσουν. Μα εμένα γιατί δεν πήρε μαζί του; Δεν μπορεί να με ξέχασε κιόλας; Δεν θα με αφήσει εδώ ο Ομέρ.

Πέρασε μία ώρα από την εμφάνιση του Ονούρ στο σπίτι. Ο Κιβάνς είχε αδειάσει σχεδόν όλοι την κάβα με τα κρασιά και είχε μεθύσι. Το μωρό μου άρχισε να κλαίει σαν να διαισθάνεται τον κίνδυνο. " όχι τώρα καλό μου." Του έλεγα φοβισμένη.

"Γιασμίν κάντο να σκάσει αλλιώς θα το σκοτώσω. Δεν αντέχω άλλο το κλάμα του. "Μου φώναξε μεθυσμένος και αμέσως το σημάδευσε με το όπλο του.

"Είναι ένα μωρό . Αυτό κάνουν τα μωρά κλαίνε ." Του απάντησα εγώ και μπήκα μπροστά από το όπλο.

"Ή θα σκοτώσω αυτό ή τον αγά σου. Διάλεξε." Μου είπε και τρελάθηκα. Πως μου ζητάει να κάνω κάτι τέτοιο ; Γίνεται να διαλέξω ανάμεσά στις δύο αγάπες μου;

"Άσε με να πάω το μωρό στον Ομέρ για να μην σ ε ενοχλεί άλλο."

"Δεν πρόκειται να συναντήσεις αυτόν τον άντρα ξανά."

"Εντάξει. Τουλάχιστον να το δώσω στην Ρουμπίνη." Του έλεγα με ήρεμο τρόπο για να μην κάνει καμία τρέλα. " Χωρίς να δω τον Ομέρ." Του διευκρίνισα για να τον πείσω.

Έτσι με άφησε να φύγω. Με συνοδεία ενός άντρα έφτασα στο σπίτι του Ομέρ. Οι φρουροί ειδοποίησαν την Ρουμπίνη να βγει έξω. Ο Ομέρ έλειπε και κανείς τους δεν ήξερε που είναι.

"Γιασμίν τι κάνεις εσύ εδώ;"

"Ρουμπίνη δώσε το μωρό μου στον Ομέρ. Πρέπει να τους σώσω και τους δύο από τον Κιβάνς."

"Γιασμίν ο Ομέρ κάνει τα πάντα για να σε σώσει. Πρέπει να μάθεις κάτι."

"Ρουμπίνη δεν έχω πολύ χρόνο για λόγια. Σε ευχαριστώ που πάντα ήσουν εκεί για μένα. Φροντίστε το μωρό μου. " Της είπα και το άγγιξα για μία τελευταία φορά.

"Γιασμίν γιατί είναι σαν να μας αποχαιρετάς; Μην κάνεις καμιά τρέλα. Να ειδοποιήσω τον Ομέρ."

"Να του πεις μόνο πως τον αγαπάω και πως θέλω να με συγχωρήσει."

"Γιασμίν!"Φώναξε εκείνη μόλις έφευγα. Γύρισα και τους κοίταξα για μία και τελευταία φορά. Ήθελα να πεθάνω για να τελειώσει όλο το μαρτύριο. Μόνο έτσι θα σταμάταγαν όλα.

Στην διαδρομή κλώτσησα εκείνον τον άντρα στην κοιλιά και άρχισα να τρέχω, όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να φτάσω στο ποτάμι. Αφού εκείνος με είχε χάσει βρήκα κα λίγο χρόνο φτάσω ως εκεί. Στάθηκα στην άκρη του ποταμιού και με τα δάκρυά μου έκανα μερικά βήματα μπροστά. Τώρα ήμουν ίσα - ίσα. Κοίταξα γύρω μου και άρχιζα να σκέφτομαι τα όσα πέρασα εννέα μήνες. Ενώ ήμουν έτοιμη σκέφτηκα το μωρό μου και την αγάπη του Ομέρ και έκανα ένα βήμα πίσω. Αλλά στο τέλος σκέφτηκα τα όσα γίνονται και έτσι ήμουν έτοιμη να πέσω μέσα στα ορμητικά νερά.

"Γιασμίν!" Φώναξε ο Ομέρ.